Węgiel surowy

Węgiel surowy, najczęściej miał węglowy, suszony był w suszarniach obrotowych, a następnie przekazywany do mielenia w młynach rurowych. Obecnie powszechnie stosowane są do tego celu urządzenia susząco-mielące, działające z podobnymi ograniczeniami jak wspomniane wyżej urządzenia susząco-mielące do surowca (program uprawnienia budowlane na komputer).
Stosowanie paliwa ciekłego i gazowego wymaga specyficznych urządzeń.

Rozładunek oleju z cystern kolejowych, jego magazynowanie i podgrzewanie musi być prowadzone w układzie zamkniętych instalacji zapewniających bezpieczeństwo przeciwpożarowe. Opalanie pieców olejem wymaga także odpowiednich ilości sprężonego powietrza. Przystosowanie gazu ziemnego do produkcji klinkieru ogranicza się w zasadzie do regulowania jego ciśnienia, a potrzebna do tego celu aparatura jest stosunkowo prosta i ma niewielki ciężar (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Warto wspomnieć, że w niektórych zagranicznych cementowniach, szczególnie w krajach skandynawskich, istnieją instalacje podwójne, umożliwiające przygotowanie paliwa stałego bądź ciekłego. Instalacje te wprowadzane są do ruchu alternatywnie, w zależności od aktualnego wzajemnego stosunku światowych cen energii cieplnej uzyskiwanej z węgla bądź z oleju (uprawnienia budowlane).

Ze względu na warunki ruchu pieców produkcja klinkieru odbywa się w sposób ciągły, przez 24 h na dobę i 7 dni w tygodniu, a każda przerwa w działaniu pieca, każdy jego postój oznacza kosztowną sytuację awaryjną. Natomiast urządzenia maszynowe oddziałów przygotowujących mieszankę surowcową do pieców, stanowiąc w zasadzie urządzenia ruchu ciągłego, mogą pracować z planowymi przerwami, np. świątecznymi, a niektóre z nich (młyny do surowca) mogą ponadto mieć rezerwy czasowe potrzebne na codzienne czynności konserwacyjne (program egzamin ustny).

Wynika stąd logiczny wniosek, że w godzinowych wydajnościach oddziałów przygotowawczych, pracujących z przerwami, muszą być zawarte rezerwy umożliwiające pokrycie ciągłego i nieprzerwanego zapotrzebowania pieców na mieszankę surowcową. Innymi słowy, przeliczone na klinkier godzinowe wydajności kamieniołomu i transportu surowca oraz oddziałów kruszenia, suszenia i mielenia surowca muszą być większe od godzinowej wydajności pieców (opinie o programie).

Zestawienie wskaźników przeliczeniowych

Obliczenie zawierających wspomniane rezerwy godzinowych wydajności wymienionych oddziałów musi być oparte na wskaźnikach przeliczeniowych, wiążących ze sobą wzajemne równoważne ilości klinkieru, surowca i mieszanki surowcowej, a w przypadku stosowania metody mokrej także ilości szlamu i wody potrzebnej do jego sporządzenia.

Wartości tych wskaźników można uzyskać rachunkowo na podstawie składu chemicznego mieszanki surowcowej, a przede wszystkim jej strat prażenia (segregator aktów prawnych). Rachunek taki daje jednak wyniki teoretyczne, nieprzydatne dla przemysłowych obliczeń technologicznych, gdyż nie uwzględnia strat surowca przy jego urabianiu i transporcie, a także strat spowodowanych rozkurzem w czasie kruszenia, suszenia, mielenia i spiekania. W rachunku takim trudno jest też uwzględnić przyrost ilości klinkieru spowodowany włączeniem do jego substancji części popiołu z paliwa.

Zestawienie wskaźników przeliczeniowych, stanowiących średnie z realnych danych przemysłowych, podano w tabl. 5-1. Są to dane orientacyjne, a ich wartości mogą się zmieniać w pewnych granicach, zależnie od takich warunków lokalnych, jak: wilgoć złożowa surowca, zawartość wody w szlamie, typy pieców i młynów, rodzaj paliwa itp.

Jak już wspomniano, piece do wytwarzania klinkieru muszą być prowadzone w sposób ciągły, bez przerw i postojów, natomiast oddziały przygotowujące mieszankę planowo pracują w niepełnym wymiarze doby i tygodnia (promocja 3 w 1). Wyrażone w klinkierze godzinowe wydajności tych wstępnych oddziałów oblicza się mnożąc wydajność godzinową pieców przez współczynniki wyrażające stosunek pełnej liczby godzin doby (24 h) do zaplanowanej liczby godzin pracy w ciągu doby oraz stosunek pełnej kalendarzowej liczby dni w tygodniu do planowanej liczby dni pracy w tygodniu.