Stropodachy wentylowane
Zbadano szereg stropodachów z zastosowaniem betonów komórkowych w Norweskim Instytucie Budownictwa. Zbadano stropodachy wentylowane oraz niewentylowane z zastosowaniem szerokich szczelin oraz wąskich kanalików (program uprawnienia budowlane na komputer). Stropodachy ocieplone bloczkami z gazobetonu, ułożonymi na płycie żelbetowej. Obydwa stropodachy zostały zwentylowane za pomocą wąskich kanalików wyciętych w gazobetonie, przy czym w stropodachu a kanaliki znajdowały się w górnej części warstwy gazobetonu, zaś w - w dolnej części (program uprawnienia budowlane na ANDROID)..
W stropodachu zamiast kanalików’ była wytworzona szczelina wentylowana nad gazobetonem, a w stropodachu - taka sama szczelina znajdowała się pod gazobetonem. Stropodachy nie miały szczelin wentylowanych i różniły się między sobą tym, że stropodach miał pod gazobetonem izolację paroszczelną (warstwa lepiku 0,8-1,0 cm), a w stropodachu izolacji paroszczelnej nie było. Stropodach był wykonany z dużych płyt gazobetonowych (bez płyt żelbetowych), jako niewentylowany (uprawnienia budowlane).
Badania i obserwacje prowadzone w ciągu trzech lat wykazały, że najszybciej wyschły stropodachy wentylowane za pomocą szczelin. Po 6 miesiącach gazobeton osiągnął bardzo niską wilgotność, wynoszącą średnio nie więcej niż 3,3% v. Nawet w okresie zimowym, kiedy występowała kondensacja pary wodnej, zawilgocenie gazobetonu nie wzrastało w/ sposób wyraźny. Szczeliny wentylowane w tych stropodachach zapewniały utrzymanie gazobetonu w stanie powietrzno-suchym, ale jednocześnie wpływały na zwiększenie strat ciepła. W stropodachu (ze szczeliną wentylowaną umieszczoną nad warstwą gazobetonu) straty ciepła były zwiększone o ok. 18% w stosunku do wartości obliczonej teoretycznie, zaś w stropodachu (szczelina wentylowana na spodzie) wzrost strat ciepła wynosił 49-81% (program egzamin ustny).
Przykłady stropodachów
Stropodachy i wentylowane za pomocą kanalików, wysychały wolniej niż stropodachy, jednak zawartość wilgoci w gazobetonie stale obniżała się. W początkowym okresie wynosiła 16-20% v, zaś po 3 latach - 8-13% v.
Stropodach (z kanałami wentylowanymi u góry) wysychał szybciej niż z kanałami wentylowanymi umieszczonymi u dołu (opinie o programie). Stropodach (niewentylowany) wysychał bardzo wolno i po trzech latach zawartość wilgoci w gazobetonie prawie nie uległa zmianie; początkowa wilgotność gazobetonu wynosiła 16-20% v, zaś po 3 latach - 12-19% v. Stropodach niewentylowany z paroizolacją wykazywał największe zawilgocenie. Wilgotność gazobetonu w ciągu 3 lat prawie nie zmniejszyła się i wynosiła przez cały czas ok. 20% v. Stropodach z dużych płyt gazobetonowych wykazywał od samego początku mniejsze zawilgocenie (ok. 10% v), które potem zmieniało się okresowo w granicach 7-9,5% v. Przebieg wysychania opisanych stropodachów (segregator aktów prawnych). Obserwacje stropodachów w budynkach użytkowanych przez wiele lat w Norwegii nie zawsze potwierdzają wyniki opisanych badań, gdyż w niektórych przypadkach stwierdzono inny stan faktyczny niż można było oczekiwać. Przykłady stropodachów ocieplonych betonem komórkowym.
Stropodach przekrywał halę nad maszyną papierniczą. Ocieplenie stanowiły płyty gazobetonowe 2 o grubości 12,5 cm, na których bezpośrednio przyklejono dwie warstwy papy. Wilgotność w hali była wysoka, gdyż ciśnienie pary wodnej wynosiło 14,5 Tr. Na dolnej powierzchni stropodachu występowała kondensacja pary wodnej, a pod pokryciem papowym potworzyły się liczne pęcherze. Wilgotność gazobetonu wynosiła nadal 24% v i stropodach trzeba było przebudować (promocja 3 w 1).
