Ukształtowanie bryły budynku

W krajach uprzemysłowionych istnieją słuszne tendencje do zastępowania pracy żywej maszynami i urządzeniami mechanicznymi. Możliwość racjonalnej mechanizacji procesów produkcyjnych w budownictwie wiąże się ściśle z odpowiednim przygotowaniem dokumentacji technicznej zarówno zabudowy przestrzennej, jak i poszczególnych elementów budowli. Rozwiązania powinny być podatne na możliwość maksymalnej mechanizacji procesów roboczych z uwzględnieniem warunku racjonalnego wykorzystania maszyn i urządzeń (program uprawnienia budowlane na komputer). Do najistotniejszych składników wymagań w omawianym zakresie można zaliczyć:

1. odpowiedni kształt bryły budynku,
2. kompleksowość uprzemysłowienia wykonania elementów konstrukcyjnych budynku,
3. optymalne kształty elementów prefabrykowanych,
4. właściwą strukturę konstrukcyjno-materiałową elementów budynku,
5. możliwość powtarzalności operacji w zakładzie prefabrykacji i na budowie,
6. odpowiedni sposób kształtowania zbrojenia elementów prefabrykowanych,
7. podatność elementów prefabrykowanych na łatwe zmechanizowanie ich transportu i składowania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ukształtowanie bryły budynku wynika z reguły z jego funkcji i warunków urbanistyczno-architektonicznych. Niemniej jednak należy w tym przypadku brać również pod uwagę warunki wynikające z możliwości racjonalnego zastosowania maszyn i urządzeń montażowych oraz doprowadzić w rozwiązaniu do prawidłowego kompromisu bez szkody dla walorów użytkowych i estetycznych z uwzględnieniem wymagań technologiczności rozwiązań budowlanych (uprawnienia budowlane). Maszyny budowlane nie mogą być hamulcem postępu architektoniczno-urbanistycznego, jednak z uwagi na efektywność realizacji budowli nie można ograniczać ich wykorzystywania.

Kompleksowość uprzemysłowienia

Podstawową zasadą w obecnych warunkach produkcji budowlanej powinna być kompleksowość uprzemysłowienia wykonywania elementów konstrukcyjnych budynków, szczególnie budynków mieszkalnych wielorodzinnych oraz budynków towarzyszących budownictwu mieszkaniowemu w osiedlach (program egzamin ustny). Uprzemysłowienie bowiem pozwala na mechanizację procesów technologicznych, zaś kompleksowość uprzemysłowienia umożliwia racjonalne wykorzystanie podstawowych maszyn i urządzeń produkcyjnych w budownictwie. Dotychczas w wielu rozwiązaniach stosuje się jeszcze niektóre elementy budynków w wykonaniu tradycyjnym, to jest sposobami rzemieślniczymi, np. ściany zewnętrzne, ściany piwnic, ławy fundamentowe.

W przyszłości może być celowe objęcie tych elementów uprzemysłowieniem (opinie o programie). Przy omawianiu kompleksowości uprzemysłowienia należałoby także wziąć pod uwagę fakt, że w budynkach występują niekiedy w niewielkiej ilości drobne fragmenty i detale, które nie zakłócają ciągłości i rytmu robót zmechanizowanych oraz nie wymagają dużych nakładów robocizny ręcznej, są natomiast kłopotliwe w prefabrykacji. Wydaje się, że nie można uprzemysławiać budowli ,,na siłę" i powinien być zwykle zachowany rozsądny umiar. W podanym przykładzie odstąpienie od zasady kompleksowości uprzemysłowienia nie stoi w sprzeczności z ogólnymi zasadami efektywności budowania i mechanizacji procesów produkcyjnych (segregator aktów prawnych).

Na kapitałochłonność urządzeń i sprzętu związanego z wytworzeniem prefabrykatu ma duży wpływ jego kształt. Szczególnie ważna w tym przypadku jest możliwość łatwego rozformowania prefabrykatu, co rzutuje na racjonalność rozwiązań funkcjonalnych, konstrukcyjnych i ekonomicznych sprzętu formującego oraz urządzeń związanych z tym sprzętem. Na właściwe wykorzystanie maszyn i urządzeń w produkcji elementów ma poważny wpływ struktura materiałowo-konstrukcyjna prefabrykatu (promocja 3 w 1). Jednorodność tej struktury sprzyja w racjonalnym wykorzystaniu maszyn i mechanizacji procesów produkcyjnych.