Urządzenie odgromowe komina

Urządzenie odgromowe komina składa się ze zwodu na głowicy, przewodu odprowadzającego oraz uziemienia. Zwód na głowicy wykonywany jest przy niższych kominach jako poziomy zwód niski, albo przy kominach wysokich jako zespół prętów pionowych. Minimalna liczba prętów pionowych zwodu wynosi dwa; umieszczone są one po przeciwległych stronach komina i połączone płaskownikiem stalowym, który powinien być oparty lub zaciśnięty na głowicy komina (program uprawnienia budowlane na komputer).

W tym celu zwykle wstawia się klocki drewniane przy betonowaniu głowicy i do nich wbija się następnie haki podtrzymujące. Przewody odprowadzające (linki stalowe) zaczepione są do drabinek wejściowych i sprowadzone do uziemienia, które składa się z płaskownika opartego na rurkach na głębokości 0,5 do 1 m poniżej poziomu terenu. Jest to tzw. uziom poziomy otokowy, którego długość zależna jest od oporności gruntu. Zwykle wystarcza płaskownik na pół obwodu komina - umieszczony w odległości kilku metrów od trzonu. Stosuje się również otok na całym obwodzie komina (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wszystkie elementy stalowe jak również zbrojenie fundamentu powinny być połączone z przewodami odprowadzającymi. Na wysokości ok. 180 cm ponad terenem umieszcza się tzw. zaciski probiercze, tj. złącza przewodów, tak aby móc je rozłączyć przy kontroli całego urządzenia. Dalsze szczegóły dotyczące urządzeń odgromowych kominów podaje norma PN-55/E-05003 Ochrona budowli od wyładowań atmosferycznych, przepisy ogólne.
Instalacje wewnętrzne komina. Zalicza się tu urządzenia odpopielające, tj. leje i zbiorniki popiołu, oraz drabiny wewnętrzne. W kominach wentylacyjnych, w przypadku możliwości skraplania się pary wodnej na ścianach komina i spływu wody, przewiduje się również odwodnienie na poziomie fundamentu. Wnętrze komina kontrolowane jest na ogół bardzo rzadko, gdyż powoduje to konieczność przerwy w eksploatacji komina (uprawnienia budowlane).

Wlot gazów

Przy wlocie gazów z czopucha do komina następuje zmiana kierunku przebiegu i nagłe zwiększenie przekroju przepływu (wg prostej reguły powierzchnia wylotowa komina powinna być równa powierzchni przekroju czopuchów; powierzchnia komina przy wlocie czopuchów jest przy kształcie zbieżnym trzonu oczywiście większa). Zmiany te powodują osadzanie się części stałych (pyłów, popiołu, sadzy) nawet wtedy, gdy gazy uprzednio są oczyszczone (program egzamin ustny).

W celu zebrania i odprowadzenia popiołu wykonuje się specjalne zbiorniki odprowadzające, które opróżnia się ręcznie, mechanicznie lub hydraulicznie.
W małych kominach, gdzie wlot czopucha usytuowany jest pod ziemią, pozostawia się jako zbiornik popiołu specjalne zagłębienie o głębokości co najmniej 50 cm, z którego co pewien czas wybiera się popiół. Korzysta się przy tym z osobnego dojścia o wymiarach minimum 0,6 x 1,2 m, zamykanego najczęściej stałą ścianką, zasuwą lub szczelnymi drzwiami (opinie o programie).

Włazy w kominie służą do oględzin komina od wewnątrz i wykonywane są z prętów stalowych jako klamry zamocowane v/ trzonie. W wykładzinie należy wtedy pozostawić otwory, aby klamry nie przeszkadzały w jej odkształceniach.

W kominach żelbetowych osadzenie klamer wewnętrznych w trzonie jest dość kłopotliwe (segregator aktów prawnych). W przypadkach, w których wykładzina nie może być całkowicie wymieniona, ewentualności wyłamania się poszczególnych klamer zapobiec można przez zastosowanie prętów podłużnych przyspawanych do kilku klamer. W ten sposób przy obciążeniu jednej klamry wciąga się do współpracy szeroki pierścień wykładziny.

Bardziej celowe wydaje się jednak dokonywanie przeglądów komina od góry w koszu, opuszczanym na linie (promocja 3 w 1). Wtedy wykonywanie klamer jest zbędne; można je przewidzieć tylko np. co 5 m jako uchwyty potrzebne przy przeglądzie.