Wybór konstrukcji, materiałów i kierunków prefabrykacji

Budownictwo uprzemysłowione opiera się na tworzywach i materiałach najszerzej produkowanych w danym regionie (uprawnienia budowlane). W budownictwie powszechnym podstawowym tworzywem konstrukcyjnym jest w dobie obecnej beton w szerokim wachlarzu odmian i zastoso wań. Tworzywo to, powstałe z surowców produkowanych masowo (cementy, kruszywo), daje się formować w dowolne w zasadzie kształty, może mieć nadane określone cechy wytrzymałościowe i fizyczne w dość dużych granicach, jest materiałem trwałym i niepalnym. Nie można jednak nie dostrzegać szeregu cech ujemnych tego materiału z punktu widzenia produkcji przemysłowej (program na telefon).

Szczególnie niekorzystne jest to, że beton nie daje się mechanicznie obrabiać jak drewno lub metale, co nie pozwala prefabrykatom nadawać kształtów (odchyłki wymiarów prefabrykatów są stosunkowo duże), oraz to, że beton posiada stosunkowo powolny okres wzrostu wytrzymałości, co z kolei jest przyczyną przedłużania cyklu produkcyjnego (program na komputer). Również stosunkowo duży ciężar właściwy betonu (w stosunku do cech wytrzymałościowych) powoduje konieczność ciężkiego sprzętu transportowego i montażowego. Masowość i taniość tego tworzywa decyduje jednak, że obecnie i w dosyć długiej perspektywie czasu, w przeważającej liczbie systemów budownictwa uprzemysłowionego beton będzie podstawowym materiałem konstrukcyjnym.

Zastosowanie innych tworzyw konstrukcyjnych

Zastosowanie innych tworzyw konstrukcyjnych, jak metale, drewno, tworzywa sztuczne, gips i ceramika, występuje obecnie dosyć rzadko (program egzamin ustny). Tworzywa te znajdują szersze zastosowanie do wyposażenia wnętrz, warstw izolacyjnych lub wydzielonych fragmentów budowli, jak np. ściany zewnętrzne osłonowe, przy których stawiane wymogi techniczne nie mogą być spełnione przez beton. Należy jednak przewidywać, że udział takich materiałów jak metale lekkie i tworzywa sztuczne będzie wzrastał i w coraz szerszym zakresie wypierał beton, upodabniając prefabrykację elementów budowlanych do przemysłu karoserii pojazdów mechanicznych lub przemysłu okrętowego (opinie o programie).

Odrębność konstrukcji lekkich ścian osłonowych z tworzyw niebetonowych stanowi podstawę zamieszczenia tej tematyki w oddzielnej części pracy, mianowicie w rozdz. 5.6. Dobór materiału konstrukcyjnego jak i samej metody konstrukcyjno-wykonawczej, dla wykonania konkretnych zadań inwestycyjnych, stanowi podstawowe zagadnienie, które wpływa na założenia projektowe. W budownictwie uprzemysłowionym głównym kryterium ustalenia założeń projektowych powinna być analiza ekonomiczna różnych wariantów rozwiązań. Ogólną zasadą jest, że im większy jest planowany zakres inwestycji i jego koncentracja terenowa, tym bardziej ekonomiczne są rozwiązania reprezentujące wyższy poziom uprzemysłowienia (segregator aktów prawnych). Przykładowo można podać, że na terenie Polski uznaje się w dobie obecnej zapotrzebowanie na budowę ok. 1500 izb mieszkalnych rocznie jako minimum uzasadniające opłacalność zastosowania konstrukcji płytowych.

Poza kryterium ekonomicznym, czynnikiem kierującym w wyborze metody uprzemysłowienia jest stopień grody akustyczne między mieszkaniami. Duże możliwości typizacji pomieszczeń i powtarzalność układów funkcjonalnych na poszczególnych kondygnacjach stanowi dobrą podstawę do typizacji elementów konstrukcyjnych lub — w przypadku ścian monolitycznych — opracowania jednolitego typu deskowań (promocja 3 w 1).