Suszenie surówki

Wyroby formowane z masy półsuchej nie potrzebują suszenia; mogą być wypalane bezpośrednio po opuszczeniu prasy (uprawnienia budowlane).

Natomiast suszenie jest konieczne przy szeroko stosowanym formowaniu mokrym z masy plastycznej. W tym przypadku wyroby bezpośrednio po uformowaniu nie nadają się do wypalania, gdyż surówka jest zbyt słaba, aby można ją było przenosić i układać w kilkanaście warstw na wysokość w piecu, zaś wyrób może popękać i pokrzywić się ze względu na bardzo szybkie parowanie wody.

Suszenie powinno obniżyć ilość wody w masie do 4—8%. Najprostszym systemem, stosowanym tylko przy cegle pełnej w niewielkich wytwórniach, jest suszenie na otwartym powietrzu (program na telefon). Początkowo surówka zostaje ułożona na placu na płask.

Po jednym do trzech dni, gdy już dostatecznie stwardniała, przestawiana jest na rąb. Gdy surówki już na tyle stwardnieją, że można je ustawić bez uszkodzenia jedna na drugiej (3-4-5 dni), przenosi się je i ustawia w stosy, tzw. kozły, do około 8 rzędów na wysokość, na 10-=-20 dni, zależnie od pogody (program na komputer).

Stosy te powinny stać na nieco wzniesionym i ubitym nasypie, tak by u ich podstawy nie zbierała się woda. Stosy chroni się daszkami z mat słomianych lub desek. Tego rodzaju suszenie powoduje powstawanie wielu braków, szczególnie przy długotrwałych deszczach.

Suszenie pod szopami

Lepsze dla cegieł, a niezbędne przy wyrobach cienkościennych i dachówkach, jest suszenie pod szopami (program egzamin ustny). Szopy suszarniane są długie, o szerokości 5-4-8 m, mają ściany szczytowe odeskowane, w kalenicy zaś przebiega świetlik wentylacyjny z bocznymi żaluzjami. Ściany podłużne przy suszeniu cegły są przeważnie otwarte, a przy dachówkach zaopatrzone w podnoszone skrzydła.

Cegły mogą być układane w stosy do około 10 rzędów lub na półkach (katralkach); półki konieczne są przy wyrobach cienkościennych i dachówkach.
Suszenie cegły na otwartym powietrzu lub pod szopą trwa w ciepłych miesiącach około 2 tygodnie. Czas ten jest jednak w dużym stopniu zależny od pogody i od jakości masy (opinie o programie).

Czas suszenia innych wyrobów zależy ponadto od wymiarów wyrobu i grubości jego ścianek. Przy wyrobach cienkościennych z masy plastycznej suszenie powinno się odbywać stopniowo i równomiernie; zbyt szybkie suszenie jest szkodliwe, przyczynia się bowiem do paczenia się i pękania wyrobu. Aby uniknąć zbyt szybkiego suszenia, reguluje się przepływ powietrza.

Ten sposób suszenia naturalnego odbywać się może tylko w cieplejszej porze roku, toteż w celu uniezależnienia się od sezonowości robót stosowane są specjalne suszarnie sztuczne, ogrzewane i odpowiednio przewietrzane. Starsze typy tych suszarni składają się z szeregu podłużnych komór zaopatrzonych w występy w ścianach; na występach tych ustawia się ramki z surówką przeznaczoną do suszenia (segregator aktów prawnych).

Wsporniki na wózku podtrzymujące podkładki z surówką mogą być podnoszone ku górze i opuszczane za pomocą mechanizmu dźwigowego, dzięki czemu stawianie ramek w komorach i zabieranie ich z powrotem jest bardzo łatwe.

Suszarnie komorowe są często umieszczane pod piecami do wypalania, a to dlatego, aby wykorzystać ciepło spalin uchodzących z pieców (promocja 3 w 1). Czas suszenia wynosi kilka dni. Wśród nowszych typów suszarni na specjalną uwagę zasługują suszarnie cyrkulacyjne i tunelowe.