System odwodnień zewnętrznych dachu

Izofolia 1 produkowana jest z folii aluminiowej powlekanej jednostronnie niewulkanizującym lepiszczem, zabezpieczonym powłoką zdzieralną. Zalecany sposób naprawy przy remontach kapitalnych polega na wykonaniu odboju betonowego wokół komina, oddylatowanego od konstrukcji dachowej. Warstwy papy wywinięte na odbój uszczelnione są w styku z kominem Izofolią 1 i osłonięte obróbką blacharską. Styk obróbki z kominem zabezpieczono dodatkowo paskiem Izofolii (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stosowany system odwodnień zewnętrznych dachu oraz detale obróbek blacharskich od wielu lat nie uległy zmianom, pomimo zasadniczej różnicy konstrukcji budynków, spadków połaci dachowej oraz rozwiązań materiałowych. W większości przypadków o doborze lokalizacji rynny stanowią względy estetyczne. Rynny umieszczone są najczęściej na ścianie zewnętrznej nad gzymsem wieńczącym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Rozwiązanie powyższe, słuszne ze względów architektonicznych i plastycznych, jest całkowicie błędne z punktu widzenia walorów użytkowych. Podczas sezonu zimowego, w początkowym okresie panowania mrozu, ciepło oddawane przez powierzchnię dachu powoduje topnienie śniegu i jego zamarzanie w strefie gzymsu wieńczącego. Dalszy wpływ niskich temperatur powiększa strefę tworzenia się lodu na części połaci dachowej, położonej przy ścianie zewnętrznej (uprawnienia budowlane).

W okresie odwilży strefa dodatnich temperatur obejmuje najpierw połać dachową i obszar gzymsu wieńczącego. Strefa ściany zewnętrznej pozostaje jednak w dalszym ciągu zamarznięta na skutek dużej pojemności cieplnej ściany. Przy stosowanym odwodnieniu zewnętrznym nie można znaleźć idealnego miejsca, w którym usytuowanie rynny gwarantowałoby niezamarzanie jej podczas całego okresu zimowego (program egzamin ustny).

Jedynie obszar połaci dachowej wyraźnie oddalony od ściany zewnętrznej ma temperaturę dodatnią zarówno w okresie mrozów, jak i odwilży. Sytuowanie rynny w strefie ściany zewnętrznej jest jednak najmniej korzystne, ponieważ w okresie odwilży znaczne ilości tającego śniegu nie mogą być przyjęte przez zamarzniętą rynnę, powodując zalewanie elewacji oraz wewnętrzne zacieki w obrębie okapu (opinie o programie).

Przy stosowanych obecnie rozwiązaniach penetracja wody w okresie odwilży spowodowana jest głównie:

• niewpuszczaniem haka rynnowego w odpowiednie gniazda na obrzeżu dachu. Powoduje to wytworzenie się szczeliny na obrzeżu wysokości równej grubości haka rynnowego, przez który przy oblodzeniu rynny przedostaje się woda pod pokrycie;
• brakiem powiązania izolacji przeciwwilgociowej dachu z obróbką pasa nadrynnowego oraz gzymsu wieńczącego;
• nieprawidłowym sposobem regulacji spadków rynny za pomocą odginania haka rynnowego. Powoduje to lokalne usytuowanie krawędzi rynny powyżej okapu, co sprzyja zatrzymaniu się śniegu oraz spiętrzeniu się wody w obrębie okapu (segregator aktów prawnych).

Całkowita likwidacja koryta

Ze względu na stosunkowo skomplikowany charakter występujących przecieków doraźne zabezpieczenia praktycznie nie zdają egzaminu. Prawidłowe zabezpieczenie likwidujące wyżej omówione przyczyny występujących przecieków.

W celu zapewnienia szczelności obróbki przyokapowej należy:

• zerwać istniejącą obróbkę gzymsu,
• zdemontować rynnę, haki rynnowe oraz blachę okapową,
• wykonać z papy na tkaninie technicznej izolację pod obróbkę gzymsu wykładając ją odpowiednio na połać dachową,
• przybić haki rynnowe poprzez wyłożoną papę na tkaninie technicznej,
• miejsca pomiędzy hakami rynnowymi wypełnić odcinkami papy do wysokości haków rynnowych wystających ponad połać dachową,
• przykryć haki rynnowe dodatkowym pasem papy łączącym się z istniejącym pokryciem dachowym,
• ułożyć blachę okapową,
• ułożyć na całej połaci dodatkową warstwę papy (promocja 3 w 1).

Rozwiązania tego typu powodują jeszcze większe przecieki, niż omówiono to w poprzednim przypadku. W zrealizowanych na terenie kraju obiektach spotkać można tego rodzaju rozwiązanie w technologii wielkoblokowej typu Kasprzak. Zamarzanie rynny w korycie maskującym przyspiesza i to, że rynna jest zacieniona i nie ma możliwości odtajania nawet w przypadku operowania słońca.

Najbardziej racjonalnym sposobem naprawy jest całkowita likwidacja koryta. Opierając się na dotychczas uzyskanych doświadczeniach przy remontach budynków prefabrykowanych typu Kasprzak najbardziej celowym sposobem jest wypełnienie koryta lekkim materiałem, np. keramzytem, i uznanie go za gzyms wieńczący. Odwodnienie zewnętrzne nie napotyka w tym przypadku żadnych trudności.