Urządzenia zabiegowe

Urządzenia zabiegowe powinny być wydajne. W tym celu należy zapewnić szybkie przyrządzanie każdorazowego zabiegu. Maksymalny czas napełniania wanny może wynosić trzy minuty, a czas jej opróżniania cztery minuty. Celem zapewnienia prawidłowej eksploatacji urządzeń w każdej kabinie zabiegowej powinna znajdować się instrukcja obsługi danego urządzenia i instrukcja przyjmowania danego zabiegu. Instrukcje te, napisane w sposób zwięzły, powinny być wywieszone w widocznym miejscu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Celem utrzymania wanien w należytej czystości zaleca się:

• po każdym zabiegu wanna powinna być dokładnie umyta przy użyciu środków czyszczących i spłukana wodą użytkową,
• wyklucza się używania do mycia wanien środków powodujących zniszczenie emalii, takich jak kwas solny, sól szczawikowa itp. (program uprawnienia budowlane na ANDROID),
• do każdej wanny powinna być doprowadzona zwykła woda użytkowa ciepła i zimna; zaleca się zaopatrzenie kranu w elastyczną końcówkę umożliwiającą dokładne opłukiwanie ścian wanny,
• do mycia wanien z tworzyw sztucznych nie wolno stosować druciaków, środków do mycia zawierających cząstki cierne itp., należy stosować tylko proszki do prania lub mydło,
• zaleca się dezynfekowanie wanien po każdym zabiegu przy użyciu odpowiednich środków, np. chloraminy, sterinolu.

Przeprowadzając dezynfekcję wanien, należy stosować dany środek dokładnie według przepisu użycia. Pamiętać należy nie tylko o właściwym stężeniu środka dezynfekcyjnego, ale również o właściwym czasie działania tego środka na powierzchnie dezynfekowane (uprawnienia budowlane).

Nadzór nad jakością zabiegów w zakładach przyrodoleczniczych powinien obejmować kontrolę parametrów zabiegów ustalonych przez lekarzy. Czas zabiegu określa okres trwania bodźca leczniczego na organizm chorego, ustalony w przepisie lekarskim. Stopień dokładności odmierzania czasu nie powinien wykraczać poza tolerancję ± 1 minuty. Czas zabiegu powinien być odmierzany zegarem z sygnalizacją akustyczną (program egzamin ustny).

Temperatura medium leczniczego

Temperatura medium leczniczego jest miernikiem bodźca termicznego. Dopuszczalna tolerancja temperatury w stosunku do przepisanej przez lekarza nie powinna przekraczać ±0,5°C. Dotąd stosowany powszechnie termometr zwykły w obudowie drewnianej nie zabezpiecza należycie kontroli temperatury z uwagi na błąd odczytu. Należy stosować stałe termometry tarczowe zainstalowane przy urządzeniach zabiegowych (opinie o programie).

Zawartość składników gazowych jest podstawowym parametrem przy kąpielach z wód mineralnych zgazowanych, kwasowęglowych, azotowych, siarkowodorowych. Według klasyfikacji farmakodynamicznych woda Szczawna powinna zawierać minimum 1000 mg C0₂/1. Dla kąpieli kwasowęglowych, tj. przyrządzanych z wody zwykłej przez jej nasycenie dwutlenkiem węgla, minimalna zawartość C0₂ wynosi 750 mg/1. Często stosowane są wyższe zawartości, zależnie od warunków naturalnych, sięgające 2000 i 3000 mg CO_s/l. Dopuszczalne odchylenie zawartości dwutlenku węgla nie powinno przekraczać ±100 mg C0₂/1 dla kąpieli o zawartości 1000-1500 mg C0₂/1 oraz ±200 mg C0₂/1 dla kąpieli o zawartości powyżej 1500 mg C0₂/1 (segregator aktów prawnych).

Przy precyzyjnych oznaczeniach zawartości C0₂ należy stosować metody chemiczne. Do oznaczeń kontrolnych dogodnym przyrządem jest aparat Karat (wg Haertla). Cechuje się on prostą budową, prostą techniką pomiaru oraz dostateczną dokładnością oznaczeń kontrolnych.

Błąd pomiaru nie przekracza ±5-h7%. W czasie kąpieli kwasowęglowych następuje wydzielanie się C0₂ i przedostawanie się go do kabiny. Brak należytej wentylacji zabezpieczającej usuwanie C0₂ z kabiny powoduje zbieranie się gazu w dolnej przestrzeni kabiny (gaz cięższy od powietrza), wobec czego istnieje obawa powstania jego szkodliwych stężeń. Określenie stężenia C0₂ w kabinie powinno być objęte również periodycznymi badaniami, przy czym w tym celu należy stosować zarówno metody laboratoryjne, jak i podręczne, np. wykrywacze rurkowe co₂ (promocja 3 w 1).