Wielokondygnacjowe budynki

Wielokondygnacjowe budynki w przemyśle wykonuje się zarówno dla celów produkcyjnych, jak również jako pomieszczenia magazynowe lub też budynki administracyjnosocjalne (program uprawnienia budowlane na komputer).

W zależności od potrzeb technologicznych i charakteru zabudowy kompozycja układu brył budynków wielokondygnacjowych może przybierać różne formy. Powyżej przytoczone są schematy kilku rodzajów zabudowy charakterystycznych dla budynków wielokondygnacj owych.
Na charakter układu konstrukcyjnego przede wszystkim wywierają wpływ wymagania technologiczne i funkcjonalne produkcji.
Układy konstrukcyjne budynków wielokondygnacjowych mogą być różne, jednak w każdym układzie należy dążyć do zachowania stałych modułów w rzucie poziomym, a to z uwagi na coraz bardziej rozwijającą się typizację i uprzemysłowienie budownictwa i związane z tym stosowanie prefabrykatów i wieloblokowych elementów budowlanych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W Polsce stosuje się w układach konstrukcyjnych, zarówno wielokondygnacjowych, jak i parterowych budynków przemysłowych, moduł wynoszący 3 m. Wywiera to bezpośrednio wpływ na prefabrykację elementów konstrukcji i przekryć poziomych.
Wysokość kondygnacji w budynkach przemysłowych ustala się w zasadzie stosownie do ich przeznaczenia i do gabarytów urządzeń produkcyjnych, jednak jako wysokość minimalną należy przyjmować 3 m w świetle dla pomieszczeń produkcyjnych i 2,2 m dla poddaszy i piwnic, jeśli nie przewiduje się przebywania w nich ludzi. Stosowanie wysokości mniejszych niż podane wyżej wymaga specjalnego uzasadnienia względami technologicznymi (uprawnienia budowlane).

W Polsce dotychczas nie ustalono modułu dla wysokości kondygnacji w budynkach przemysłowych. Pierwsze próby pełnego opracowania modułów i typizacji sekcji budynków wielokondygnacjowych dla przemysłu przeprowadzono w Rosji.

Metody projektowania budynków

W celu zilustrowania metody projektowania budynków typowych w Rosji podajemy fragment tablicy sekcji budynków 3 i 4-kondygnacj owych.
Rozpatrzmy niektóre ze stosowanych rozwiązań konstrukcyjnych budynków przemysłowych (program egzamin ustny).
Z nich układ wspornikowy:
b) wymaga mniejszej powierzchni zabudowy,
c) umożliwia zwiększenie powierzchni oświetlenia bocznego,
d) powoduje zmniejszenie momentów statycznych w belkach międzysłupowych na skutek obciążenia wsporników zewnętrznych.
W jednym z zakładów przemysłowych w Nottingham w Anglii zastosowano rozwiązanie, w którym ściany zewnętrzne zostały podwieszone do podciągu opartego na słupach nośnych.

Układ ten:
a) bardzo wydatnie zmniejsza powierzchnię zabudowy, a przez to ułatwia wykorzystanie placów fabrycznych dla celów komunikacji,
b) w wypadku stosowania rampy przy budynku - stanowi jej naturalne przykrycie,
c) wymaga jednak szczególnie dokładnych obliczeń statycznych i dobrego wykonania budowy.
Wreszcie w szeregu rozwiązań stosujemy łączenie zabudowy wielokondygnacjowej z halową (opinie o programie).
Układ halowo-piętrowy posiada następujące zalety:
a) możliwość zastosowania naturalnego oświetlenia górnego,
b) możliwość zainstalowania suwnicy centralnej,
c) łatwość nadzorowania produkcji.

W zabudowie wielopiętrowej można stosować cofnięcia ścian zewnętrznych na coraz wyższych kondygnacjach tworząc w ten sposób tarasy, odpowiednie zwłaszcza dla biur i kreślarni, gdy przewiduje się umieszczenie ich na wyższych piętrach. Rozwiązanie takie ułatwia przy gęstej zabudowie dostęp światła do budynków przeciwległych, a tarasy można wykorzystać również dla celów rekreacyjnych oraz jako rezerwowe przejścia ewakuacyjne (segregator aktów prawnych).
W niektórych budynkach wielopiętrowych stosowane są mijające się poziomy pięter. Taki układ pozwala na stosowanie pochylni jako drogi komunikacyjnej między piętrami oraz stwarza lepsze warunki oświetlenia naturalnego przy dwustronnym oświetleniu bocznym.

Z uwagi na pożądaną możliwie dużą elastyczność w przystosowaniu budynków produkcyjnych do różnych sposobów ustawienia maszyn i urządzeń produkcyjnych, za najodpowiedniejszą należy uważać konstrukcję szkieletową o możliwie szerokim rozstawie słupów nośnych wewnątrz budynku, pod warunkiem jednak nie- przekraczania wskaźników ekonomicznych ustalonych dla tego rodzaju budownictwa (promocja 3 w 1).