Wrażliwość basenu

Wrażliwość basenu na nierównomierne osiadanie nie jest duża. Osiadanie naroża o 1 cm wywołuje naprężenie skręcające 1 kG/cm2. Do obliczenia i wymiarowania basenu zastosowano metody przybliżone. W tym przypadku najoszczędniejsze wymiarowanie konstrukcji można było uzyskać przez badanie stanu naprężeń za pomocą pomiarów na modelu J) (program uprawnienia budowlane na komputer).
Dach hali pływalni składa się z 10 długich łupin walcowych o rozpiętości 25 m i szerokości 3,23 m.

Promień krzywizny wynosi 2,58 m, kąt środkowy 57°, grubość łupin 6 cm. Łupiny zostały wykonane jako elementy prefabrykowane na ziemi i montowane za pomocą 2 dźwigów. Ciężar jednego elementu wynosi 35 T.
Inne otwarte kąpielisko, złożone z dwóch basenów, jeden dla niepływających, drugi dla pływających, zostało wybudowane w roku 1954 w Oslo. Dolny basen o wymiarach 53 - 16,70 m i głębokości 0,90-1,3 m posadowiony jest bezpośrednio na podłożu żwirowym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Drugi basen o długości 50 m i szerokości 20 m posadowiony jest na skale za pośrednictwem ścian podłużnych podpierających dno. Ściany oddzielone są od płyty dennej za pomocą warstwy asfaltu, która pozwala na nieskrępowane wydłużenia zbiornika w kierunku podłużnym. Dno basenu górnego sprężone jest kablami 12 0 5 mm zarówno w kierunku podłużnym jak i poprzecznym, ściany natomiast tylko w kierunku podłużnym. Ściany zostały zabetonowane i częściowo sprężone przed wykonaniem płyty dennej. Po zabetonowaniu dna można było w ciągu kilku dni przystąpić do jego sprężenia, gdyż zakotwienie kabli dennych umieszczone było w już stwardniałym betonie ścian (uprawnienia budowlane).

Przykładem innego basenu pływackiego jest sprężony basen w Reckinghausen posadowiony, ze względu na teren narażony na szkody górnicze, na trzech podporach. Basen zaprojektowano w dwóch wariantach jako żelbetowy - zużycie stali wynosiło 125 t i jako sprężony - zużycie stali zwykłej wynosiło 25 t, a stali strunowej (Sigma 145/160) - 13 t. Tak znaczne obniżenie ilości zużytej stali (o 70%) było możliwe dzięki sprężeniu ścian podłużnych i poprzecznych zbiornika. Ściany zewnętrzne pracują tu jako podciągi, na których podwieszone są żebra podtrzymujące płytę dna (program egzamin ustny).

Przeprowadzone obliczenia

Przeprowadzone obliczenia były raczej przybliżone i ze względu na konieczność zapewnienia szczelności niektóre elementy zaprojektowano ze znacznym zapasem bezpieczeństwa. Dokładny obraz stanu naprężeń można by uzyskać za pomocą badania modelowego. Do konstrukcji użyto beton marki 300 z dodatkiem mączki kwarcowej dla zwiększenia szczelności. Dno sprężono w dwu kierunkach, ściany w kierunku podłużnym, a jedynie fragmenty ścian podłużnych w kierunku pionowym (opinie o programie).

Basen pływacki wykonany w Brazylii o wymiarach: długość 25 m, szerokość 12,5 m. Z uwagi na słaby grunt dno basenu posadowiono na palach Franki o długości 7 m i średnicy 40 cm. Nośność jednego pala wynosi 65 T. Grubość ścian i dna wynosi 20 cm. Dno opiera się na siatce belek podłużnych i poprzecznych o przekroju 50 x 120 cm. Ściany boczne również wzmocnione są belkami poziomymi i pionowymi o przekroju 50 x 65 cm. Belki ścienne i denne sprężone są kablami 12 - 5 mm zakotwionymi w blokach typu Freyssineta.

Na 1 m2 rzutu basenu zużyto 0,61 m3 betonu i 11,5 kg stali zwykłej oraz 27 kg stali strunowej.
Pod nazwą zbiorniki o kształtach specjalnych rozumiemy zbiorniki złożone z odcinków różnych powłok obrotowych i odbiegające swoim kształtem od powszechnie stosowanych. Mogą to być zbiorniki złożone ze znanych 3 podstawowych powłok, tj. z walca, stożka i powłoki kulistej lub też wykonane z powłok o innym południku (segregator aktów prawnych).

Specjalny kształt takich zbiorników wynika często z warunków technologicznych lub eksploatacyjnych, lub też jest wyrazem poszukiwania nowych rozwiązań bardziej ekonomicznych pod względem pracy statycznej. W przypadku zbiorników wykonywanych w obrębie obszaru dużych miast nieostatnią rolę odgrywa forma architektoniczna wykonanej konstrukcji (promocja 3 w 1).