Wykowane bloki ścienne

Przegląd właściwości różnych betonów lekkich. Należy podkreślić, że wymienione wartości są przeciętne i nie muszą to być wartości graniczne. Ponadto gęstość pozorna betonu podana jest w stanie suchym, co jest wygodne dla celów porównawczych, ponieważ jest odtwarzalne, lecz nie jest stan betonu spotykany w praktyce. W odróżnieniu od lekkiego betonu konstrukcyjnego o strukturze na ogół zwartej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wykowane bloki ścienne oraz ściany monolityczne betonowane na placu budowy, nie spełniające funkcji konstrukcyjnych, wykonywane są z betonu o strukturze plastra miodu. Uzyskuje się ;e stosując o wiele większą ilość grubego lekkiego kruszywa w mieszance, z odpowiednim obniżeniem ilości kruszywa drobnego. Ten rodzaj betonu jest nieco podobny do betonu jamistego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Bardzo ważne jest, aby wszystkie ziarna kruszywa były pokryte jednakową warstewką zaczynu cementowego, lecz ocena urabialności i określenie potrzebnej ilości wody nie są łatwe. Prostym sposobem oceny konsystencji mieszanki betonowej, chociaż niezbyt naukowym, jest ściśnięcie jej mocno w ręku, a następnie odrzucenie i ocenienie na dłoni powstałych wzorów z zaczynu. Jeżeli ręka jest dobrze cętkowana (nakrapiana), oznacza to, że mieszanka jest prawidłowa. Jeżeli zaś jest tylko kilka plam, mieszanka jest za sucha i rozpadająca się; przeciwnie jeżeli dłoń pokryta jest zaczynem, to mieszanka jest zbyt ciekła i w konsekwencji będzie miała wyższą gęstość pozorną i gorsze właściwości izolacyjności cieplnej (uprawnienia budowlane).

Wytrzymałość betonu lekkiego

Po nabraniu doświadczenia konsystencja może być oceniana również na „oko”, lecz z różnych kruszyw otrzymuje się mieszanki betonowe o różnym wyglądzie. Jeżeli przez urabialność przyjęto oznaczać łatwość  urabialności lekki beton kruszywowy wykazuje mniejszy opad i wskaźnik zagęszczenia niż beton zwykły, ponieważ praca wykonana przez siły ciążenia jest mniejsza w przypadku materiału lżejszego. Ponieważ zagłębienie kuli Kelly’ego jest niezależne od sił ciążenia, wyniki badań tą metodą nie zależą od rodzaju kruszywa [9.18]. Jeżeli jednak siły ciążenia mają wpływać na wynik zagęszczenia mieszanki betonowej co w praktyce nie jest z pewnością zalecane, to badania opadu lub wskaźnika zagęszczenia dają wskazania prawidłowe (program egzamin ustny).

Na podstawie tego można zauważyć, że opad stożka 50-H75 mm oznacza wysoką urabialność, a wskaźnik zagęszczenia nie mniejszy niż 0,8 oraz ustalony aparatem Ve-Be mniejszy niż 12 s odpowiadają w przybliżeniu średniej urabialności. Przy opadzie powyżej 75-100 mm może występować segregacja dużych lekkich ziaren kruszywa przez ich wypływanie na powierzchnię masy betonowej. Podobnie nadmierne przedłużanie wibrowania może powodować segregację znacznie łatwiej niż przy kruszywie zwykłym (opinie o programie).

Jeżeli w czasie dozowania do betoniarki kruszywo jest suche, będzie ono szybciej wchłaniało wodę i urabialność mieszanki pogorszy się szybko. Dlatego przy wykonywaniu betonu z kruszywa lekkiego, które wykazuje dużą prędkość absorpcji i niską początkową zawartość wody, pożądane jest najpierw wymieszać kruszywo z co najmniej połową wody zarobowej i dopiero wtedy dodać cementu do betoniarki. Takie postępowanie zapobiega zbryleniu cementu i zmniejszeniu opadu stożka (segregator aktów prawnych).

Wytrzymałość betonu lekkiego stosowanego do celów niekonstrukcyjnych nie ma podstawowego znaczenia; głównymi
wymaganiami są tu: izolacyjność cieplna, powierzchnia dobra do tynkowania, a także niezbyt duży skurcz. Często ważna jest także zdolność utrzymywania gwoździ, a w przypadku bloków prefabrykowanych również łatwość ich cięcia. „Prawo” stosunku wodno-cementowego znajduje zastosowanie dla betonu wykonanego z kruszyw lekkich w takim samym stopniu, jak dla betonu z kruszywem zwykłym (promocja 3 w 1). Możliwe jest też stosowanie zwykłego sposobu postępowania przy projektowaniu mieszanki betonowej z kruszywem lekkim. Bardzo trudne jest jednak określenie całkowitej ilości wody w mieszance wchłoniętej przez kruszywo i wielkości przestrzeni, którą woda zajmuje w rzeczywistości wewnątrz betonu jako część zaczynu cementowego.