Wartość sił poziomych

Ze względu na dużą wartość sił poziomych wszystkie budowle piętrzące muszą być zawsze sprawdzane na ich stateczność na przewrócenie i na poślizg; naprężenia wewnątrz budowli powinny być sprawdzane zarówno dla stanu budowlanego, jak i dla stanu eksploatacyjnego lub remontowego, tzn. zarówno bez obciążenia wodą, jak i przy pełnym obciążeniu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ponadto w szczególnych przypadkach, zależnie od sposobu rozbicia budowli na etapy wykonawstwa, niektóre elementy muszą być sprawdzane niekiedy na działanie przejściowych obciążeń występujących w danej fazie wykonywania robót.
Do głównych sił działających na budowlę piętrzącą można zaliczyć: a) ciężar własny konstrukcji; b) obciążenia użytkowe pionowe; c) parcie wody; d) parcie lodu; e) parcie gruntu i namułów; f) obciążenie śniegiem; g) parcie wiatru, b) obciążenie przekazywane przez zamknięcia i zasuwy zmontowane na budowli piętrzącej; i) siły sejsmiczne; j) siły wewnętrzne wywołane termiką betonów powstające w czasie wykonywania budowli, jak i podczas jej eksploatacji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Na rys. 2-44 zilustrowano najogólniejszy przypadek działania sił na budowlę piętrzącą. Charakterystyki poszczególnych rodzajów obciążeń przedstawione będą w kolejności ostatnio podanej.
Ciężar własny konstrukcji. Ciężar własny konstrukcji otrzymuje się mnożąc objętość betonu przez jego ciężar objętościowy, przyjmowany dla obliczeń stateczności raczej z niedomiarem (vb = 2,2-^2,3 T/m3) oraz dla obliczenia naprężeń z nadmiarem (yi, = 2,4-ł-2,5 T/m3) (uprawnienia budowlane). W projekcie technicznym, gdy skład i ciężar objętościowy betonu są już dokładnie określone, można i ciężar budowli dokładniej sprecyzować. W elementach silniej zbrojonych należy ciężar objętościowy powiększyć o dodatkowy ciężar uzbrojenia, najczęściej w granicach 50-f-100 kG/m3 lub obliczyć go dokładnie, przyjmując ciężar właściwy stali 7,85 T/m3.

W przypadku okładzin kamiennych przyjmuje się ich ciężar objętościowy - o ile nie ma dokładniejszych danych - w wysokości ok. 2,65 T/m3. Prócz wartości ciężaru należy ustalić położenie środka ciężkości budowli, co oblicza się przez jej podział na figury elementarne i analizę momentów statycznych tych figur (program egzamin ustny).
Obciążenie użytkowe pionowe. Pionowe obciążenie użytkowe uwzględnia się w budowlach piętrzących w zasadzie tylko na partiach, które są dostępne dla ruchu. Jeśli na koronie zapory umieszcza się drogę przejazdową lub jeśli jaz jest wyposażony w most do ruchu publicznego, wtedy obciążenia użytkowe należy przyjmować według norm drogowych dla danej klasy drogi, zaś sposób obliczania mostu dostosować do obowiązujących przepisów (opinie o programie).

Parcie wody

Jeśli korona lub most ma jedynie charakter kładki służbowej, tzn. dostępnej jedynie dla obsługi budowli, należy największe możliwe obciążenia wyznaczyć z wielkości i rozmiaru transportowanych nią urządzeń (najczęściej dźwigów lub innych elementów wyposażenia mechanicznego); obciążenie to ustala się wg aktualnie obowiązujących przepisów lub przelicza na odpowiednie obciążenie jednostkowe w wysokości najczęściej od 200 do 500 kG/m2.

Zwraca się uwagę, że jeśli dana budowla piętrząca jest skojarzona z siłownią wodną, zachodzi niekiedy konieczność transportu ciężkich elementów turbozespołów (ciężary od kilkunastu do kilkudziesięciu ton) oraz transformatorów (ciężary od kilkudziesięciu do paruset ton), co może wpłynąć na koncepcję rozwiązania korony lub mostu budowli (segregator aktów prawnych).
Przy obliczaniu przyczółków jazowych należy uwzględnić możliwość obciążenia naziomu poza przyczółkami w wysokości co najmniej 0,6 T/m2. Jeśli na partiach tych nie ma dróg jezdnych, to należy uwzględnić możliwość magazynowania pryzm kamiennych (dla celów remontowych) wzdłuż przyczółków o obciążeniu pionowym do 2,5 T/m2, co odpowiednio wpływa na powiększenie sił od parcia ziemi na przyczółek.

Parcie wody. Pod pojęciem parcia wody kryją się różne formy działania tego obciążenia. Może ono mieć charakter statyczny lub dynamiczny. Sam sposób przyłożenia siły może być rozpatrywany dwojako. Zwykle przyjmuje się, że siła jest przyłożona do powierzchni kontaktu budowli z wodą. Mając jednakże na względzie porowatość betonu i zdolność przenikania wody, oddziaływanie tej siły traktuje się czasami jako objętościowe, masowe (jak ciężar własny).

Odrębny problem stanowi parcie wód filtracyjnych i związany z tym wypór pod budowlą. Spiętrzenia tego można nie uwzględniać, gdy L < 5 km przy średniej głębokości zbiornika większej od 8 m oraz gdy L < 2 km przy mniejszej od 8 m (promocja 3 w 1).
Parcie filtracyjne pod budowlą piętrzącą jest jednym z najistotniejszych czynników w kwestii stateczności budowli.