Właściwa powłoka

W powłokach o pośrednich długościach rozkład sił normalnych nie jest zgodny z metodą belkową. Jednak jeśli podzielić przekrój poprzeczny na dwie lub więcej części, powłoki takie można obliczyć w sposób przybliżony za pomocą uogólnionej metody belkowej. W takim przypadku wzajemne oddziaływania poszczególnych części są wielkościami nadliczbowymi, a tok postępowania jest taki sam jak w przypadku zwykłych, statycznie niewyznaczalnych przekrojów poprzecznych (program uprawnienia budowlane na komputer). Stosowanie tej metody jest możliwe pod warunkiem, że powłoka nie jest zbyt krótka, gdyż w przeciwnym przypadku spowodowałoby to znaczne błędy wynikające z nieuwzględnienia momentów M_xv i odkształcenia związanego z siłami N_xv.

Zwłaszcza w przypadku powłoki o wysokich belkach krawędziowych oddziela się belkę krawędziową od właściwej powłoki, dla której zazwyczaj metoda belkowa jest dostatecznie dokładna. Jeżeli konstrukcja jest poddana czystemu zginaniu, oznacza to, że prawo Bernoulliego może być stosowane do powłoki i do belek krawędziowych oddzielnie, ale nie do konstrukcji złożonej rozpatrywanej jako całość. Dlatego w wykresie sił N_x (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jeśli chodzi o wewnętrzne powłoki długie o normalnych wymiarach, to poprzednio wspomniane nieciągłości pozostają bez praktycznego znaczenia. W takim przypadku, ze względu na dużą liczbę niewiadomych, zwykła metoda belkowa daje małe wartości momentów obwodowych (poprzecznych) (uprawnienia budowlane). Z drugiej strony, w przypadku pojedynczej powłoki o wysokich belkach krawędziowych, nieciągłość może mieć decydujące znaczenie dla całego rozkładu naprężeń. Jeśli więc przy zastosowaniu zwykłej metody belkowej otrzymuje się znaczne wartości momentów, należy rozpatrywać właściwą powłokę i same belki krawędziowe oddzielnie.

Wielkości nadliczbowe. W najogólniejszym przypadku wielkości nadliczbowe działające na krawędzie są następujące: a) pozioma składowa oddziaływania brzegowego N _y, b) pionowa składowa oddziaływania brzegowego N, (obie prostopadłe do tworzących), c) obwodowy (poprzeczny) moment zginający M_r oraz d) oddziaływanie styczne wzdłuż tworzącej N_vx (działające na krawędzi) wzdłuż tworzącej (program egzamin ustny).

Warunki brzegowe

Pierwsze trzy siły wywołują zginanie oraz skręcanie powłoki i dają się obliczyć bezpośrednio za pomocą metod wyłożonych. W niniejszym paragrafie pozostaje jeszcze do omówienia obliczenie oddziaływania stycznego N_vx, jakie występuje na krawędzi. Ze względu na prostotę wyprowadzeń matematycznych wygodniej jest zastąpić wielkość N_vx, przez jednostkowe ścinanie N’_x, co do którego zakłada się, że zmienia się ono jako funkcja x w taki sam sposób jak pozostałe obciążenia powłoki. Tak więc jednostkowe ścinanie jest najczęściej niezmienne wzdłuż krawędzi, co odpowiada liniowej zmienności N,_/X (opinie o programie).

Czterem wielkościom statycznie niewyznaczalnym odpowiadają cztery odkształcenia brzegowe: a) przemieszczenie poziome, b) przemieszczenie pionowe (oba prostopadłe do tworzących), c) obrót stycznej do przekroju poprzecznego powłoki, d) przemieszczenia osiowe u w kierunku tworzących. Wobec tego, że najczęściej na krawędzi powłoka bywa połączona z inną konstrukcją, to warunki brzegowe muszą wyrażać równość wszystkich czterech odkształceń dla obu konstrukcji. Pierwsze trzy z wymienionych odkształceń zależą zarówno od obliczenia belki jak i łuku, z tym że wpływ tego ostatniego omówiony jest niżej (segregator aktów prawnych). Ze względu na równanie, czwarte odkształcenie u może być wyrażone zarówno przez osiowe naprężenie ściskające. Wobec tego, że wielkość może być określona jedynie przez obliczenie belki, to warunki brzegowe dotyczące u można ustalić niezależnie od obliczenia łuku.

W najogólniejszym przypadku trzeba rozwiązać osiem równań ciągłości, to jest po cztery na każdą krawędź. W wielu jednak przypadkach układ ten można znacznie uprościć. Tak więc, w przypadku symetrycznego (bądź też antysymetrycznego) obciążenia przekroju poprzecznego przez właściwy dobór układu niewiadomych można zredukować liczbę równań do czterech (promocja 3 w 1). W innych znów przypadkach przekrój jest mniej niż ośmiokrotnie statycznie niewyznaczalny, tak że niektóre niewiadome znikają.