Uszkodzenia węzłów i połączeń uprawnienia budowlane

W budownictwie uprzemysłowionym występują dwa podstawowe typy połączeń: betonowe typu dyblowego i żelbetowe ze stalowymi łącznikami, przeważnie łączonymi za pomocą spawania.

Połączenia dyblowe występują przeważnie w węzłach elementów ściennych i pracują na ścinanie wzdłuż pionowych krawędzi elementów, natomiast w przypadku wystąpienia sił rozciągających powstają w nich rysy i spękania (program uprawnienia budowlane na komputer).
Połączenia żelbetowe przenoszą różnego rodzaju siły, jakie mogą wystąpić w węzłach w granicach naprężeń dopuszczalnych.

Siłami przekraczającymi wielkości dopuszczalne największym zagrożeniem węzłów z połączeniami żelbetowymi jest zjawisko korozji (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zjawisko to w budownictwie stanowi poważne zagrożenie dla węzłów i połączeń w budynkach montowanych z elementów prefabrykowanych, przy czym połączenia spawane są bardziej wrażliwe na działanie korozji niż połączenia typu żelbetowego. W przypadku gdy proces korozji w połączeniu już się rozpoczął, cofnięcie tego zjawiska w obecnym stanie wiedzy jest praktycznie niemożliwe, można jedynie ten proces przez odpowiednie działania zahamować, stwarzając odpowiednie warunki utrudniające jej dalszy rozwój (uprawnienia budowlane).

Korozja może się rozwijać w środowisku wilgotnym, podstawowym warunkiem uniemożliwiającym jej powstanie i rozwój jest zabezpieczenie wszystkich połączeń w węzłach przed możliwością przenikania wilgoci zarówno od zewnątrz, jak i od wewnątrz budynku.

W przypadku stwierdzenia powstania korozji w danym połączeniu bezwzględnie konieczne jest wstrzymanie dopływu wilgoci niezależnie, czy to jest połączenie żelbetowe, czy spawane. W elementach z betonu komórkowego stal nie zabezpieczona przed korozją już w czasie produkcji elementów ulega korozji. Z tych względów w połączeniach powinno się stosować stal odporną na korozję, a zwykła stal powinna być zabezpieczona odpowiednimi środkami przed korozją. Należy przy tym zaznaczyć, że w miejscu połączenia spawanego następuje zniszczenie środka antykorozyjnego (program egzamin ustny).

Najszybciej ulega korozji stal w elementach z betonu komórkowego, gdzie występuje bardzo szybki rozwój korozji zarówno w samym elemencie, jak i w węźle na styku betonu komórkowego z betonem zwykłym. W węźle elementów ścian zewnętrznych z betonu komórkowego, wypełnionym zaprawą cementową lub betonem zwykłym niedostatecznie ocieplonym, na skutek znacznego uszkodzenia tych elementów wystąpi kondensacja pary wodnej lub nawet przenikanie wód opadowych, powodując szybką korozję stali (opinie o programie).
Należy liczyć się ze zjawiskiem masowego występowania korozji w złączach spawanych elementów ściennych z betonu komórkowego, gdyż większość tych elementów bywa znacznie uszkodzona w miejscach ich połączeń. Mimo poważnych zastrzeżeń co do stanu i jakości uszkodzonych w czasie transportu i składowania elementów ścian zewnętrznych z betonu komórkoweg, były one na ogół, niestety, montowane w budynkach.

Powłoki antykorozyjne

Najlepszym zabezpieczeniem przed korozją jest stosowanie w złączach stali antykorozyjnej, stosowanie natomiast powłok antykorozyjnych jest skuteczne tylko w przypadku szczelności takiej powłoki i jej nieuszkodzenia przy montażu.
W trakcie spawania stali w złączach następuje automatycznie zniszczenie powłoki antykorozyjnej (segregator aktów prawnych). Przeważnie nie jest ona uzupełniana, a poza tym na osłabienie połączenia ma wpływ przepalenie łączonych prętów.
Poza korozją główną przyczyną uszkodzeń węzłów i połączeń elementów są również nierównomierne odkształcenia poszczególnych elementów spowodowane obciążeniami, zmianami temperatury, osiadaniem budynku, skurczem betonu, wstrząsami itp. czynnikami działającymi na poszczególne części budynku.

Uszkodzenia spoin. W budynkach montowanych z prefabrykatów stosowane są dwa typy spoin w ścianach zewnętrznych: spoiny wypełnione i spoiny otwarte.
W zależności od lat, w których wznoszony był budynek, oraz od systemu budownictwa spoiny pełne uszczelniano wkładkami ze sznura smołowanego, z pakuł nasycanych środkiem przeciwgnilnym, spienionym tworzywem, kitem i zaprawą cementową lub samą zaprawą cementową (promocja 3 w 1).

Nawet w przypadku prawidłowego uszczelnienia spoin tymi materiałami, na skutek znacznych różnic temperatur w poszczególnych porach roku następują zmiany wymiarów poszczególnych prefabrykatów, powodując rysy i spękania w spoinach, przy czym rysy te mogą występować również od strony pomieszczeń w budynkach.