Wpływ pory ścinki

Z punktu widzenia naturalnej trwałości na wolnym powietrzu można drewno podzielić na trzy grupy:
- Drewno bardzo trwałe: modrzew, dąb, wiąz, cedr, cis, cyprys, daglezja, grochodrzew, kasztan, orzech czarny, heban, eukaliptus.
- Drewno o średniej trwałości: jodła, sosna, świerk, buk, jesion (program uprawnienia budowlane na komputer).
- Drewno o małej trwałości: brzoza, jawor, kasztanowiec, lipa, olcha, osika, przeorzech (caria, hikory), topola, wierzba.

Naturalna trwałość drewna zanurzonego w wodzie przedstawia się następująco:
a) Drewno bardzo trwałe (ponad 500 lat): modrzew, sosna, dąb, grab, grochodrzew, kasztan, wiąz.
b) Drewno o średniej trwałości (50-100 lat): świerk, jodła, buk, olcha.
c) Drewno o małej trwałości (poniżej 20 lat): brzoza, jawor, jesion, kasztanowiec, lipa, topola, wierzba.
Trwałość drewna jest w morskiej wodzie mniejsza niż w słodkiej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wpływ pory ścinki na techniczne własności i trwałość drewna.
Zagadnienie wpływu pory ścinki na techniczne własności drewna było aktualne od bardzo dawna. Wzmianki i wypowiedzi na ten temat znajdują się w starożytnej literaturze, np. u Pliniusza, który drewnu ze ścinki zimowej przypisuje jakość wyższą od jakości drewna ze ścinki letniej. Ten punkt widzenia utrzymuje się w praktyce bez zmian, od starożytności przez wieki średnie do chwili obecnej, znajdując niejednokrotnie potwierdzenie w oficjalnych zarządzeniach dotyczących pory ścinki (uprawnienia budowlane).

Począwszy od wieku XVI zagadnienie było często rozważane z praktycznego i naukowego punktu widzenia, dzięki czemu ma ono obszerną, niejednokrotnie sprzeczną w poglądach literaturę. Zagadnieniem tym zajmował się w wieku XVIII Duhamel du Monceau, a w wieku XIX szereg uczonych, wśród nich Nórdlinger. W wyniku przeprowadzonych badań i doświadczeń nauka doszła do wniosku, że nie ma różnic w technicznych własnościach i w trwałości drewna ze ścinki zimowej i ze ścinki letniej, wobec czego pora ścinki nie ma istotnego znaczenia i może być obierana w sposób dowolny (program egzamin ustny).

Ciężar właściwy drewna

Mimo dużego autorytetu zaangażowanych w zagadnieniu uczonych praktyka nie odstąpiła od swojego punktu widzenia i w dalszym ciągu uporczywie wypowiadała się za drewnem ze ścinki zimowej, twierdząc że: 1) drewno ze ścinki letniej lub, jak się wyrażano, „cięte w soku” zawiera więcej soków i wskutek tego ma większą wilgotność niż drewno ze ścinki zimowej; 2) drewno ze ścinki zimowej ma wyższe własności mechaniczne niż drewno z cięcia letniego (opinie o programie).

Ostateczne rozwiązanie zagadnienia dały szeroko zakrojone terenowe i laboratoryjne prace doświadczalne Knuchela1 i Gaumanna-, które wykazały, że poglądy te są niesłuszne, a istotny stan rzeczy przedstawia się następująco:
- Ciężar właściwy drewna całkowicie suchego ze ścinki zimowej i letniej jest taki sam. Różnice w ciężarze drewna powietrznosuchego są związane z innym poziomem równowagi higroskopijnej w okresie zimowym i letnim.
- Wilgotność drewna ciętego zimą jest większa niż wilgotność drewna ciętego w porze letniej (segregator aktów prawnych).
- Drewno ścięte w zimie wysycha powoli i równomiernie.
- Drewno ze ścinki letniej wysycha w krótkim okresie czasu. Szybko przebiegający okres wysychania pociąga za sobą powstawanie nierównomiernych naprężeń, wskutek czego drewno ze ścinki letniej wykazuje liczniejsze i silniej zarysowane pęknięcia niż drewno ze ścinki zimowej; dotyczy to zwłaszcza twardych gatunków liściastych.
- Pora ścinki nie wywiera wyraźnego wpływu na mechaniczne własności drewna.
- Istotę zagadnienia należy rozpatrywać nie pod kątem własności mechanicznych, lecz pod kątem trwałości drewna. Drewno ze ścinki zimowej jest bardziej odporne na działanie grzybów i trudniej ulega rozkładowi.

W ten sposób potwierdzony został punkt widzenia praktyki, że drewno ze ścinki zimowej ma większą wartość niż drewno ze ścinki letniej (promocja 3 w 1).
Większą odporność drewna ze ścinki zimowej tłumaczy się tym, że w czasie zimy nie może zaistnieć rozwój wywoływanych przez grzyby procesów rozkładowych ze względu na zbyt niską temperaturę.