Zbrojenie śluzy

Zbrojenie śluzy na stopniu wodnym w Kachowce (program uprawnienia budowlane na komputer). Śluza typu dokowego ma galerie umieszczone w dnie, a przykryte płytą z uzbrojeniem wstępnie sprężonym. Dolną płytę dna zbrojono wiązarami kratowymi o ciężarze 7,5 T, ustawionymi za pomocą żurawi gąsienicowych. Wiązary łączono z prętami rozdzielczymi uprzednio ułożonymi na przygotowanym podłożu.

Jednocześnie ze zbrojeniem dna montowano pionową konstrukcję samonośną 1 przy licu ściany śluzy. Następnie betonowano miejsca przewidziane w pierwszej fazie robót betonowych (oddzielonej na rysunku linią kreskowaną) i część w drugiej fazie, mniej więcej do spodu stropu nad galerią (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wówczas ustawiono wiązary 2 i 4, tj. zbrojenie samonośne ścian i stropu i przystąpiono do betonowania ścian przewidzianego w fazie czwartej. W tym etapie wmontowano zbrojenie 3, a następnie przystąpiono do betonowania przewidzianego w fazie końcowej. Wskutek większego osiadania fundamentu ścian nastąpiło silne naciągnięcie zbrojenia stropu nad galerią. Wówczas dopiero przystąpiono do betonowania stropu.

Inny rodzaj konstrukcji zastosowano przy zbrojeniu fundamentu pod siłownię w Gorkim (uprawnienia budowlane). Na przygotowanym podłożu układano z prętów spawanych siatkę, na niej zaś wiązary różnych typów, długości około 30 m, szerokości 1-2,5 m i wysokości 6 m. Wiązary samonośne pokrywano od góry pakietami siatki zbrojeniowej.
Cieplne sposoby łączenia prętów zbrojenia. Przy łączeniu prętów stalowych w siatki i szkielety zbrojeniowe stosowanych jest wiele sposobów spawania lub zgrzewania. Do najbardziej rozpowszechnionych należą: zgrzewanie oporowe, punktowe lub doczołowe.
Zgrzewanie punktowe znalazło głównie zastosowanie przy produkcji siatek zbrojeniowych z prętów.

Zgrzewanie oporowe punktowe polega na przepływie przez miejsce styku prętów prądu elektrycznego o znacznym natężeniu. Wskutek tego w miejscu tym następuje silne nagrzewanie się prętów do temperatury ok. 1500°C, przy której stal przechodzi w stan plastyczny (program egzamin ustny).

Zgrzewanie doczołowe

Jednocześnie pręty są mocno dociskane do siebie, w wyniku czego następuje silne połączenie się prętów.
Aparaty do zgrzewania elektrycznego, nazywane zgrzewarkami, mogą mieć jedną parę elektrod (zgrzewarki jednopunktowe) i kilka lub kilkanaście par elektrod (zgrzewarki wielopunktowe).
Przy wykonywaniu siatek zbrojeniowych na zgrzewarkach jcdnopunktowych łączone pręty muszą być ręcznie przesuwane; są to więc maszyny mało wydajne i nie nadają się w ogóle do zgrzewania szerszych siatek (opinie o programie).

Na zgrzewarkach wielopunktowych proces produkcyjny przebiega automatycznie, a wydajność (przy odległości prętów poprzecznych 200 mm) wynosi do 3 ton na godzinę. Na zgrzewarce typu MTMK-2X150 mogą być produkowane siatki z prętów o średnicy 4-12 mm (pręty poprzeczne i podłużne) o szerokości od 200 do 575 mm. Ciężar zgrzewarki — 3500 kG. Istnieją zgrzewrarki wielopunktowe, o większych wymiarach i wydajnościach, do produkcji np. siatek o szerokości do 4000 mm lub kratownic o pasach równoległych z krzyżulcami w kształcie zygzaków itd.

Zgrzewanie doczołowe dzieli się na zgrzewanie oporowe zwarciowe i zgrzewanie iskrowe (segregator aktów prawnych). W pierwszym przypadku zgrzewane pręty są silnie dociskane i pod wpływem przepływającego przez nie prądu przechodzą w stan ciastowaty i na złączu powstaje spęczanie w postaci kulistego zgrubienia. Przy iskrowym zgrzewaniu pręty stykają się lekko, a pod wpływem przepływającego prądu następuje iskrzenie i nagrzewanie się końców zgrzewanych prętów do temperatury zbliżonej do temperatury topnienia, pręty dociśnięte następnie do siebie łączą się i tworzą charakterystyczny wąski rąbek. Natężenie prądu i siłę docisku reguluje się w zależności od średnicy prętów.

Zgrzewania doczołowego nie można stosować do stali o podwyższonej wytrzymałości, uzyskanej przez obróbkę na zimno, ponieważ wskutek ogrzania końców prętów następuje rekrystalizacja stali i utrata podwyższonej granicy plastyczności (promocja 3 w 1).
Spawanie lukiem elektrycznym, praktykowane początkowo głównie w warsztatach, obecnie również znajduje coraz szersze zastosowanie i przy pracach montażowych na budowie.