Warunki maszyn

Dalszymi niekorzystnymi warunkami pracy maszyn budowlanych, a w szczególności drogowych, jest wystawianie ich na działanie wpływów atmosferycznych, opadów itp. oraz prace w pyle, a dla podwozia maszyn transportowych i roboczych samobieżnych praca nieraz w błocie. W tych warunkach przestrzeganie należytej konserwacji i przeprowadzanie planowych napraw staje się nakazem, którego lekceważenie prowadzi z reguły do nadmiernego zużycia maszyny, a nawet do jej zniszczenia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Celem łatwego przeglądu zużywających się w tych warunkach maszyn powinien być ułatwiony dostęp do ich węzłów i części.

Niesprzyjające warunki maszyn budowlanych przyczyniają się przy niesystematycznej obsłudze technicznej (konserwacji) do niewłaściwego przeprowadzania napraw, a mianowicie do napraw od wypadku do wypadku (naprawy nieplanowe). Dlatego też jedynie planowość napraw (naprawy planowe) może zachować maszyny budowlane w pełnej sprawności (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Naprawy maszyn budowlanych powinny być z reguły dokonywane w oparciu system napraw planowo-zapobiegawczych.

System napraw’ planowo-zapobiegawczych polega na określaniu z góry dla poszczególnych rodzajów maszyn budowlanych ścisłego planu napraw o charakterze okresowym obejmującego wszystkie potrzebne normatywy napraw, jak np. okresy międzynaprawcze, czasy trwania napraw, zakres napraw itd. Naprawy maszyn powinny być powiązane z produkcją budowlaną i ściśle przestrzegane (uprawnienia budowlane).

W praktyce naprawy maszyn i urządzeń budowlanych przeprowadzamy opierając się na wymienionej już poprzednio instrukcji IOMB-530 „W sprawie planowo-zapobiegawczych obsług technicznych oraz napraw maszyn i urządzeń budowlanych” oraz na instrukcji IOMB-522 „Ramowa instrukcja napraw maszyn budowlanych metodą wymiany zespołów”.

Naprawa bieżąca

Poniżej podaje się główne wytyczne zawarte w powyższych instrukcjach opracowanych na podstawie dorobku teoretycznego i praktycznego w zakresie techniki organizacji napraw maszyn i urządzeń budowlanych (program egzamin ustny).

Rozróżnia się następujące naprawy:

1. naprawa bieżąca (NB),
2. naprawa główna (NG),
3. naprawa uszkodzenia awaryjnego (NA).

Naprawa bieżąca (NB) jej zakres ustalony jest indywidualnie dla każdej maszyny; naprawa bieżąca ma na celu doprowadzenie maszyny do stanu pełnej sprawności aż do czasu najbliższej obsługi OTO-2. Naprawa bieżąca polega na usunięciu usterek, regeneracji części lub wymianie części względnie zespołów (opinie o programie).

Pracochłonność (godz), czas trwania naprawy (godz) oraz postój w naprawach (dni kalendarzowe) obliczane w stosunku do 1600 godzin pracy maszyny rocznie. Naprawy bieżące wykonywane są w miejscu pracy lub postoju maszyny przez pracowników bazy maszynowej (czołówki warsztatowej) z doraźną pomocą obsługi maszyny.

Naprawa główna (NG) (często i zbędnie nazywana remontem kapitalnym) jest naprawą polegającą na przywróceniu maszynie stanu technicznego określonego przez producenta nowej maszyny. Naprawa główna obejmuje silniki, mechanizmy i konstrukcje wchodzące w skład maszyny (segregator aktów prawnych).

Zakres czynności naprawy głównej maszyny obejmuje: demontaż, weryfikację części i zakwalifikowanie ich do wymiany, naprawy lub ponownego użycia, naprawę części, montaż, wreszcie regulację, próbę oraz docieranie wstępne.

Okresy międzynaprawcze oraz normatywy pracochłonności napraw głównych. Naprawy główne wykonuje się w zasadzie w specjalnych zakładach naprawczych. Naprawa uszkodzenia „awaryjnego” przebiega w indywidualnie ustalonym zakresie i ma na celu przywrócenie maszynie stanu sprawności technicznej. Naprawa uszkodzenia w zależności od stopnia może być wykonywana na miejscu pracy lub postoju maszyny względnie w zakładzie naprawczym (promocja 3 w 1).

W celu usprawnienia przeprowadzania obsług technicznych oraz napraw maszyn metodą planowo-zapobiegawczą sporządza się dla każdej maszyny (o sumie mocy silników 20 KM i powyżej) dwa harmonogramy, a mianowicie roczny i wieloletni.