Wyraźne pęknięcia

Dla prefabrykatów z fakturą strukturalną wierzchnią z lastryka płukanego uszkodzenia objawiały się w postaci odspojeń znacznych fragmentów faktury. Elewacje jednego z budynków, na którym przeprowadzono badania zmian strukturalnych z umiejscowieniem tych zmian. Badania wykazały, że zmiany strukturalne ujawniają się w pierwszym etapie jako włoskowate zarysowania na ościeżach okiennych i biegną od prefabrykatu stropowo-nadprożowego do obróbki blacharskiej okna (program uprawnienia budowlane na komputer).

Postępujący proces zmian strukturalnych to już wyraźne pęknięcia w ościeżach i niewielkie odspojenia faktury zewnętrznej prefabrykatu. Trzeci etap postępu zmian strukturalnych charakteryzuje się całkowitym odspojeniem płaszczyzny faktury na jej styku z ceramiką lub w przekroju ceramiki. Drugi i początek trzeciego etapu zmian strukturalnych (odspojone fragmenty elewacji) w prefabrykacie. Widok zniszczonego prefabrykatu od strony elewacji. Ścięcie faktury nastąpiło w przekroju ceramiki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przeprowadzone badania wykazały, że ceramika kształtek w czasie eksploatacji budynków okazała się nieodporna na działanie mrozu łuszcząc się silnie, co w konsekwencji doprowadziło do odspajania się warstwy fakturowej. Podobne objawy zniszczenia faktury zewnętrznej na prefabrykatach cerbetowych, wykonanej z płytek ceramicznych, wystąpiły na jednym z budynków 11-kondygnacyjnych (uprawnienia budowlane).

W przypadku faktur jednolicie gładkich i wytłaczanych (relief) mogą powstać wykwity i zmiany w tonie barwy. Wykwity powstają na skutek ługowania wolnego wapna i rozpuszczalnych soli z tworzywa prefabrykatu i samej warstwy fakturowej. Zmiany w tonie barwy występują najczęściej przy zastosowaniu nietrwałych barwników dodawanych do cementu lub cementu kolorowego nieodpowiedniej jakości (program egzamin ustny).

Czyszczenie szczotkami metalowymi

Dla takich przypadków uszkodzeń faktury najprostszym i jedynym zabiegiem jest pomalowanie całej płaszczyzny ścian farbami elewacyjnymi. Czyszczenie szczotkami metalowymi lub zmywanie detergentami nie przynosi na ogół spodziewanych efektów. Występujące w nieznacznym zakresie spękania faktury, w prefabrykatach jednomateriałowych (keramzytobetonowych, żużlo- betonowych itp.) naprawia się przez wtłoczenie zaczynu cementowego lub żywic za pomocą zestawu narzędzi i urządzeń przeznaczonych do tego rodzaju prac (opinie o programie).

Usuwania uszkodzeń faktury zewnętrznej, objawiających się w postaci wypadania pojedynczych płytek okładzinowych bądź dużych ziarn kruszywa, dokonuje się znanymi sposobami tradycyjnymi. Do faktur powłokowych zaliczamy te rozwiązania wykończenia zewnętrznego prefabrykatów, które wykonywane są na gotowych elementach po ich rozformowaniu w dodatkowym procesie wykańczania. Faktury powłokowe są wykonywane w zakładzie prefabrykacji bądź też dopiero na budowie po zmontowaniu budynku (segregator aktów prawnych).

Bardziej poprawnym rozwiązaniem stosowania faktur powłokowych jest wykonywanie ich po zmontowaniu budynku. Uzyskuje się wówczas bardziej jednolitą w barwie elewację i eliminuje uszkodzenia tych faktur w czasie montażu budynku. Wyjątek stanowią faktury powłokowe, których zakres stosowania nie jest jeszcze duży, gdyż wymagają specjalnego zabiegu technologicznego, a mianowicie wysokiej temperatury (powłoki szkliwione metodą spiekania i inkrustowane na gazobetonie).

W Polsce na skalę przemysłową stosuje się 5 rodzajów faktur powłokowych:

1. fakturę drobnoziarnistą jednorodną z masy tynkowej produkowanej fabrycznie przez Wrocławską Fabrykę Farb i Lakierów,
2. fakturę drobnoziarnistą z plastycznej zaprawy tynkarskiej PMT_(Z),
3. fakturę drobnoziarnistą z plastycznej zaprawy włóknistej (Fibrofob),
4. fakturę drobnoziarnistą z zaprawy krzemoorganicznej,
5. fakturę inkrustowaną kruszywem ozdobnym (promocja 3 w 1).