Właściwy wykop

Właściwy wykop wykonywało jednocześnie 5 koparek typu E-505 (0,5 m³), przy czym 4 spośród nich miały wyposażenie przedsiębierne, jedna zaś o wyposażeniu zbierakowym, pracując z poziomu terenu, wyrównywała zbocza wykopu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Koparki przedsiębierne pracowały w odstępach 20-25 m z pewnym wyprzedzeniem jedna w stosunku do drugiej (około 5 m). Transport urobku odbywał się samochodami wywrotkami o nośności 3,5 T i 5 T w ogólnej liczbie 90 sztuk, przy czym wjazd do wykopu próżnymi samochodami odbywał się prawym zjazdem, a wyjazd z urobkiem lewym wyjazdem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Po zakończeniu wykopu do głębokości 4 m pozostałą głębokość (5 m) wykonały 3 koparki o wyposażeniu zbierakowym (przez zamianę wyposażenia przedsiębiernego). Ponieważ na głębokości 4 m utworzona została duża powierzchnia operacyjna, samochody podjeżdżały swobodnie do koparek bez potrzeby jazdy tylnym biegiem, co często stosuje się w wykopach pod budynki. Dla wielkich robót wodnych (kanały żeglowne, obwałowania rzek) oraz dla robót odkrywkowych w górnictwie budowane są, szczególnie w ostatnich latach, wielkie koparki zbierakowe na podwoziu kroczącym, co wywołane było potrzebą zmniejszenia nacisku na grunt w trudnych terenowo warunkach (podmokłe grunty, sypkie piaski, świeże nasypy itd.), spotykanych często w budownictwie wodnym, oraz koniecznością przemieszczania się koparek po nierównych terenach w dowolnych kierunkach (uprawnienia budowlane).

Początkowo budowane były małe koparki kroczące o objętości zbieraka 0,5 m³; obecnie wykonywane są one o różnych wielkościach, przy czym tendencją rozwojową jest przechodzenie na wielkości znaczne (14-35 m³), głównie w związku z wielkimi objętościowo wykopami charakterystycznymi dla robót wodnych (program egzamin ustny).

Koparki kroczące

W Rosji wyprodukowano dla tych robót koparki zbierakowe kroczące jako koparki specjalne: ESz-4/40; ESz-14/65; ESz-20/75; ESz-25/100ze zbieraka- aii 4,14,20 i 25 m³ (opinie o programie). Parametry robocze koparki o pojemności zbieraka 20 m³ są bardzo duże, gdyż przy wysięgniku długości 75 m ogólny zasięg od miejsca poboru urobku do miejsca wyładowania sięga do 150 m (a nawet nieco więcej), zaś głębokość kopania — do 30 m. Koparka ta może być zastosowana zarówno do gruntów lekkich, jak i gruntów średnich, przy czym skracając wysięgnik do 55 m można zmontować na niej zbierak o objętości 28 m³, a nawet 34 m³ (segregator aktów prawnych).

Początkowo budowane koparki kroczące były stosunkowo ciężkie o dość znacznym nacisku jednostkowym na grunt (2,5 kG/cm²; 3,0 kG/cm², a nawet 3,90 kG/cm²); obecnie nacisk ten nawet w największych typach nie przewyższa 1 kG/cm². Jeśli porównać nacisk na grunt koparek zbierakowych kroczących z koparkami na podwoziu gąsienicowym tej samej wielkości, można dostrzec, że zmniejszenie się nacisku na grunt u koparek kroczących jest tym większe, im koparka jest większa, co rzecz jasna w wysokim stopniu sprzyja rozwojowi tych ostatnich. W tych warunkach koparki zbierakowe kroczące łatwo przechodzą przez grunty słabe, a nawet błotniste.

Prędkość poruszania się (kroczenia) waha się w granicach od 0,2 do 0,7 km/godz, zależnie od wielkości koparek, przy czym niniejsze prędkości odnoszą się do koparek większych, zaś większe - do koparek mniejszych. Długość jednego kroku koparki kroczącej waha się w granicach 1,5 m do 2,5 m, przy czym zostały już skonstruowane mechanizmy umożliwiające regulowanie długości kroku oraz wysokości podnoszenia koparki przy kroczeniu (promocja 3 w 1).

Istotną cechą koparek kroczących, odróżniającą je od innych koparek zbierakowych, jest konstrukcja podwozia składająca się z kolistej podstawy (zastępującej układ gąsienicowy) o wielkiej średnicy, przy czym jej wysokość nie przewyższa zazwyczaj wielkości 1/10 tej średnicy. Koparki chwytakowe stosowane są w budownictwie zazwyczaj z chwytakiem pojemności od 0,35 do 3,0 m³, przy robotach prowadzonych w gruntach lekkich średnich, rzadziej w ciężkich.