Wartości obciążeń ruchomych

Na całość obciążenia belki podsuwnicowej składa się obciążenie stałe od ciężaru własnego belki wraz z torem oraz obciążenie ruchome od poziomych i pionowych nacisków kół suwnic na szynę toru (program uprawnienia budowlane na komputer).
Ciężar belki można określić według wymiarów jej przekroju, przyjmując te wymiary wg zależności, gdzie większe wartości odnoszą się do suwnic cięższych. Ciężar toru suwnicy, znajdującego się na belce, zwykle nie przekracza 150 kG/m toru, więc nawet przybliżone przyjęcie tej wartości ma niewielki wpływ na ostateczne wartości maksymalnych momentów i sił poprzecznych.

Wartości obciążeń ruchomych, jakie należy przyjmować do obliczeń belek podsuwnicowych.
Belki podsuwnicowe swobodnie podparte, obciążone jedną suwnicą. Odstęp A pomiędzy siłami P jest stały, odległość zaś X od podpory A - zmienna. Przy przechodzeniu suwnicy na sąsiednie przęsło na belkę działa tylko jedna siła P2, znajdująca się w odległości X ^ A od podpory A (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Podane tam ogólne wartości rzędnych mogą być wykorzystane do sporządzenia takich obwiedni bez żmudnych obliczeń.
Należy zwrócić uwagę, że przytoczone wzory odnoszą się do suwnic wywierających jednakowe naciski na tor od kół suwnicy, co zresztą zwykle ma miejsce w większości stosowanych suwnic. W przypadku różnych nacisków trzeba przeprowadzić obliczenia (za pomocą linii wpływowych) z uwzględnieniem rzeczywistych wartości sił i możliwych najniekorzystniejszych ich układów.
Belki podsuwnicowe swobodnie podparte, obciążone dwiema jednakowymi suwnicami.

Jak widać, oprócz rozstawu a jezdnych kół suwnic, przy ustalaniu możliwych schematów obciążeń należy uwzględnić szerokości suwnic wraz ze zderzakami, od czego zależy najmniejsza wzajemna odległość b dwóch podwójnych (o stałym rozstawie a) sił P, działających na belkę (uprawnienia budowlane).
Zajdzie tu potrzeba sumowania jednocześnie możliwych wpływów obciążeń obu suwnic na belkę podsuwnicową, przy czym sumowanie to powinno dotyczyć nie tylko obciążeń pionowych, ale również poziomych prostopadłych i równoległych do toru.

Wpływ obciążeń stałych

Te sumaryczne wartości są potrzebne przy wymiarowaniu przekrojów belek podsuwnicowych na najniekorzystniejsze obciążenia pionowe i poziome, a także przy uwzględnianiu oddziaływań tych belek na slupy lub na inną podpierającą je konstrukcję (program egzamin ustny).
Rozpatrzone poprzednio przypadki dotyczą dwóch jednakowych suwnic, oddziaływających na tor w postaci czterech jednakowych sił P. W przypadku różnych nacisków kół na tor podsuwnicowy należy przeprowadzić obliczenia z uwzględnieniem rzeczywistych sil działających na belkę (opinie o programie).

Poza poprzednio omówionymi obciążeniami ruchomymi od suwnic na belkę podsuwnicową działają obciążenia stale (ciężar własny belki, podtorza i toru), od których powstałe momenty zginające i siły poprzeczne należy algebraicznie dodać do maksymalnych momentów i sił poprzecznych od pionowych oddziaływań obciążeń ruchomych. Dopiero w oparciu te łączne wartości uzyskuje się obwiednię całkowitych maksymalnych momentów zginających i sil poprzecznych, na które należy wymiarować poszczególne przekroje belki podsuwnicowej w jej płaszczyźnie pionowej (segregator aktów prawnych).
Wieloprzęsłowe belki podsuwnicowe. Dwuprzęsłowe belki podsuwnicowe znajdują praktyczne zastosowanie tylko w wyjątkowych przypadkach.

Poza tym konstrukcyjnie są one nieekonomiczne z racji dużego momentu zginającego na podporze środkowej. W przekroju tym belki dwuprzęsłowe, przy ich stałej wysokości, wymagają silnego przezbrojenia.

Również rzadko stosuje się trójprzęsłowe belki podsuwnicowe, odstępy bowiem między dylatacjami są z reguły większe niż długość belek trójprzęsłowych (promocja 3 w 1)..
W przypadku wykonywania takich belek podsuwnicowych maksymalne wartości momentów zginających i sil poprzecznych wyznacza się w nich za pomocą linii wpływowych.