Szalka wagi

Szalka wagi wraz z próbką znajduje się w komorze ogrzewanej elektrycznie suszarki, wskazówka wagi przesuwa się wzdłuż umieszczonej nad suszarką skali, zaopatrzonej w dwie podziałfki, pozwalające odczytać wilgotność względną i odpowiadającą jej wilgotność bezwzględną (program uprawnienia budowlane na komputer). Na szalce umieszcza się wilgotną próbkę o dokładnym ciężarze 100 g lub 50 g; wskazówka wagi powinna stanąć na punkcie zerowym obydwóch podziałek. Dokładne odmierzenie próbki jest łatwe przy badaniu trocin lub strużyn, trudne jest natomiast przy badaniu rozdrobnionego drewna.

W miarę wysychania próbki wskazówka przesuwa się wzdłuż podziałek. Odczyt wilgotności wykonuje się wówczas, gdy próbka zostanie wysuszona do stałego ciężaru, tzn. gdy wskazówka wagi przestanie się przesuwać (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Podziałka wilgotności względnej wykazuje ubytek wody w próbce w gramach, podziałka wilgotności bezwzględnej podaje wartości przerachowane, odniesione do ciężaru drewna całkowicie suchego.

W badaniach terenowych dobre usługi mogą oddać suszarki przenośne, wyłożone warstwą materiału izolacyjnego, zaopatrzone w otwory wentylacyjne i ogrzewane żarówkami węglowymi lub promiennikami podczerwieni (uprawnienia budowlane).

Eksikatory. Są to naczynia szklane wypełnione w dolnej części kwasem siarkowym o stężeniu co najmniej 94% (ciężar właściwy 1,84 G/cm:i) lub bezwodnym chlorkiem wapnia CaCl2. W górnej części na perforowanej półce umieszcza się próbki i nakrywa się eksikator doszlifowaną pokrywą szklaną. Celem zwiększenia szczelności powleka się obrzeże eksikatora i pokrywy cienką warstwą wazeliny (program egzamin ustny).

Wilgotność

Znajdujący się w szczelnie zamkniętym eksikatorze kwas siarkowy lub chlorek wapnia wchłania zawartą w powietrzu wodę. Przechowywane w eksikatorze wysuszone próbki nie mogą pobierać wody, a próbki wilgotne oddają wodę, dzięki czemu można je klimatyzować. Wilgotność względna powietrza w eksikatorze zależy od stężenia kwasu siarkowego  (opinie o programie).
Określanie wilgotności drewna. Celem określenia wilgotności drewna wykonuje się co najmniej trzy ważenia: pierwsze ważenie bezpośrednio po pobraniu próbek, drugie ważenie kontrolne przy próbkach z drewna iglastego w 6 godzin, przy próbkach z drewna liściastego w 12 godzin po rozpoczęciu suszenia, a trzecie i następne ważenia w odstępie 2 godzin (segregator aktów prawnych).

Jeżeli różnica ciężarów między przedostatnim i ostatnim ważeniem nile przekracza 0,3%, to suszenie uważa się za skończone. Jeżeli suszy się większą liczbę próbek tego samego gatunku drewna i tej samej wilgotności początkowej, a zwłaszcza przy suszeniu próbek klimatyzowanych, drugie ważenie można ograniczyć do kilku próbek kontrolnych z każdej półki suszarki.
Suszenie przeprowadza się w temperaturze 100±5°C, a więc w granicach temperatury 95o105° C. Przed ważeniem należy próbki ostudzić w eksikatorze do temperatury otoczenia; jest to zwłaszcza ważne w odniesieniu do próbek przeznaczonych do badania ciężaru właściwego (wolumetryczne określanie objętości) (promocja 3 w 1).

Przy dokładnym określaniu wilgotności stosuje się naczyńka wagowe z doszlifowaną pokrywą; przed użyciem do badania określa się ich ciężar z dokładnością 0,001 G. Przeznaczone do badania próbki umieszcza się natychmiast po wyrobieniu w naczyńkach i nakrywa się je nakrywką, zapobiegając w ten sposób zmianom wilgotności drewna. W czasie suszenia zdejmuje się z naczyniek nakrywki, natomiast ważenia kontrolne i końcowe wykonuje się z dokładnością 0,001 G w zamkniętych naczyńkach. po uprzednim ochłodzeniu do temperatury otoczenia w eksikatorze.

Ujemną cechą metody suszarkowo-wagowej jest konieczność długiego suszenia próbek. Próbki o ciężarze 100G trzeba suszyć, zależnie od wilgotności początkowej, od 20 do 40 godzin, średnio 30 godzin. Próbki o ciężarze do 20G wymagają suszenia przez 5-20 godzin. Suszenie analogicznych próbek rozdrobnionych, w postaci trocin i wiórów trwa 5-10 godzin, a więc przebiega znacznie prędzej.