Szerokości użytkowe jezdni

Most sprężono metodą BBRV, stosując kable złożone z 16 drutów 0 8 mm, z których 12 było ułożonych na obwodzie zewnętrznym i 4 na obwodzie wewnętrznym. Przy naprężeniu 100 kG/cm- siła przenoszona przez kabel wynosiła 60 T. Belki sprężono w trzech kierunkach: wzdłuż jnostu, w poprzek oraz pionowo (program uprawnienia budowlane na komputer).
Próbne obciążenia wykonano ustawiając na moście w różnych położeniach owa ciężkie parowozy.

Ugięcia zmierzone w czasie próbnych obciążeń porównano z ugięciami obliczonymi w założeniu współczynnika sprężystości Ei, = 400 000 kG/’cm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Stosunek wzniesienia do rozpiętości łuków Przekroje łuków w zworniku w wezgłowiach
Szerokości użytkowe jezdni i chodników Całkowita szerokość pomostu Całkowita długość pomostu (uprawnienia budowlane).

Most ten zaprojektowany i zbudowany przez E. Freyssineta stanowił jeden z punktów zwrotnicach w budownictwie mostów betonowych ze względu na następujące cechy wyróżniające:
- wykonanie łuków z betonu nieuzbrojonego;
- zwarcie łuków przez wywołanie żądanego rozporu i zerowego momentu zginającego za pomocą lewarów hydraulicznych umieszczonych w zworniku;
- wykonanie pomostu z betonu uzbrojonego;
- ukształtowanie osi łuków jako krzywej sznurowej ciężaru łuków, łączników i pomostu.

Pierwsza cecha wynika ze świadomego wyodrębnienia w konstrukcji ogniw ściskanych, jakimi są łuki i słupy, od ogniw zginanych pomostu oraz - ze świadomości proporcjonalności momentów zginających występujących w lukach i w pomoście do ich sztywności. W przeciwstawieniu do wielu konstruktorów, którzy traktowali łuki jako elementy mimośrodowo zginane, wprowadzając do nich uzbrojenie główne - podobnie jak do belek pomostów - lub uzwojenie
dla zwiększenia naprężeń ściskających w betonie, E. Freyssinet posługiwał się betonem jako tworzywem zdolnym do samodzielnego przenoszenia ściskań bez uzbrojenia (program egzamin ustny).

Zastosowanie lewarów hydraulicznych

Zastosowanie lewarów hydraulicznych jest często uważane tylko za zabieg wykonawczy zmierzający do zdjęcia łuków z rusztowań, a lewary są traktowane jako mechanizmy zastępujące piasecznice lub kliny. Jest to pojmowanie jednostronne.
Druga cecha wynika z zastosowania po raz pierwszy lewarów hydraulicznych do zwierania ustrojów przez wywoływanie żądanych i mierzonych sił wewnętrznych, a nie poprzestawania na obliczeniach projektowych wskazujących siły niesprawdzalne wskutek występowania wielu ubocznych czynników, a przede wszystkim skurczu i pełzania. Celem E. Freyssineta było wyeliminowanie zniekształceń układu sił wewnętrznych przez te wpływy (opinie o programie).

Trzecia cecha jest związana z pierwszą. W przeciwstawieniu do łuków pomost jest elementem zginanym zarówno wzdłuż mostu jak i w poprzek, dlatego też wymaga uzbrojenia. Skoro zaś jest to element zginany, to nie ma celu ograniczanie spełniania tej funkcji przez opieranie go pod całą szerokością jezdni i chodników, wystarczy dać mu dwie linie łożysk wzdłuż mostu, dzieląc sklepienie na dwa luki bliźniacze, przez co zostaje zmniejszona kubatura betonu.

Zwarcie łuków lewarami nastąpiło przy rozporze N0 = 3380 T w obu łukach (segregator aktów prawnych).
W przeciwieństwie do tych cech, stanowiących punkty zwrotne w budowie mostów betonowych, inne jego cechy są pozostałościami dawnych form mostów kamiennych. Są to następujące cechy:
- półkoliste przesklepienia między słupami,
- ściany czołowe nad środkową częścią łuków,
- pełna balustrada z betonu uzbrojonego.

Z obu stron łuków głównych dano 9 przesklepień między słupami, z których ostatnie znajdowały się nad przyczółkami. Przesklepienia te mają w świetle zaledwie 3,33 m, chociaż rozpiętość ich mogłaby być znacznie większa. Zachowano przesklepienia półkoliste jako formę klasyczną w mostach kamiennych, jakkolwiek wykonanie pomostu z betonu uzbrojonego dawało możność odstąpienia od niej.

Ściany czołowe nad środkową częścią łuków są z nimi złączone w jedną całość, zakłócając wbrew schematowi statycznemu porządek ustroju przez nieciągłość sztywności łuków i pomostu. W mostach później budowanych przyjęto przestrzegać rozdzielności tych części, ciągłości ich cech wytrzymałościowych i swobody występowania przemieszczeń wzdłuż mostu (promocja 3 w 1).