Wybrzeże

Wybrzeże może być: płaskie, gdy ląd obniża się łagodnie i jednostajnie w stronę morza, tworząc nizinę nadmorską, lub stroni e, gdy ściana lądu opadająca ostro ku morzu jest wysoka. Nosi ona nazwę klifu. Ląd tworzy wówczas wysoczyznę (w naszych warunkach pochodzenia morenowego). Wysoczyzny zresztą mogą zaczynać się w pewnym oddaleniu od brzegu, przy którym wybrzeże pozostaje płaskie (program uprawnienia budowlane na komputer). W wysoczyznach wyróżnić można obszary wierzchnie oraz zbocza i doliny wcinające się w te zbocza.

Zwykle wzdłuż krawędzi przybrzeża występują utwory eoliczne, nawiane z osuszonego rumowiska wału brzegowego, nazywane wydmami. Ograniczają one niziny nadmorskie pasmem wzgórz (do 50 m, niekiedy wyższych), mogą również ciągnąć się u podnóży klifów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Swoistą formą występującą na granicy równin nadmorskich i wysoczyzny są stożki napływowe usypane z materiału wyerodowanego ze Zboczy wysoczyzn.
Osobną sztuczną formą, mogącą wystąpić tak na brzegu, jak i przybrzeżu, stanowią tereny refulowane, usypane drogą zabiegów technicznych człowieka.
Każda z wymienionych stref stwarza różne warunki fundamentowania, które omówimy pokrótce poniżej.

Budowa portów rozwija się bardzo często na obszarze osadów litoralnych, tworzących taras akumulacyjny. Osady litoralne powstają wskutek erozji morskiej, czyli niszczącego działania na brzegi morskie czynników atmosferycznych, falowania i prądów morskich, oraz abrazji, tj. ścierania i rozkruszania wyerodowanego materiału z brzegów i dna morskiego wskutek nieustannego ruchu wytworzonego rumowiska (uprawnienia budowlane).

Wpływ falowania

Materiał utworów litoralnych stanowią w większości piaski, niekiedy żwiry i otoczaki, które wskutek ustawicznego przepłukiwania i ruchu ulegają pewnej selekcji, tworząc „w zasięgu oddziaływania falowania na dno, równoległe do brzegu strefy osadów, z których każda charakteryzuje się dość równomiernym uziamieniem”. Stanowią one na ogół dobre podłoże budowlane, na którym możliwe jest stosowanie fundamentów płytkich, a nawet stawianych (program egzamin ustny).
Istotnym pojęciem określającym warunki fundamentowania na obszarach litoralnych jest profil równowagi dna morskiego.

Wpływ falowania na osady leżące na dnie morza ograniczony jest głębokością równą w przybliżeniu połowie długości największych fal, mogących wystąpić w danym miejscu na powierzchni wody. Głębokość tę, na której zanika wpływ falowania na ruchy osadów dennych, nazywamy głębokością graniczną (opinie o programie).
Na Bałtyku długość głębokowodnych fal pełnomorskich osiąga najwyżej 80-100 m. Stosownie do tego na głębokościach większych niż 40 m (a praktycznie niż ok. 30 m) nie należy się już spodziewać poruszania osadów dennych przez fale. Podobnie jednak jak falowanie wywiera wpływ na ruchy rumowiska dennego, tak również dno oddziaływa na fale (segregator aktów prawnych).

Po przekroczeniu głębokości równej połowie swej długości fala głębokowodna ulega, m. in. wskutek tarcia występującego u dna, pewnemu zahamowaniu, przejawiającemu się przede wszystkim w stopniowym zmniejszaniu się długości fali, w miarę przesuwania się jej nad coraz płytszym dnem. Związane jest z tym również stopniowe zmniejszanie się głębokości granicznej według linii krzywej, nazywanej podstawą falowania. Dno morskie, które pokrywa się z podstawą falowania, osiąga profil równowagi. Jeżeli dno leży poniżej tego profilu, wówczas może na nim osadzać się rumowisko pozostające tam na stałe, jeżeli zaś dno morza ułoży się powyżej tego profilu, wtedy ulegać będzie erozji; osady odkładane na nim będą tylko przejściowo, w okresach mniejszego nasilenia falowania (promocja 3 w 1).

Z powyższego wynika podstawowy warunek dotyczący fundamentowania na obszarach narażonych na falowanie, a mianowicie podstawę fundamentów każdej budowli należy zakładać poniżej podstawy falowania miarodajnej dla danego obszaru. Nie jest to jednak warunek jedyny, trzeba bowiem pamiętać, że każda budowla wzniesiona na morzu powoduje zaburzenie istniejącej równowagi, co może pociągnąć za sobą lokalne obniżenie podstawy falowania i w konsekwencji podmycie fundamentu.