Tworzywo klejowe

Żeby zapewnić dobrą przyczepność kleju do elementów betonowych, konieczne jest należyte przygotowanie powierzchni stykowych przez ich dopasowanie, oczyszczenie i wysuszenie (program uprawnienia budowlane na komputer). Również w czasie klejenia i wiązania żywicy temperatura otoczenia powinna wynosić nie mniej niż 15°C; temperatura taka wpływa korzystnie na podwyższenie wytrzymałości złącza. Jednocześnie jednak należy mieć na uwadze, że połączenia klejowe nie mogą być stosowane tam, gdzie występuje niebezpieczeństwo wysokich temperatur lub działanie innych szkodliwych czynników (np. chemicznie agresywnych) dla tworzywa klejowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

U nas do napraw konstrukcji za pomocą iniekcji najodpowiedniejszą z żywic epoksydowych jest Epidian 5. Odznacza się on największą ciekłością i podlega utwardzeniu na zimno, przy czym okres jego płynności trwa co najmniej 3 godziny. Osiągane wytrzymałości żywicy Epidian 5 wynoszą: na ściskanie Rw = 640-P -4-1100 kG/cm2, na rozciąganie Rr = 500 kG/cm2, a na zginanie Kg = 900 kG/cm2, przy czym po 3 dniach wiązania żywicy w temperaturze 15-4-l*TC uzyskuje się już około 75% jej pełnej wytrzymałości. Należyte osuszenie powierzchni betonu, które mają być klejone, może być wykonane w różny sposób, w zależności od miejscowych warunków (uprawnienia budowlane).

Najskuteczniejsze jest suszenie promiennikami gazowymi. W pomieszczeniach zamkniętych mogą być poza tym przydatne promienniki elektryczne. Szybkie suszenie i jednoczesne nagrzanie powierzchni betonu można również uzyskać przez jej polanie spirytusem denaturowanym i podpalenie. Jeśli pęknięcia betonu występują na długości nie przekraczającej 1,5 m, to wystarczy na końcach pęknięcia osadzić w betonie po jednej rurce stalowej bez szwu 0 10-4-12 mm i długości około 6 cm, oblepiając nasady rurek polimalem w celu uszczelnienia ich połączenia z betonem. Natomiast przy większych długościach pęknięć stosuje się jeszcze dodatkowe rurki pośrednie. Niżej osadzona rurka służy do wtłaczania mieszanki, a przez rurkę górną odbywa się odpowietrzanie (program egzamin ustny).

Naprawianie żywicą

Następnie należy uszczelnić pęknięcia na powierzchni betonu przez naklejenie lepca technicznego i nałożenie warstwy zaprawy polimalowej, która musi stwardnieć i uzyskać odpowiednią wytrzymałość, na co potrzebny jest okres 1 doby. Mieszankę składającą się z epidianu, rozpuszczalnika i ftalanu dwubutylu przygotowuje się wcześniej, natomiast utwardzacz należy dodać bezpośrednio przed wykonaniem iniekcji. Wtłaczanie żywicy w pęknięcia betonu odbywa się grawitacyjnie, z wysokości co najmniej 1 m powyżej rurki odpowietrzającej, poprzez uprzednio osadzone w betonie dolne rurki, połączone przewodem gumowym ze zbiornikiem mieszanki (opinie o programie).

W ten sposób można wypełniać nawet drobne rysy o szerokości 0,2 mm, przy czym ma miejsce nasycenie epidianem również przyległej do pęknięcia warstwy betonu o grubości kilku milimetrów. Czas wypełniania pęknięć, w zależności od ich wielkości, wynosi kilka do kilkudziesięciu minut i trwa do czasu wypłynięcia mieszanki przez rurkę odpowietrzającą. Wtedy rurkę tę zatyka się korkiem gumowym, pozostawiając wolny dopływ mieszanki do dolnej rurki jeszcze przez co najmniej 2 godziny (segregator aktów prawnych).

Po zakończeniu iniekcji wskazane jest przez pewien okres czasu w dalszym ciągu ogrzewać powierzchnię naprawianego elementu, ale trzeba przy tym pamiętać, że żywice są palne, więc nawet w konstrukcyjach już naprawionych wymagają należytej ochrony przed bezpośrednim działaniem ognia. Na podstawie licznych badań stwierdzono, że wytrzymałość naprawionych żywicami elementów na obciążenia doraźne nie zmalała; nowe pęknięcia w betonie występują zawsze poza miejscami jego sklejenia (promocja 3 w 1).

W celu doklejania do konstrukcji dodatkowych elementów stalowych lub żelbetowych stosuje się mieszankę o składzie podanym poprzednio, z tą różnicą, że zamiast rozpuszczalnika dodaje się krzemionkę tiksotropującą lub cement „350” w ilości 200-300 części wagowych, w zależności od potrzebnej konsystencji mieszanki klejącej.