Wsiąkająca woda

Ze wzrastającym rozdrobnieniem chłonność trocin wzrasta do pewnego maksimum. Dalsze rozdrabnianie powoduje uszkodzenie kapilar, czego następstwem jest zanik sił kapilarnych i zmniejszenie się chłonności.
Szybkość nasiąkania mierzy się ilością wody (albo innej cieczy), jaką jednostka objętości lub jednostka ciężaru drewna wchłania w jednostce czasu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Szybkość nasiąkania zależy od gatunku drewna, od jego ciężaru właściwego, od początkowej wilgotności drewna, od kształtu i wymiarów materiału oraz od temperatury, w jakiej odbywa się proces nasycania. Drewno o dużym ciężarze właściwym wchłania wodę wolniej niż drewno lekkie, drewno twardzielowe wolniej niż drewno bielaste. Drewno całkowicie suche nasiąka bardzo szybko, natomiast drewno o wilgotności przekraczającej punkt nasycenia włókien wchłania wodę powoli.
Wsiąkająca woda penetruje w drewno głównie naczyniami i cewkami w kierunku równoległym do przebiegu włókien (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wobec tego w procesie nawilżania drewna wielkość powierzchni czołowych odgrywa rolę dominującą. Wnikanie wody w drewno przez powierzchnie styczne i promieniowe odbywa się - w porównaniu z powierzchniami czołowymi - w nieznacznym stopniu. W tych warunkach szybkość nasiąkania uzależniona jest w dużym stopniu od kształtu i wymiarów rozpatrywanych próbek czy elementów drewnianych oraz od wielkości powierzchni czołowych. Zależności te oraz charakterystykę nasiąkliwości drewna w stosunku do wody podają liczby zestawione.
Rozmieszczenie wody w nasyconym drewnie nie jest równomierne; zewnętrzne warstwy są silniej nawilżone od warstw wewnętrznych (uprawnienia budowlane).

Badania Wanina i Żurawlewa wykazały, że zewnętrzne warstwy próbki o wymiarach 2X2X1 cm wykazywały po 4 godzinach moczenia wilgotność 1,5-4 razy większą, a po 20 dniach moczenia wilgotność 2 razy większą niż warstwy wewnętrzne. W ciągu 64 dni moczenia nie nastąpiło wyrównanie wilgotności między warstwami zewnętrznymi i wewnętrznymi.

Rozmieszczenie wilgotności

Rozmieszczenie wilgotności na przekroju poprzecznym drewna świeżo ściętego i schnącego na powietrzu oraz drewna moczonego jest nierównomierne (program egzamin ustny). Zarówno w pracach laboratoryjnych, jak w praktyce zachodzi niejednokrotnie potrzeba orientacji co do rozmieszczenia wody w drewnie. Bielankin proponuje stosowanie w tym celu metody kobaltowej. Polega ona na tym, że na powierzchnię przełupu drewna nanosi się suchą szczotką roztwór chlorku kobaltu w alkoholu absolutnym. Zależnie od stopnia wilgotności powierzchnia drewna barwi się na różne odcienie; wartości graniczne stanowi odcień niebieski na drewnie całkowicie suchym i odcień jasnożółty przy wilgotności wynoszącej 100% (opinie o programie).

Według metodyki radzieckiej nasiąkliwość drewna bada się na próbkach o wymiarach przekroju 3X3 cm i wysokości 1 cm. Próbki suszy się w naczyńkach wagowych do stanu całkowicie suchego, po czym waży się je z dokładnością do 0,01 G. Następnie wkłada się próbki do naczynia z wodą destylowaną, tak aby były całkowicie zanurzone w wodzie, po czym przykrywa się naczynie (segregator aktów prawnych). Ważenia kontrolne przeprowadza się w następujących odstępach czasu: po 2 godzinach i po 4 godzinach, po 1, 2, 4. 7, 12 i 20 dniach; dalsze ważenia wykonuje się w odstępach co 10 dni, dopóki próbki nie osiągną stałego ciężaru. Przed ważeniem należy z próbek usunąć powierzchownie przylegającą wodę.

Uzyskane w ten sposób wartości pozwalają na określenie przebiegu nasiąkania oraz wodnej pojemności drewna.
Przesiąkliwość polega na zdolności przenikania wody lub innych cieczy przez drewno. Cecha ta ma duże znaczenie w niektórych dziedzinach zastosowania drewna, np. w bednarstwie, w budowie zbiorników drewnianych lub w budowie łodzi i kutrów (promocja 3 w 1).

Przesiąkliwość zależy od gatunku drewna, od jego początkowej wilgotności, od ciśnienia cieczy oraz od rodzaju przekroju, od udziału drewna wczesnego i późnego, od wieku drzewa i innych związanych z budową drewna czynników.