Wydział utrzymania ruchu

Wydział utrzymania ruchu i gospodarki remontowej znajduje się na ogół w jednokondygnacyjnych halach.
Celem tego wydziału jest utrzymanie całego zakładu w prawidłowym ruchu (program uprawnienia budowlane na komputer). Poszczególne urządzenia naprawcze mieszczą się w różnych budynkach, których liczba dochodzi czasem do kilkudziesięciu. Na terenie wydziału znajdują się budynki socjalno-administracyjne o odpowiednich pomieszczeniach dla załogi.
Zagospodarowanie przestrzenne całej huty. Nie naniesiono na nie oczywiście wszystkich budynków, gdyż w hutach pełnopr of iłowych znajduje się ich pomad pięćset.

Wymiary poszczególnych obiektów w planie są bezpośrednio związane z wielkością produkcji hutniczej. Plan generalny dotyczy huty o produkcji 2 min ton stali rocznie natomiast przedstawiono plan generalny huty o produkcji 5 min ton stali rocznie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Budowanie dużych kombinatów hutniczych ma istotne znaczenie ekonomiczne, gdyż tona stali z dużego zakładu jest tańsza od tony stali z zakładu małego. To samo odnosi się do ilości zużytych materiałów budowlanych.

Hutnicze .procesy gorące, polegające na topieniu, nagrzewaniu lub wypalaniu materiałów wsadowych, wymagają stosowania różnorodnych pieców i konstrukcji nagrzewanych w sposób ciągły lub okresowy do wysokich temperatur (uprawnienia budowlane).
W zależności od rodzaju produktu lub sposobu obróbki cieplnej rozróżnia się piece:
a) szybowe (wielkie piece - db produkcji surówki, żeliwiaki),
b) stalownicze (martenowskie, konwertorowe, elektryczne - do produkcji stali),
c) walcownicze (wgłębne, przepychowe, z trzonami stałymi lub obrotowymi, służące do nagrzewania wsadu),
d) grzewcze kuźnicze (z trzonami stałymi, wysuwanymi, obrotowymi, przepychowe, szczelinowe, karuzelowe),
e) grzewcze do obróbki cieplnej (normalizacyjne, przelotowe, kąpielowe, kołpakowe),
f) ceramiczne, przemysłu metali nieżelaznych (wielopodestowe), spiekalni piasków żelazistych (obrotowe) itp.

Obciążenia technologiczne

Ponadto stosuje się różnorodne konstrukcje ogniotrwałe, jak np. kominy, kanały spalinowe, odpylniki, doły żużlowe, zasobniki materiałów gorących, rekuperatory itp.
W zależności od funkcji i wielkości obiektu oraz obciążeń technologicznych i wpływów termicznych układy konstrukcyjne i rodzaje zastosowanych materiałów są bardzo zróżnicowane (program egzamin ustny). Wspólną cechą konstrukcji gorących są wpływy termiczne, z zasady zmienne w czasie, dające w efekcie nie ustalone pole temperatur w elementach sklepień, obmurzy i fundamentów.
Do niedawna zastosowanie betonu w konstrukcjach gorących ograniczało się do elementów posadowienia.

W miarę rozwoju technologii betonu zastosowanie to rozszerza się na opancerzenia pieców, sklepienia, kanały, kominy, wy- murówki, ekrany, przegrody i inne elementy. W niektórych typach pieców w pełni wyeliminowano materiały ceramiczne na rzecz betonu żaroodpornego.
Wpływ wysokich temperatur na beton z cementem portlandzkim (opinie o programie).
Nie ustalone pole temperatur w elemencie nagrzewanym wywołuje pewien stan naprężeń i odkształceń termicznych zmieniając równocześnie własności samego tworzywa. W betonie zachodzą złożone procesy fizyczne (rozszerzalność, odparowanie wody chemicznie nie związanej) i chemiczne (dehydratacja minerałów spoiwa cementowego, karbonizacja, wtórne uwodnienie wolnego wodorotlenku itp.). Rozszerzalność minerałów spoiwa oraz zmiany postaciowe kruszywa wywołują w betonie naprężenia obniżające zwięzłość betonu.

Odparowanie wody chemicznie nie związanej (100-110°C) zwiększa wytrzymałość betonu, jeśli przebiega dostatecznie wolno (segregator aktów prawnych).
Szybkie odwodnienie masy może stać się przyczyną powstania rys i pęknięć betonu.

Dehydratacja minerałów spoiwa cementowego, zależna od temperatury i czasu nagrzewania, powoduje powstanie znacznych ilości wolnego wodorotlenku wapniowego, który obniża wytrzymałość spoiwa (promocja 3 w 1).