Wewnętrzna ochrona budynków

Uwzględniając podane wyżej uwagi ogólne, można zaproponować jako celowy następujący orientacyjny zakreą stosowania budownictwa nieprzemysłowego (program uprawnienia budowlane na komputer).
Zastosowanie przy wznoszeniu budynków tego lub innego rodzaju budownictwa nie może jeszcze uchronić ich i zawartych w nich dóbr przed zniszczeniem od ognia, o ile nie zostaną przecięte wszystkie możliwe drogi do rozszerzania się pożaru. Realizacja tej zasady wymaga odpowiedniego zastosowania i rozplanowania właściwych elementów ochronnych.

Należą do nich całkowite lub częściowe ściany pożarowe, pasy ochronne oraz zasłony wodne.
Ściany pożarowe powinny być w zasadzie wykonywane jako ściany wysoko ogniotrwałe i tylko w jednopiętrowych budynkach mieszkalnych mogą być dopuszczone do tego celu ściany ogniotrwałe (art. 196 i 204 Ust.).
Stosownie do potrzeby ściany pożarowe muszą być umieszczane w poprzek, a nawet wzdłuż budynku (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Charakterystyczną cechą jest to, że powinny być one wyprowadzone ponad pokrycie dachu i świetlików oraz w niektórych wypadkach muszą występować poza powierzchnię ścian zewnętrznych.

W budynkach nieprzemysłowych z ognioodpornym pokryciem i świetlikami należy wymagać wyprowadzenia ścian pożarowych na 30 cm ponad pokrycie i świetliki. W budynkach zaś przemysłowych z ognioodpornym przykryciem i świetlikami - na 60 cm.
W wypadkach, gdy ściana pożarowa nie przecina świetlików lub shedu, wysokość jej wyprowadzenia zależy od poziomej odległości pomiędzy ścianą a podstawą świetlika lub shedu. Przy odległości wynoszącej 5 i mniej metrów ściana pożarowa w budynkach przemysłowych powinna być wyprowadzona na 30 względnie 60 cm ponad górną krawędź świetlika lub shedu, zależnie od ich odporności ogniowej (uprawnienia budowlane).

Przy większej odległości ściana może być wyprowadzona na wysokość równą połowie wysokości świetlika lub shedu, nie. mniej jednak jak 30 lub 60 cm od podstawy świetlika, stosownie do jego odporności ogniowej.

Budownictwo nieprzemysłowe

Wyprowadzenia ścian pożarowych poza powierzchnie ścian zewnętrznych należy wymagać w wypadkach, gdy ściany zewnętrzne są nieogniochronne lub ogniochronne. Ściany pożarowe powinny przecinać w tym wypadku wszystkie elementy ścienne, jak gzymsy, okapy i wystawać poza nie nie mniej jak na 3() cm.
Za ściany całkowite uważa się ściany pożarowe poprowadzone od fundamentów i sięgające poza obrysie budynku (program egzamin ustny).

Ilość i wielkość stref, które mają być utworzone w budynkach za pomocą ścian pożarowych należy uzależnić w pierwszej mierze od wielkości budynku, niebezpieczeństwa powstania i rozszerzania się pożaru oraz odporności ogniowej budynku jako całości. Podział budynków w budownictwie miejskim i wiejskim na strefy ogniowe jest przewidziany w obowiązujących przepisach budowlanych, które wymagają zasadniczo wznoszenia całkowitych ścian pożarowych w budynkach „ogniotrwałych” co 40 m i w budynkach „nieogniotrwałych” co 25 m (opinie o programie).
Podział ten jednak w praktyce często nie jest możliwy do przeprowadzenia, szczególnie wówczas, gdy chodzi o budynki duże o charakterze administracyjnym lub użyteczności publicznej, które posiadają do tego wielkie sale przeznaczone np. dla posiedzeń, zebrań lub innych potrzeb kulturalnych.

Dlatego też wskazane jest, aby przepisy te zostały poddane pewnej rewizji, biorąc pod uwagę fakt, że współczesne środki techniczne w zakresie budownictwa i obrony przeciwpożarowej są o wiele doskonalsze, niż to miało miejsce kilkadziesiąt lat temu (segregator aktów prawnych).
Jest jednak rzeczą niewątpliwą, że wielkość stref pożarowych musi być ograniczona tak ze względu na możliwość przeprowadzenia sprawnej ewakuacji, jak i konieczność zapewnienia skutecznej akcji straży pożarnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, jak również zgodne z tymi rozważaniami założenia tabl. 14, proponuję przyjąć dla budownictwa nieprzemysłowego, zależnie od jego odporności ogniowej, następujące maksymalne długości i powierzchnie budynków bez ścian pożarowych (promocja 3 w 1)..