System układania przepon

Do wad systemu należą niekorzystne warunki wykonywania robót na otwartym powietrzu oraz uzależnienie dalszego postępu robót budowlanych od ukończenia robót izolacyjnychi (program uprawnienia budowlane na komputer).
Oba te systemy mogą być łączone w systemy mieszane, zależnie od względów natury technicznej i warunków eksploatacji.
System układania przepon nie może być doraźnie wybierany przez wykonawcę w okresie realizacji, lecz powinien być uwzględniony w projekcie technicznym i przystosowany do ustalonej organizacji robót.

System układania przepon od wewnątrz polega na wykonaniu w pierwszym etapie obudowy płyt zewnętrznych, a następnie układaniu przepon.
Jeżeli konstrukcyjny schemat przyjęto według systemu wewnętrznej izolacji, to system układania przepon od wewnątrz całkowicie się z nim pokrywa.
Po ułożeniu zewnętrznej płyty dolnej, służącej za podłoże izolacji, stawia się ścianki boczne zabezpieczając je przed możliwością obalenia lub wyboczenia. Ścianki od wewnątrz pokrywa się przeponą. Arkusze papy mocuje się u góry i zawiesza się pionowo (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ścianki służące jako zewnętrzne płyty boczne spełniają rolę pomocniczą jako ekrany do zawieszania przepon i z tego powodu są nazywane ściankami ekranowymi.
Układanie przepon od zewnątrz fundamentu skrzyniowego posadowionego w wodach gruntowych znajduje wyłączne zastosowanie na ścianach.
Układanie przepony na dnie fundamentu skrzyniowego odbywa się w zasadzie dla obu systemów jednakowo. Jeżeli natomiast chodzi o przepony na sklepieniu ułożonym nad fundamentem skrzyniowym, jak to bywa np. przy budowie tuneli, zachodzą wtedy przy ich układaniu znaczne różnice technologiczne (uprawnienia budowlane).

Układanie od zewnątrz jest wygodniejsze w robotach podziemnych wykonywanych systemem odkrywkowym (w otwartym wykopie). W budowlach wykonywanych systemem zakrytym (sztolniowym) łatwiejsze jest układanie izolacji od wewnątrz (program egzamin ustny).
Przeponę w dnie fundamentu skrzyniowego układa się normalnie od wewnątrz. Następnie betonuje się płytę konstrukcyjną nad przeponą, stawia się ściany, a następnie po ich rozdeskowaniu i przygotowaniu powierzchni przystępuje się do układania przepony na ścianie w normalnie przyjęty sposób.

Zakład przepony poziomej

System ten jest jednak tylko pozornie prosty, a niewłaściwa realizacja jest powodem większości niepowodzeń na tym odcinku robót. Występuje bowiem najistotniejsze zagadnienie połączenia izolacji poziomej z pionową. Pozostawione zakłady przepony ulegają zniszczeniu w okresie stawiania ścian (opinie o programie). Pomiędzy okresami układania przepony poziomej i pionowej mija sporo czasu. Zakład przepony poziomej ulega zesztywnieniu i w celu połączenia z przeponą pionową, nawet przy zachowaniu środków ostrożności, nie daje się bez uszkodzenia wygiąć.
Początkowe rozwiązania tego problemu zmierzały w kierunku wytwarzania węzła połączeniowego bez przeginania zakładu przepony.

Na dwóch rysunkach jest zaznaczona cyframi kolejność etapów ogólnego cyklu ułożenia przepony od zewnętrznej strony wanny:
- wykonanie dolnej płyty zewnętrznej,
- ułożenie przepony poziomej i pozostawienie końcówki na zakład również doklejonej do podłoża,
- ułożenie na przeponie warstwy ochronnej betonu i zabezpieczenie końcówki przepony przez osłonięcie jej pasem suchej lub powleczonej wolnoschnącą masą papy izolacyjnej oraz nałożenie ochronnej warstwy ze słabej zaprawy wapienno-cementowej,
- dla ustawienia rusztowań nad chronionym pasem przepony układa się blok z chudego betonu,
- betonuje się płytę denną,
- stawia się ściany z muru lub betonu,
- po zdjęciu deskowania (ze struganych desek) zaciera się powierzchnię, usuwa się blok 5 i oczyszcza się końcówkę przepony z wyprawy i zanieczyszczeń, pozostawiając ją nadal doklejoną do podłoża (segregator aktów prawnych),
- układa się przeponę i skleja się poziomo na zwykły zakład; połączenie końcówki przepon poziomej z pionową powinno zawierać pewien nadmiar masy izolacyjnej,
- nad połączeniem nadbetonowuje się ochronny blok dociskowy,
- betonuje się fundament pod ściankę dociskową,
- stawia się dociskową ściankę ochronną (płytę zewnętrzną) na pół cegły,
- dla uzyskania wstępnej kompresji szczelinę, szerokości 4-8 cm pomiędzy ścianką i przeponą, zalewa się zaprawą lub betonuje się (przy szerszej szczelinie) betonem plastycznym (promocja 3 w 1).

Jak z tego widać, wykonanie izolacji zewnętrznej jest pracochłonne z powodu kłopotliwej technologii połączenia przepony poziomej z pionową.
Z tego powodu ten system izolacji powinien być stosowany w przypadkach, kiedy jest on naprawdę konieczny.