Ustalenie rzeczywistych obciążeń

Obciążenie takie wywołuje jedynie ciecz działająca na wewnętrzną powierzchnię zbiornika lub z zewnątrz, pod warunkiem że żaden fragment tej powierzchni nie będzie osłonięty. Jeśli na zbiornik działa parcie gruntu, to warunek ten na ogół nie jest spełniony. Ustalenie rzeczywistych obciążeń, a następnie rzeczywistego stanu naprężeń, w powłoce cylindrycznej jest nadzwyczaj trudne i pracochłonne. Przy uwzględnieniu omawianych wpływów otrzymuje się ściany grubsze. Należy więc wyjaśnić przyczyny nierównomierności obciążeń parciem gruntu i starać się ograniczyć je lub wyeliminować (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pierwszą z przyczyn nierównomiernego obciążenia parciem gruntu jest dobudowywanie obiektów pomocniczych do zbiorników (komory zasuw) lub nadmierne zbliżenie zbiorników (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Sztywna konstrukcja dobudówki przenosi parcie gruntu na swoje fundamenty, a ściana zbiornika w tym obszarze nie jest obciążona. Przykład takiego wpływu  jest to dwukomorowy zbiornik pojemności ok. 3300 m3, wewnętrznej średnicy 25 m, wysokości ściany 6,685 m i grubości ściany przy wykonaniu w konstrukcji wstępnie sprężonej <5 = 16 cm. Największe zaburzenia stanu błonowego występują w pobliżu punktów nieciągłości obciążenia. W połowie wysokości ściany momenty zginające osiągają ok. ±15 kN • m. Jedynym sposobem wyeliminowania zakłócenia stanu błonowego jest posadowienie budowli w takich odległościach, aby wzajemnie nie wpływały na zmniejszenie parcia gruntu, tj. poza obszarem ograniczonym płaszczyznami odłamu (uprawnienia budowlane).

Nierównomierne obciążenie parciem gruntu powstaje często podczas wypełniania wykopu wokół ściany (nie tylko wskutek jednostronnego zasypywania). Aby uzyskać możliwie równomierne parcie gruntu, należy wykop wypełnić cienkimi warstwami grubości 20-30 cm, dokładnie je zagęszczając. Należy stosować grunt przepuszczalny bez domieszek ilastych, które mogłyby wpłynąć na miejscowe zmniejszenie parcia wskutek spójności. Po pewnym czasie, szczególnie po kilku obfitych deszczach, nastąpi znaczne wyrównanie parcia gruntu, pod warunkiem użycia jednolitego materiału zasypowego (program egzamin ustny).
Podobnie nierównomierne parcie gruntu występuje, gdy w pobliżu zbiornika przebiega droga. Pojazd przejeżdżający drogą będzie wywoływał dodatkowe, ruchome obciążenie, obliczane jak dla ścian oporowych.

Cylindryczne zbiorniki terenowe

Następną nie zamierzoną przyczyną odstępstwa od błonowego stanu naprężeń w powłoce walcowej jest nieprawidłowy jej kształt (opinie o programie). W wyniku złego ustawienia deskowania lub przemieszczenia niektórych fragmentów podczas betonowania szczególnie dużych obiektów mogą wystąpić odchyłki odległości poszczególnych punktów od osi zbiornika. Powstające momenty zginające oblicza się mnożąc siłę normalną przez odległości od linii ciśnień lub ciągnień. Położenie tej linii wyznacza się w przybliżeniu, wykreślając średni okrąg na rzeczywistym rzucie zbiornika.

Z przedstawionych rozważań wynika, że jedynie bardzo sumienne wykonanie może zagwarantować zgodną z założeniami pracę ścian zbiornika cylindrycznego (segregator aktów prawnych).
Poprzednio wyjaśniono, że powłoka walcowa pracuje w stanie błonowym pod warunkiem przegubowo przesuwnego podparcia na dolnej krawędzi oraz oddziaływania podpory zgodnie z kierunkiem tworzącej. Inne podparcie, dające ukośne oddziaływanie lub ograniczające w jakikolwiek sposób odkształcenia powłoki, będzie zakłócać stan błonowy.

Ogólnie biorąc, zakłócenie stanu błonowego może być wywołane przyłożeniem sił krawędziowych, działających w płaszczyźnie prostopadłej do osi powłoki lub momentami, których wektory są styczne do pierścienia podporowego. Mogą to być siły określone warunkami równowagi lub statycznie niewyznaczalne (promocja 3 w 1).

W zbiornikach o dużych pojemnościach dno oddziela się zwykle od konstrukcji ścian w celu podzielenia obszernej płyty na mniejsze fragmenty, ze względu na możliwość rys skurczowych lub od nierównomiernego osiadania podłoża. Ścianę można wtedy zamocować w pierścieniu fundamentowym. Wielkości statycznie niewyznaczalne oblicza się uwzględniając odkształcenia pierścienia.