Szybkość ukosowania blach

Szybkość ukosowania blach za pomocą frezarek jest większa niż przy cięciu gazowym. Frezarki ,,Pullmax” mają albo stały kąt nachylenia, albo zmienny w granicach od 25 do 55°. Frezarki mogą być ustawione na stałym ruszcie lub też zawieszone. Pracują w dowolnej pozycji - również w pozycji z podstawą odwróconą do góry. Posuw wzdłużny prostoliniowy lub według krzywizny jest automatyczny (program uprawnienia budowlane na komputer).
Struganie płaszczyzn części i zespołów konstrukcji wykonuje się na strugarkach wzdłużnych,-stosowanych powszechnie w warsztatach mechanicznych. Możliwości obróbki zespołów konstrukcji o dużych wymiarach gabarytowych należy uzgadniać z wytwórniami.

Płaszczyzny czołowe dużych elementów konstrukcji, takich jak słupy, obrabia się na wiertarko-frezarkach, w których noże lub frezy są mocowane do tarczy o poziomej osi obrotu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Obracająca się tarcza wiertarko-frezarki ma przesuw poosiowy i pionowy. Przedmiot do obróbki mocuje się na stole przed tarczą wiertarko-frezarki, przy czym stół ma przesuw poziomy w kierunku równoległym do płaszczyzny tarczy. Pole obrabianej płaszczyzny stanowi prostokąt określony wymiarami przesuwu pionowego tarczy wiertarko-frezarki i ruchu poziomego stołu. Możliwość przeprowadzenia obróbki końców słupa zależy od wymiarów jego przekroju poprzecznego, który powinien być mniejszy od pola pracy wiertarko-frezarki. Wiertarko-frezarki tego typu są maszynami kosztownymi i w produkcji jednostkowej konstrukcji ich zdolności produkcyjne nie mogą być wykorzystane (uprawnienia budowlane). Z tych względów stanowią wyposażenie tylko dużych wytwórni konstrukcji stalowych.

Przy przeprowadzaniu obróbki przekroju poprzecznego słupa (frezowaniu końców słupa) ważnym zagadnieniem jest prostopadłe ustawienie jego ,,osi” względem obrabianej płaszczyzny. W tym celu stosuje się urządzenia pomocnicze do ustawiania obrabianego elementu na stole wiertarko-frezarki oraz urządzenia pomiarowe. W przypadku stosowania obróbki mechanicznej obu końców elementu, zagadnienie komplikuje się wobec konieczności prowadzenia obróbki kolejno dla dwóch ustawień elementu na stole. Przy frezowaniu końców słupa uzyskuje się dokładność wymiaru długości w granicach ± 1,0 mm (program egzamin ustny).

Otwory na śruby

Obróbkę mechaniczną elementów konstrukcji należy przeprowadzać po zakończeniu prac spawalniczych. Spawanie konstrukcji po przeprowadzonej obróbce może bowiem spowodować zmianę wymiarów wskutek wpływu odkształceń spawalniczych.
Otwory na śruby i nity w elementach drugorzędnych mogą być wykonywane na dziurkarkach (opinie o programie).

Podczas przebijania otworu następuje deformowanie brzegów materiału na obwodzie otworu, podobnie jak przy cięciu na nożycach. Z tych względów w większości przypadków otwory wierci się za pomocą wiertarek promieniowych. Zespół mechanizmów do mocowania i pracy wiertła jest umieszczony na ramieniu w sposób umożliwiający jego przesuw, ramię zaś może wykonywać ruch obrotowy w poziomie i przesuwać się w pionie. Pole obsługi wiertarki promieniowej zależy od jej wielkości i długości ramienia, i wynosi zwykle 2-3 m. Do prac montażu warsztatowego stosuje się wiertarki promieniowe umieszczone na ciężkich przenośnych płytach. Średnice otworów wykonywanych na wiertarkach promieniowych, stosowanych w wytwórniach konstrukcji stalowych, są ograniczone do 55 mm. Większe otwory i obróbkę brzegów dużych otworów wykonuje się za pomocą wytaczarek (segregator aktów prawnych).

Wytaczarka ma nastawne ramię z zamocowanym narzędziem skrawającym oraz ruchomy, przesuwny poziomo stół do ustawiania i mocowania obrabianego zespołu. W ten sposób istnieje możliwość wykonywania kilku otworów w różnych płaszczyznach z jednego ustawienia przedmiotu na stole, dzięki czemu zapewnia się dużą dokładność zachowania wymiarów w rozmieszczeniu otworów (promocja 3 w 1).

Blachy na konstrukcje powłokowe o przekroju walców lub stożków wygina się na zwijarkach wielowalcowych. Przez zmianę rozstawu walców w zwijarce zmienia się promień wyginania blach. Możliwości wyginania blach na zwijarkach są ograniczone mocą maszyny, granicą plastyczności materiału, grubością blachy oraz długością walców.