Urabialność masy betonowej

Urabialność masy betonowej polepsza się przy użyciu plastyfikatorów oraz niektórych pyłów dymnicowych, które posiadają ponadto zdolność wiązania kruszywa (program uprawnienia budowlane na komputer). Pozwala to na zmniejszenie ilości dozowanego cementu.
W budownictwie wodnym stosowane są różne rodzaje wibratorów.

Ze względu na rodzaj silnika napędowego rozróżnia się wibratory elektromechaniczne, elektromagnetyczne, spalinowe, pneumatyczne i hydrauliczne. W zależności od sposobu, w jaki drgania wibratora przekazywane są na masę betonową, dzielimy je na przystawne, powierzchniowe, wgłębne (pogrążalne) i stoły wibracyjne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Na budowach najbardziej rozpowszechnione są wibratory wgłębne, elektromechaniczne lub pneumatyczne. Jako przykład wibratora wgłębnego z wałem giętkim o długości 5 m, może służyć wibrator elektromechaniczny. Wał giętki napędzany silnikiem elektrycznym przekazuje ruch obrotowy na wał w kadłubie końcówki. Osadzony na nim mimośrodowo element wprawia w drgania kadłub końcówki. Wibrator WG-1 produkcji krajowej, o identycznej budowie, wytwarza 8000 drgań na minutę.

Jest on wyposażony w trzy rodzaje wymiennych buław o różnych średnicach i długościach; promień zasięgu działania wibratora WG-l wynosi 30 cm, wydajność 12-M6 mVgodz, moc silnika 1,0 kW (uprawnienia budowlane).
Grubość warstwy masy betonowej zagęszczanej wibratorem wgłębnym nie powinna przekraczać długości buławy. Czas wibrowania na każdym stanowisku roboczym wynosi przeciętnie 30 sek. Następne stanowisko robocze powinno się znajdować w odległości nie większej niż półtora promienia zasięgu działania wibratora.

Wibrator należy zanurzać w masę pionowo łub z lekkim pochyleniem sięgając aż do warstwy poprzednio wykonanej i wibrowanej na głębokość do 10 cm. Ma to na celu lepsze połączenie tych warstw. Przy układaniu pierwszej warstwy zakończenie buławy powinno być wzniesione nie mniej niż 5 cm nad poziomem podłoża (lub deskowania). Jeżeli konsystencja masy betonowej wynosi od 3 do 5 cm, wówczas każdemu operatorowi przydziela się określony pas betonu do wibrowania. Przy opadzie stożka najpierw wyrównuje się wibratorem powierzchnię masy betonowej (program egzamin ustny).

Wibrator z giętkim wałem

Operator zarzuca wibrator z giętkim wałem i podciąga go do siebie z taką prędkością, aby pod buławą było stałe widoczne mleczko cementowe. Po wyrównaniu powierzchni masy, przystępuje się do jej zagęszczania Zewnętrzną oznaką dostatecznego zagęszczenia betonu wibratorem jest ustanie osiadania masy, wyrównanie się jej powierzchni i wydzielanie się mleka cementowego w zasięgu działania wibratora (opinie o programie).

Przy dużych ilościach masy betonowej używa sic zespołu wibratorów ciężkich umocowanych do ramy i zanurzanych przy pomocy żurawi. Zespól taki można też umieścić na ciągniku, który porusza się po betonowanym bloku w miarę postępu betonowania. Na zakończenie należy zaznaczyć, że od pewnego czasu forsowana jest metoda wykonywania betonów z kruszyw prawie jednorodnych i grubych (od 20 do 200 mm), wypełnionych zaprawą cementową 1 : 2 - 1 : 3. Piasek do zapraw nie powinien być grubszy niż 2 mm. Wśród różnych metod wykonywania takich betonów najlepsze wyniki zdaje się dawać metoda polegająca na tym, że najpierw w bloku kładzie się warstwę zaprawy, a na nią układa gruboziarniste kruszywo, na powierzchni którego ustawia się wibratory powierzchniowe znacznym ciężarze (segregator aktów prawnych).

Pod wpływem wibracji roztwór wypełnia pory, tworząc beton o jednolitej strukturze. Metoda ta wymaga segregowanego kruszywa, dwóch ciągów urządzeń transportowych i ciężkich wibratorów o wielkiej sile wzbudzającej. Tak np. w USA budowano wibratory „Mamuty” o wadze 8 ton podstawie 4 m" oraz o wadze 3 ton i podstawie 2 m2. Wibratory te wytwarzają drgania poziome i silnie oddziałują na deskowanie, które w związku z tym musi posiadać bardzo mocną konstrukcję.

Beton tego rodzaju wymaga dużej ilości cementu (ok. 280 kG/m:‘ betonu) i może być stosowany wyłącznie w konstrukcjach niezbrojonych (promocja 3 w 1). Przyszłość niewątpliwie pokaże, czy znajdzie on szersze zastosowanie w budownictwie wodnym.