Trwałość powłok

Stosowanie zaokrągleń na skrzyżowaniach płaszczyzn, tworzących kąty wklęsłe i rozwarte, ma znaczenie konstrukcyjne, ponieważ ostre krawędzie działają ścinająco; jednakże promienie zaokrągleń mogłyby być kilkakrotnie mniejsze, a większe zaokrąglenia wykonuje się głównie dlatego, że skurcz przepony może występować w okresie przed przekryciem jej konstrukcją dociskową (program uprawnienia budowlane na komputer). Poza tym zachowanie większych promieni zaokrągleń ma znaczenie również wtedy, kiedy nawierzchnia jest bardzo cienka i lekka, wskutek czego przepona znajduje się w warunkach zbliżonych do warunków użytkowania odkrytych pokryć dachowych.
Zasadniczo przepona powinna być dociśnięta płytą jako podstawowym elementem dociskowym bez względu na to, jaka nawierzchnia ma być ułożona lub jaki balast ma być zastosowany.

Powłoki. Powłoki bitumiczne stosuje się jako drugorzędny rodzaj zabezpieczenia przed wilgocią gruntową, izolując mury fundamentowe, jeżeli nie stanowią one zewnętrznych ścian pomieszczeń mieszkalnych lub o przeznaczeniu technicznym (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Powłokami pokrywa się ściany piwnic przeznaczonych na skład opału itp., kiedy te piwnice nie są ogrzewane. Powłoki stosuje się również jako zabezpieczenie fundamentów i ścian fundamentowych przed agresywnym działaniem wód gruntowych.
Trwałość powłok zależy od jakości materiałów bitumicznych i od warunków cieplno-wilgotnościowych.

Jeżeli nie ma przepływu ciepła i pary od wewnątrz do zewnątrz, powłoki bitumiczne są trwałe (uprawnienia budowlane). Jeżeli natomiast pomieszczenia ogrzewane zawierają parę wodną, przenika ona przez mur do warstwy powłoki, wykrapla się w strefie zamarzania i powoduje odspajanie powłoki, co łączy się niekiedy z odpryskami zaprawy i muru. W tych przypadkach należy stosować przepony (program egzamin ustny).
Przepony. W budynkach niepodpiwniczonych, kiedy fundamenty nie są pod działaniem korozyjnego gruntu, wystarcza ułożenie w murach i pod posadzkami izolacji poziomej, stanowiącej co najmniej dwuwarstwowe przepony z pap smołowych lub asfaltowych, sklejone za pomocą mas izolacyjnych lub lepików. W budynkach drugorzędnych, przeznaczonych na krótszy okres eksploatacji, można stosować pseudoprzepony.

Powłoki i przepony ochronne

Przykład izolacji muru i posadzki w budynku z cegły niepodpiwniczonym, w budynku tego samego rodzaju o ścianach drewnianych (opinie o programie).
Ściany budowli podpiwniczonych zabezpiecza się poziomą przeponą na fundamencie i pionową izolacją z powłok bitumicznych. Drugą poziomą przeponę układa się na murze powyżej terenu, bezpośrednio pod pierwszym stropem. Wtedy posadzka parteru nie wymaga zabezpieczenia izolacyjnego.
Od zewnątrz ułożona jest powłoka bitumiczna. Do wysokości powierzchni izolowanej ułożona jest warstwa żwiru lub dobrze przepuszczalnego piasku, ażeby wody atmosferyczne łatwiej odsączały się w głąb gruntu.

W przypadkach kiedy przewiduje się, że mogą być okresy podtapiania pomimo założenia drenażu, należy stosować wyłącznie przepony dwuwarstwowe lub trzywarstwowe.
Powłoki i przepony ochronne przed przenikaniem pary wodnej stosuje się do wszystkich przegród z materiałów porowatych, kiedy przegrody te rozdzielają dwa ośrodki powietrzne, o znacznej różnicy ciśnień pary wodnej (segregator aktów prawnych).
Odporność powłok i przepon na przenikanie pary jest określona doświadczalnie i jest ujęta w tablicach.

Grubość powłok i przepon oblicza się ze wzorów na przenikanie pary wodnej.
Technologia układania tych przepon nie różni się od technologii układania powłok i przepon stosowanych do ochrony przed wilgocią i wodą.
Do zabezpieczeń od przenikania pary nie są konieczne przepony, wystarczają do tego celu pseudoprzepony.

Przyklejanie do podkładu ma znaczenie tylko montażowe.
Ściany suteren zaizolowane od zewnątrz powłokami i przeponami ulegają z czasem znacznemu zawilgoceniu (promocja 3 w 1). Jeżeli sutereny takie mają być przeznaczone na pobyt ludzi lub mają inne przeznaczenie i podobne wymagania, powinny być zaopatrzone w izolację przeciwko przenikaniu pary.