Wkładki wodochłonne

Przy budowie stopnia piętrzącego w Kachowce jako wkładkę wodochłonną zastosowano prefabrykowane płyty suchego tynku; utwardnienie betonu występowało tam jednak tylko w warstwie o grubości 6-8 cm (program uprawnienia budowlane na komputer).
Płyty takie przymocowywano w miarę układania betonu, w przeciwieństwie do płyt pilśniowych, które przytwierdzano do deskowania na całej wysokości betonowego bloku. Wszystkie wkładki wodochłonne należy chronić starannie przed opadami atmosferycznymi i zawilgoceniem.

Wkładki wodochłonne przyczyniają się jednak i do pewnego utrudnienia robót. Podłoże przeznaczone do betonowania należy przed ich założeniem całkowicie przygotować, np. przez nasiekanie młotami lub przy pomocy strumienia piasku usunąć z powierzchni betonu błonkę z rozczynu cementowego, a następnie należycie zmyć (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dalszym utrudnieniem jest niemożliwość zastosowania
do zamocowania deskowania kotwiących ściągów skośnych, ponieważ obecność ich komplikuje i utrudnia montaż wkładek wodochłonnych. Najbardziej przydatną w tym przypadku konstrukcją deskowania jest deskowanie wspornikowe o dużej sztywności wspornika (uprawnienia budowlane).

Deskowanie drenujące. Wykonuje się je z siatki drucianej o oczkach 2-4 mm z drutu o grubości 0,6-0,8 mm nakładanej na normalne deskowanie i nakrytej kartonem o tej samej grubości lub tkaniną filtracyjną. Dla zapobieżenia przyleganiu kartonu do betonu smaruje się go rozczynem wody z mydłem lub ropy z kredą. Głębokość działania wkładki drenującej odpowiada głębokości działania wkładki pilśniowej. Orientacyjna ilość wody usuwana z betonu w obu przypadkach wynosi około 4 litrów na m:.
Deskowania z płytami odpowietrzającymi (poduszkami ssącymi), podłączonymi do pompy próżniowej.

Wskutek wypompowywania powietrza z poduszki następuje odciąganie powietrza i jednocześnie niezwiązanej wody z masy betonowej; powstające przy tym znaczne siły kapilarne powodują dodatkowe zagęszczenie betonu.

Powtórne wibrowanie

Najlepsze wyniki osiąga się przy zastosowaniu dwukrotnego wibrowania masy betonowej, to znaczy po wstępnym wibrowaniu, odpowietrzeniu i odwodnieniu masy betonowej poddaje się ją ponownie wibrowaniu i odwadnianiu (program egzamin ustny). Powtórne wibrowanie można stosować jedynie przed rozpoczęciem procesu wiązania cementu. Efekt próżniowego odwodnienia zależy głównie od rodzaju i ilości cementu użytego do betonu, wielkości wytworzonego podciśnienia oraz czasu trwania zabiegu. Na podstawie przeprowadzonych badań można stwierdzić, że przy cementach portlandzkich strefa utwardnienia betonu sięga do 45-50 cm, przy cementach żużlowych do 40 cm. Głębokość tej strefy maleje ze wzrostem zawartości cementu w betonie (opinie o programie).

Optymalne podciśnienie utrzymywane podczas odpowietrzania wynosi 600 mm słupa rtęci, a czas trwania ok. 40-45 min. Ilość odsączanej wody wynosi do 6-8 l/m2. Beton zaraz po ukończonym zabiegu osiąga wytrzymałość na ściskanie 5-6 kG/cm2, a proces jego twardnienia przebiega bardzo intensywnie w okresie pierwszej doby, co pozwala na dokonanie szybkiego (nawet natychmiastowego) rozdeskowania konstrukcji. Przyśpieszonemu procesowi twardnienia betonu towarzyszy wzrost jego wytrzymałości w tym okresie. Na przykład po upływie 1-2 dni wzrost wytrzymałości wynosi 40-60% w porównaniu do wytrzymałości betonów nie poddanych procesowi odwodnienia (segregator aktów prawnych).

Instalacja odpowietrzenia i odwodnienia masy betonowej składa się z płyty odpowietrzającej (poduszki ssącej) zbiornika wyrównawczego rozrzedzonego powietrza, zbiornika odciągniętej wody i pompy próżniowej. Elementy te połączone są rurociągami i wyposażone w manometry i wakuometry, zawory i króćce spustowe.
Płyty odpowietrzające (poduszki ssące) bywają różnej wielkości. Przy odpowietrzaniu powierzchni poziomych i pionowych używa się płyt prostokątnych, zbudowanych ze sklejki wodoodpornej, przytwierdzonej z jednej strony do ramy z desek o szerokości ok. 25 cm i grubości 36 mm (promocja 3 w 1).

Na drugiej stronie ramy naciągnięta jest siatka druciana o oczkach 5X6 mm, na niej zaś siatka gęsta 2X2 mm, którą przykrywa się tkaniną filtracyjną. Na krawędzi ramy umieszcza się taśmę uszczelniającą z elastycznej gumy. W środku płyty od strony sklejki znajduje się otwór wyposażony w króciec do połączenia z rurociągiem ssawnym pompy próżniowej.