System stężeń przeciwwiatrowych

Rozłóżmy ciężar jednego klińca na dwie składowe; siłę styczną P, i prostopadłą P_r do łuku. Składowa styczna przekazuje się na węzgłowie za pośrednictwem poszczególnych klińców uprzednio wylanych z betonu (program uprawnienia budowlane na komputer). Składowa pionowa rozkłada się z kolei na siłę P_n przenoszoną przez stojak 1 na podłoże i na siłę P_r2, prawie poziomą, przejętą przez zbrojenie i zrównoważoną we wnętrzu konstrukcji odpowiednią siłą, pochodzącą od obciążenia klińca położonego symetrycznie. Należy brać pod uwagę możliwość poślizgu pręta 2 i możliwość przekroczenia obciążenia dopuszczalnego. W razie potrzeby pręt 2 oraz krańcowe połączenia muszą być podwojone (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Podobnie, w węźle mogą powstać siły poziome o dużych wartościach. Siły te są również w równowadze z siłami powstającymi w podobnym węźle położonym po drugiej stronie osi symetrii.

Parcie poziome, które konstrukcja przekazuje na podpory w przypadkach asymetrii wachlarzy albo wskutek różnicy obciążeń podczas betonowania należy starannie obliczyć. Na ogół podpory przenoszą to parcie, ale w przypadkach, kiedy to nie jest możliwe, stosuje się ściągi wykonane również z materiału rurowego (uprawnienia budowlane).

W praktyce połączenie prętów pionowych oraz prętów nachylonych odbywa się za pomocą specjalnych złączy wykonanych z żeliwa ciągliwego, pozwalających łączyć elementy tworzące kąt prawie 45° i zapewniających przy tym idealnie osiowy rozkład sił, którym są poddane. Inny typ węzła służy do osiowego połączenia rur poddanych siłom ściskającym bądź siłom rozciągającym; węzeł ten zapewnia tym rurom ścisłą współpracę (program egzamin ustny).

System stężeń przeciwwiatrowych, przeciwstawiający się siłom poziomym i zapewniający sztywność rusztowania rurowego, w pierwszych realizacjach był bardzo rozbudowany, a następnie w miarę gdy praktyka wykazywała możliwość ograniczenia, był redukowany. Stężenia przeciwwiatrowe stanowią bardzo znaczne wzmocnienie całej konstrukcji, nawet wówczas gdy zakres ich jest zredukowany. Przydatność tych wzmocnień potwierdziły właśnie liczne awarie, które wydarzyły się w trakcie robót, jak na przykład obniżenia się podpór, niewłaściwego wyważenia obciążeń itd.

Elementy rurowe

Należy zawsze przewidywać, że w pewnych częściach stemplowania krążyno- wego mogą pojawić się nieprzewidziane przeciążenia. W przypadkach stosowania materiału rurowego okazało się, że zapas wytrzymałości całej konstrukcji jest bardzo duży. Zachodzi to dzięki sprężystości elementów rurowych oraz sztywności połączeń, która w każdym przypadku zapewnia dobry moment zamocowania (opinie o programie).

W razie potrzeby cała konstrukcja zaczyna współpracować z częściami najbardziej w niej narażonymi i samoczynnie rozkłada siły, utrzymując je w granicach nie zagrażających poważnymi konsekwencjami. Ta możliwość adaptacji stemplowań krążynowych do przeciążeń ma wielkie zastosowanie przy demontażu, kiedy często pojawia się brak równowagi w rozkładzie sił.

W systemie Innocenti nie stosuje się widełek śrubowych. Rozdeskowanie odbywa się bądź przez rozklinowanie, bądź metodą skrzynek z piaskiem. Towarzystwo Entrepose zastosowało ten typ stemplowań krążyn do wykonania wielu mostów o różnych rozpiętościach (segregator aktów prawnych). Podajemy tu dwa przykłady charakterystyczne:

• Łuk przęsła o rozpiętości 68,0 m mostu w Nogent, wykonany w latach 1946-47 nad torem żeglownym o szerokości 25,00 m.
• Most nad Doron de Beaufort wykonany przez przedsiębiorstwo Puifferat na zaporze w Roseland.

We Włoszech firma Ponteggi Tubolari Dalmine Innocenti wykonała wiele mostów o dużych rozpiętościach (promocja 3 w 1).

Trzy stemplowania mostów budowanych na autostradzie Genua-Savona. Schematy i wielkości charakterystyczne stemplowań krążynowych z rur 40-49 wszystkich szesnastu mostów wykonanych podczas budowy tej autostrady.