Wyroby gazebetonowe

Wyroby gazebetonowe produkowane są u nas w szeregu wytwórni gazobetonu wapiennego (np. Warszawa-Żerań, Solec Kujawski, Łaziska). Polska ma własne rozwiązania technologiczne (patent polski 39715) i udoskonalenia, jak np. uodpornienie wyrobów na działanie mrozów przez dodanie zmielonego żużla lub łupków powęglowych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Zakres produkcji gazobetonów wapiennych jest następujący:
- bloki ścienne o ciężarze objętościowym 0,5, 0,9 lub 1.0 i wymiarach dostosowanych do obowiązujących modułów budowlanych,
- nadproża, najczęściej zbrojone siatką,
- płyty stropowe prefabrykowane,
- płyty ścienne, składające się z warstwy licowej o gotowej fakturze zewnętrznej oraz z warstwy gazobetonu.

Mikroporyty są tworzywem lekkim, opracowanym przez doc. A. Rusieckiego („Aryt”) w oparciu o gliny lessowe i wapno palone. Masą lessową wapienną z różnymi dodatkami (mączka drzewna, żużel itp.) wypełnia się formy i po wstępnym związaniu poddaje się je autoklawizacji jak wyroby gazobetonowe.
Tworzywa arytowe odlewane mają mikroporowatą strukturę o różnym ciężarze objętościowym i wytrzymałości. Odznaczają się one przyjemnym kremowym odcieniem zabarwienia i dobrymi własnościami fizycznymi i mechanicznymi. Tworzywa te powinny znaleźć szerokie zastosowanie w budownictwie polskim ze względu na łatwość produkcji oraz dobre własności użytkowe i możliwość wykorzystania materiałów miejscowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zakres produkcji mikroporytów jest następujący:
- bloki ścienne,
- płyty stropowe,
- płyty ścienne,
- nadproża i belki.
Na zakończenie należy wspomnieć o tworzywach lekkich porowatych typu pianobetonów. Stanowią one w warunkach polskich tworzywa o dużej przyszłości, które znajdą niewątpliwie szerokie zastosowanie w budownictwie.

Pianobetony

Pianobetony różnią się od gazobetonów jedynie tym, że czynnikiem spulchniającym jest piana utworzona przy użyciu środków pianotwórczych zamiast środka gazotwórczego.
Istnieją opracowania polskich placówek naukowo-badawczych dotyczące pianobetonów opartych na zastosowaniu pyłów dymnicowych (uprawnienia budowlane).
Spoiwami gipsowymi nazywamy materiały wiążące, otrzymywane z naturalnych siarczanów wapniowych występujących w przyrodzie w postaci kamienia gipsowego. Produkcja spoiw gipsowych pclega z reguły na obróbce termicznej kamienia gipsowego lub anhydrytu, względnie na bezwypałowej przeróbce anhydrytu naturalnego.
Ze względu na cenne własności spoiwa gipsowe zyskują coraz większe znaczenie w technice budowlanej. Do niedawna stosowano je wyłącznie do zapraw tynkarskich i murarskich, do wykańczania wnętrz oraz do wykonywania posadzek (program egzamin ustny).

Nowoczesne metody prefabrykacji oraz masowe i przyspieszone budownictwo wprowadzają zasadnicze zmiany w zakresie stosowania spoiw gipsowych.
Spoiwa gipsowe, charakteryzujące się szybkim czasem wiązania, są specjalnie cennym materiałem do wyrobu elementów prefabrykowanych. Znaczenie gipsowych materiałów wiążących podnosi fakt, że surowce są dostępne i szeroko w przyrodzie rozpowszechnione.
Złoża gipsu i anhydrytu są utworami osadowymi o budowie warstwowej pochodzenia nieorganicznego (opinie o programie).
Miąższość pokładów waha się w dużych granicach i dochodzi do kilkudziesięciu metrów.

Głębokość zalegania jest też różna: w jednych pokładach występują one na powierzchni lub pod niewysokim nadkładem, w innych na głębokości poniżej 100 m. Wydobywanie surowca odbywa się, zależnie od warunków zalegania złoża, systemem odkrywkowym lub systemem odbudowy górniczej. Roboty eksploatacyjne obejmują zdjęcie i hałdowanie nadkładu, odspojenie surowca ze złoża, kruszenie i sortowanie oraz transport surowca (segregator aktów prawnych).
W przeciwieństwie do szeroko w przyrodzie rozpowszechnionego kamienia gipsowego złoża anhydrytowe są niewielkie i nieliczne J).

W Polsce najbogatsze złoża ściągają się w dolinie rzeki Nidy (okolice Buska), na Kujawach (rejon Inowrocławia), na Śląsku Opolskim (rejon Raciborza) i na Dolnym Śląsku (okolice Bolesławca) oraz w Rzeszowskiem (promocja 3 w 1).
Pod względem wielkości złoża nasze stoją na drugim miejscu w Europie po Rosji pokłady zalegają na niewielkich głębokościach, co pozwala na tańszą eksploatację systemem odkrywkowym w gipsołomach. Miąższość złóż sięga przeciętnie od kilku do kilkunastu metrów.