Układanie warstwy terrazzowej

Układanie warstwy terrazzowej obejmuje następujące czynności: wytyczenie podłogi, ułożenie drewnianych łat i wzorników według linii zaprojektowanego rysunku, naniesienie warstwy terrazzowej, sprawdzenie jej powierzchni według znaków kierunkowych i wzorników, usunięcie łat i wypełnienie bruzd. Najlepsze powiązJanie z podkładem osiąga się układając warstwę terrazzo bezpośrednio po wykonaniu podkładu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy wykonywaniu posadzek jednobarwnych masę terrazzową układa się według łat kierunkowych, których grubość równa jest grubości warstwy terrazzowej. Łaty układane są w odległości 1-1.5 m jedna od drugiej. Wykonanie podkładu posadzek wielobarwnych jest zupełnie takie same jak dla posadzek jednobarwnych. Do ułożenia desenia z masy terrazzowej różnych kolorów mogą być użyte wkładki (żyłki) miedzianie, mosiężne i szklane. Można też ułożyć deseń bez żyłek. Różnica polega jedynie na tym, że wykonanie posadzki bez żyłek wymaga dłuższego czasu na związanie 1 częściowe stwardnienie poprzednio ułożonej masy każdego koloru (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wykonanie posadzek terrazzowo-mozaikowych w dwu lub kilku kolorach zaczyna się od wytyczenia desenia i ułożenia łat kierunkowych oraz wkładek (żyłek), które rozgraniczają poszczególne części rysunku powierzchni terrazzowej. Jeżeli/rysunek na to poizwala, łaty mogą być łączone w specjalne ramki. Łaty kierunkowe układa się ze szczególną starannością, sprawdzając często ich położenie za pomocą poziomnicy (uprawnienia budowlane).

W pomieszczeniach z małym odchyleniem od kształtu prostokątnego rysunek zostaje zachowany i wyznaczony tak, jakby pomieszczenie miało kąty proste; nieregularność kątów musi się odbić na pasie stanowiącym obramowanie posiadzki terrazzowej (fryzie), przylegającym do ściany. Najpierw rozkłada się na sucho łaty i ramki oczyszczone z zaprawy pozostałej po poprzedniej robocie. Następnie trzeba je sprawdzić za pomocą kątownika i ostatecznie ustalić ich położenie według poziomnicy; pod łaty leżące poniżej właściwego poziomu podrzuca się zaprawę, łaty zaś leżące, zbyt wysoko osadza się na właściwym poziomie lekkimi uderzeniami młotka poprzez drewniany klocek (program egzamin ustny).

Łaty kierunkowe

Sprawdzone łaty kierunkowe i dokładnie ułożone ramki utwierdza się rozporkami i klinami, aby uczynić całą siatkę sztywną i nieruchomą.
Następnie sprawdza się czy można przesuwać łatę po znakach kierunkowych i usuwa się resztę niedokładności w położeniu łat kierunkowych i ramek. Przy wykonywaniu posadzki bez żyłek, nanosi się kolejno masę terrazzową każdego koloru; dopiero po związaniu i częściowym ale dostatecznym stwardnieniu
terrazzo jednego koloru oraz po usunięciu ramki przystępuje się do układania masy innego koloru (opinie o programie).

Przy rysunku wielobarwnym układa się najpierw masę terrazzową koloru przeważającego, później zaś kolejno terrazzo innych kolorów.
Wkładki (żyłki) układa się po ostatecznym osadzeniu łat kierunkowych i rozgraniczających ramek przed naniesieniem masy terrazzowej. Szklane, mosiężne lub miedziane żyłki wycina się z arkuszy. Szerokość żyłek odpowiada grubości warstwy terrazzowej (segregator aktów prawnych).
Jeżeli żyłki tworzące deseń są układane przed stwardnieniem cementowego podkładu, szerokość ich powinna być nieco większa od grubości warstwy terrazzowej, aby je można było osadzić w podkładzie; w tym celu wycina się bruzdy, w których żyłki układane są dokładnie do poziomu i zamocowane zaprawą cementową.

Przy osadzaniu żyłek po stwardnieniu podkładu, do umocowania służy gęsta zaprawa cementowa. Użycie gipsu jest kategorycznie wzbronione.
W każdym wypadku górne krawędzie żyłek powinny ściśle licować z powierzchnią posadzki. Żyłki pozwalają na prowadzenie roboty bez przerw, gdyż utrzymywana przez nie masa terrazzowa nie rozpełza się nawet po usunięciu łat. Po osadzeniu żyłek nanosi się masę terrazzową (promocja 3 w 1).

Masę terrazzową nabiera się ze skrzyni do wiadra lub na szuflę i układa się na właściwym miejscu między łatami lub wewnątrz ramki; następuje wyrównanie jej, ubicie i wygładzenie kielnią. Wyrównanie należy sprawdzić łatą według znaków kierunkowych.