Wypalone wyroby porcelanowe

Najbardziej odpornym składnikiem porcelany, i to zarówno na kwasy jak i alkalia, są kryształy mulitu. Szkło skaleniowe, szczególnie mocno nasycone A1₂0₃ i Si0₂, jest najbardziej odpornym na kwasy i alkalia szkłem nieorganicznym. W sumie największą odporność na działanie kwasów i alkaliów ma porcelana o wysokiej zawartości A1₂0₃ i minimalnej porowatości, wykazująca nasiąkliwość wody zbliżoną do zera. Minimalna porowatość, zwiększona zawartość kwarcu, a zwłaszcza duża ilość szkła skaleniowego, zapewniają wyrobom porcelanowym przeświecalność. Należy jednak pamiętać, że duża zawartość szkła skaleniowego powoduje wzrost liczby braków na skutek deformacji \\grobów porcelanowych podczas wypalania (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wypalone wyroby porcelanowe często poddawane są zdobieniu. Dla utrwalenia na wyrobie barwnego rysunku trzeba porcelanę wypalić jeszcze raz (przy stosowaniu farb o różnych kolorach wypalenie przeprowadza się kilkakrotnie). To postępowanie, jak również konieczność stosowania osłon przy wypalaniu na tzw. biskwit i ze szkliwem sprawia, że podczas produkcji porcelany powstaje wiele braków, a wypełnienie pieca wyrobami jest nieduże. Jest to przyczyną stosunkowo wysokiej ceny porcelany (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Duża skurczliwość porcelany podczas wypalania i częściowe miękniecie wyrobu w najwyższej temperaturze sprawiają, że rozmiary naczyń wytwarzanych z porcelany są ograniczone (mniejsze niż, np. z kamionki) (uprawnienia budowlane).

Ważną zaletą wyrobów porcelanowych jest to, że dają się szlifować i polerować, co umożliwia osiągnięcie dobrego połączenia dwu takich części wyrobu bez użycia kitów i uszczelek. Dzięki temu możliwe jest także uzyskiwanie bardzo szczelnych połączeń wyrobów porcelanowych z metalami, wytrzymujących działanie „wysokiej próżni’. Odbywa się to między innymi w drodze bezpośredniej metalizacji łączonych części wyrobu porcelanowego oraz kitowania takich wyrobów z elementami metalowymi (program egzamin ustny).

Gatunki porcelany elektrotechnicznej

Dzięki dużej odporności na korozję oraz innym cennym cechom porcelana stosowana jest do wyrobu naczyń i urządzeń laboratoryjnych, kwasoodpornych wyrobów używanych w produkcji kwasów, soli i innych substancji chemicznych, kształtek do wykładania aparatów, młynów kulowych i samych kul do młynów, filtrów próżniowych i innych aparatów pracujących pod „próżnią”, wyparek, zaworów, części do pomp wirowych, wężownic itp.

Osobnym rodzajem porcelany są rozmaite gatunki porcelany elektrotechnicznej, odznaczającej się swoistymi cechami, np. wysoką odpornością na przebicie, wysoką wartością stałej dielektrycznej, dobrymi cechami izolacyjnymi w polu prądów szybkozmiennych itp. (opinie o programie).

Fajansem nazywamy materiał ceramiczny porowaty, biały lub jasnokremowy, przeważnie pokryty szkliwem nieprzezroczystym. W porównaniu z porcelaną ma on niższą wytrzymałość mechaniczną oraz znacznie wyższą nasiąkliwość (9-bT5%). Fajans jest przepuszczalny dla wody i gazów i dlatego musi być pokryty szkliwem. Szkliwo ma również decydujący wpływ na wytrzymałość i odporność chemiczną wyrobu fajansowego (segregator aktów prawnych).

Ze względu na skład mineralny rozróżnia się następujące rodzaje fajansu: ilasty, wapniowy, skaleniowy, szamotowy, mieszany i majolikowy. Masa fajansu ilastego składa się z 30H-35% gliny plastycznej, 30-P35% kaolinu i 3lH-36% kwarcu z dodatkiem 5% skalenia. W fajansie skaleniowym, ostatnio często stosowanym, zawartość skalenia wynosi do 15%, a w szamotowym do 12%; w fajansie wapniowym skaleń zastąpiony jest węglanem wapniowym w postaci kredy, marmuru, kalcytu, a nawet dolomitu. Wyroby fajansowe duże, jak wanny i zbiorniki, ceramikę sanitarną i specjalną, formuje się z mas lejnych przez odlewanie w formach gipsowych (promocja 3 w 1).

Wyroby fajansowe artystyczne, stołowe, płytki okładzinowe, świece zapłonowe do silników spalinowych oraz wiele drobnych przedmiotów wykonuje się z mas plastycznych ręcznie lub na odpowiednich urządzeniach formierskich bądź metodą prasowania z mas półsuchych. Wypalanie wyrobów fajansowych przeprowadza się dwukrotnie, z wyjątkiem wyrobów sanitarnych z fajansu szamotowego. Wypalanie prowadzi się w piecach tunelowych lub komorowych.