Teoria zbiorników

Teoria zbiorników stosowana w niniejszym rozdziale do powłok walcowych pozwala rozwiązać problemy, w których obciążenie jest niezależne od <p. Jako przykład można wymienić typowy zbiornik o osi pionowej (rys. 2.1.1-1). W tym przypadku obciążenie q_n = p zmienia się w zależności od zmiennej x. Jeśli początek układu współrzędnych leży w płaszczyźnie dna zbiornika (program uprawnienia budowlane na komputer).

Grubość powłoki w takich zbiornikach może być również zmienna ze współrzędną x. Obliczenie kotłów, gdy obciążenie jest niezależne od x, przedstawia inny przykład zastosowania teorii zbiorników (niewielkie obwodowe zmiany obciążenia są w praktyce bez znaczenia). Z powodu kołowej symetrii występują w powłoce jedynie następujące wypadkowe siły wewnętrzne: N_x, N_v, M_x, M,_P i Q_x. Siłę osiową N_x jest zawsze łatwo wyznaczyć. W kotłach np. zależy ona od ciśnienia na dna (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Warunki brzegowe, biorąc ogólnie, nie są przez całkę szczególną spełnione. Na przykład dość często przyjmuje się, że zbiornik jest zamocowany w dnie, co pociąga za sobą warunek w = w = 0. Jednak warunek ten nie jest spełniony przez całkę szczególną i dlatego trzeba do niej dodać rozwiązanie równania jednorodnego (uprawnienia budowlane). Rozwiązanie równania jednorodnego przedstawia wyjątkowo ważny problem w teorii zbiorników i przedstawione jest w następnych rozdziałach (program egzamin ustny).

Zbiorniki o jednakowej grubości ściany, natomiast zbiorniki, w których ó zmienia się liniowo jako funkcja x. Są to dwa najważniejsze przypadki, jednak w piśmiennictwie znaleźć można wiele innych typów. W przyjęto zmienność grubości wg wielomianu kwadratowego względem x, zaś w grubość ściany przyjęto proporcjonalnie do }/x. Wiele informacji znaleźć można w monografii Póschla, który podaje wiele typów i metod obliczeń zbiorników (opinie o programie).

Zbiorniki żelbetowe

Zbiorniki żelbetowe o stałej grubości ściany są w pewnych przypadkach tak małej wysokości, że zakłócenia na dwóch krawędziach wpływają wzajemnie na siebie. W takich przypadkach musimy stosować pełne wyrażenie. W tych przypadkach dwa warunki brzegowe na każdej krawędzi dostarczają 4 równania do wyznaczenia. Jeśli ściana i dno są sztywno połączone, warunek w = 0 jest bliski spełnienia, lecz absolutne zamocowanie występuje tylko w przypadku bardzo sztywnego dna. W innych przypadkach należy uwzględniać w rozważaniach odkształcenie dna. W pracy rozpatrzono zbiornik przy założeniu sprężystego oparcia płyty dennej na podłożu (segregator aktów prawnych).

W pracy m. in. rozpatrywane są zbiorniki z dnem w kształcie kopuły. Zbiorniki stalowe mają zwykle ściany podzielone na pewną liczbę sekcji o różnej grubości. W takim przypadku zakłócenia powstają nie tylko przy wierzchołku i dnie, lecz również w połączeniach poszczególnych sekcji. Z drugiej strony, grubość powłoki jest w porównaniu z promieniem zbiornika tak mała, że zakłócenia są bardzo silnie tłumione, można więc założyć, iż nie wpływają one wzajemnie na siebie. W każdym przypadku najistotniejsze są zakłócenia przy dnie.

Jeśli wymagane jest uwzględnienie zakłóceń w połączeniach sekcji o różnych grubościach ścian, można użyć uproszczonej metody podanej przez Rungego. Kotły, zbiorniki ciśnieniowe itp. omawiane są w piśmiennictwie w wielu przypadkach. Trzeba jednak nadmienić, że specjalne rozpatrywanie naprężeń zakłóceniowych może być często pominięte, ponieważ naprężenia te są zawsze znacznie mniejsze od naprężeń rozciągających, wywołanych przez N_v(promocja 3 w 1).

W pracy podane są przykłady zbiorników z dnem płaskim lub będącym wycinkiem kuli. Te i dalsze przypadki omówione są również. Przy zastosowaniu tych wzorów możemy we wszystkich funkcjach wykładniczych odjąć od wykładnika stałą, co w rzeczywistości odpowiada zmianie stałej dowolnej. Ma to dużą zaletę, szczególnie w przypadku rozważania zakłóceń na jednej krawędzi, gdyż funkcję wykładniczą na krawędzi można sprowadzić do jedności.