Wytrzymałość na wyboczenie

Wytrzymałość na ściskanie poprzeczne bada się w kierunku prostopadłym do przekroju stycznego, b) do przekroju promieniowego. W drewnie iglastym wytrzymałość na ściskanie poprzeczne prostopadle do przekroju promieniowego jest około 1,5 raza wyższa niż przy działaniu siły prostopadle do przekroju stycznego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Tłumaczy się to tym, że przy stycznym kierunku siły odkształceniu ulegają zarówno warstwy drewna późnego (bardziej wytrzymałe), jak wczesnego; natomiast przy promieniowym kierunku siły odkształcenia ześrodkowują się w warstwach mniej wytrzymałego drewna wczesnego, które ulega zgnieceniu pod naciskiem bardziej wytrzymałego drewna późnego. W drewnie liściastym zróżnicowanie drewna późnego i wczesnego jest mniejsze; różnice wytrzymałości w rozpatrywanych kierunkach zależą od ilościowego udziału i od budowy promieni rdzeniowych.
Metodyka badania wytrzymałości drewna na ściskanie poprzeczne nie jest dotychczas ujednolicona. Stojący do dyspozycji materiał liczbowy jest dotychczas szczupły, co nie pozwala na szersze uogólnienia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Z liczb zestawionych w tabeli wynika, że wytrzymałość na ściskanie poprzeczne prostopadle do przekroju stycznego jest w drewnie gatunków iglastych większa od wytrzymałości przy sile działającej prostopadle do przekroju promieniowego. U zestawionych w tabeli gatunków liściastych
zagadnienie przedstawia się odwrotnie; tłumaczy się to dużym udziałem promieni rdzeniowych.
Ogólnie biorąc wytrzymałość na ściskanie poprzeczne wynosi Vo do V,„ wytrzymałości na ściskanie podłużne.

Przy posługiwaniu się danymi liczbowymi z literatury należy pamiętać, że dane niemieckie nie są w wyniku stosowania odmiennej metodyki badania - współmierne z danymi radzieckim (uprawnienia budowlane)i.

Proste pręty

Proste pręty o dużej - w porównaniu z grubością długości swobodnej wykazują przy ściskaniu tendencję do bocznego wygięcia; przechodzą one przy tym ze stanu równowagi obojętnej do stanu równowagi chwiejnej. Niebezpieczeństwo bocznego wygięcia występuje w drewnie wówczas, gdy stosunek swobodnej długości pręta (l) do jego grubości (d)
osiągnie wartość: =12. Tendencja do wyboczenia jest następstwem d
działania momentów zginających, które powstają przy podłużnym ściskaniu prętów na skutek tego, że kierunek działania siły nie pokrywa się dokładnie z geometryczną osią pręta, poza tym zaś pręt nie ma jednorodnej budowy (program egzamin ustny). Momenty te występują szczególnie wyraźnie przy ściskaniu podłużnym prętów drewnianych; pręty drewniane - np. kopalniaki odbiegają swoją morfologią wyraźnie od kształtu walców, co utrudnia ustalenie położenia lich osi geometrycznej, a budowa drewna może służyć za klasyczny przykład kierunkowości i związanej z tym anizotropii materiału.
Mianem wyboczenia w ujęciu technicznym określa się zjawisko polegające na tym, że pręt prosty, ściskany siłami działającymi osiowo, pozostaje prosty dopóty, dopóki siła ściskająca nie przekroczy pewnej wartości krytycznej; przekroczenie tej wartości powoduje utratę prostoliniowego kształtu i wygięcie pręta (opinie o programie).

Wytrzymałość
pręta w postaci wygiętej na obciążenie siłami P jest o wiele mniejsza niż w postaci prostej; wobec tego małe nawet przekroczenie wartości obciążenia krytycznego staje się wysoce niebezpieczne. Z tych powodów z określeniem ,,wyboczenie“ kojarzy się przede wszystkim zjawisko niestateczności prostej postaci ściskanego osiowo pręta przy obciążeniu choćby nieznacznie przekraczającym wartość siły krytycznej Pkr (segregator aktów prawnych).

Wytrzymałość na wyboczenie jest to naprężenie krytyczne (ałr), przy którym prostoliniowa postać równowagi ściskanego pręta staje się niestateczna (w chwili utraty prostoliniowego kształtu, a więc na początku wybo- czenia). Pojawienie się wyboczenia można ustalić przy pomocy czujników. Złamanie elementów drewnianych następuje dopiero pod wpływem obciążenia łamiącego. Dlatego siły łamiącej P nie można utożsamiać z siłą krytyczną Pkr w chwili powstania wyboczenia, jakkolwiek siła łamiąca P w wielu wypadkach nieznacznie tylko przekracza lub jest praktycznie równa sile krytycznej (promocja 3 w 1).