Wzrost intensywności wrażeń zmysłowych

Podobne badania przeprowadzone przez Z. Kapuścińską wykazały, że człowiek wyraźnie odróżnia drgania proste sinusoidalne od drgania złożonego z dwóch drgań prostych sinusoidalnych o różnej częstotliwości. Zwiększenie przyspieszenia drgań powyżej progu czucia wywołuje wrażenie wzrostu intensywności odczuwania tych drgań, a więc wzrost intensywności wrażeń zmysłowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

W odniesieniu do drgań harmonicznych ocenę tych wrażeń można oprzeć na prawie Webera-Fechnera. Ponieważ (zgodnie z tym prawem) intensywność odczuwania natężenia danej podniety fizycznej jest proporcjonalna do logarytmu tej podniety, przyjmuje się, że podnietą tą jest stosunek natężenia E w cm²/s³ drgania odczuwanego na bieżąco przez zmysły do natężenia drgania wzorcowego E₀. Jednostkę tak zdefiniowanej wielkości, która jest odpowiednikiem poziomu natężenia dźwięku, mierzonego w decybelach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jednostkę tę W. Zeller nazywa wibrarem. Według Zellera częstotliwość drgania wzorcowego wynosi jo = 1 Hz, a natężenie takiego drgania na granicy odczuwania drgań E₀ = 0,1 cm²/s³. Na podstawie wyników badań Zeller wyznaczył rodzinę krzywych S = S(j)^J), przyporządkowując umownie każdej z krzywych tej rodziny pewną liczbę, charakteryzującą stałą wartość intensywności wrażenia zmysłowego i proponując jednostkę tej intensywności nazwać palem. Jest ona odpowiednikiem jednostki poziomu głośności jonu. Dla drgań o częstotliwości jo = 1 Hz liczba pali jest równa liczbie wibratów (uprawnienia budowlane).

Przyjmując wg Postlethwaita za miarę intensywności podniety fizycznej amplitudalną wartość przyspieszenia drgania harmonicznego w decybelach, a za poziom odniesienia wartość a₀ 0,254 cm/s² (program egzamin ustny).

Częstotliwość drgań

Zakresowi przyspieszeń drgań w strefach GHI, a więc drgań „bardzo mocno odczuwanych”, odpowiada prób bólu. Oczywiście, że ze względu na dużą różnorodność warunków (m.in. kierunku, wielkości powierzchni itp.), w jakich drgania mogą oddziaływać na człowieka, nie można mówić jak w akustyce o pojedynczej krzywej progowej; w omawianym przypadku wrażenia bólu (nogą występować na obszarze ograniczonym krzywymi granicznymi (opinie o programie). Krzywą K4 oraz K63 narysowano na tle innych krzywych granicznych, stosowanych przy ocenie największych dopuszczalnych przyspieszeń drgań. Jak widać na rysunku, w zakresie do 100 Hz średnia dopuszczalna wartość poziomu tych przyspieszeń jest zbliżona do 0,1 g, a powyżej 100 Hz do 1 g.

W życiu codziennym człowiek dość często jest narażony na działanie drgań. W zależności od miejsca przyłożenia mogą się one przenosić bądź na cały organizm, bądź tylko na jego części, np. ręce lub nogi. Drgania o małej częstotliwości i przeważnie stosunkowo dużych amplitudach występują podczas użytkowania większości pojazdów mechanicznych. Drgania takie oddziałują na cały organizm kierowcy (segregator aktów prawnych).

Na zlokalizowane działanie drgań (na ręce) są narażeni robotnicy obsługujący ręczne narzędzia pneumatyczne, a także mechaniczne piły do cięcia drewna itp., przy czym częstotliwość drgań w tych przypadkach jest przeważnie większa niż częstotliwość drgań wywołanych pracą pojazdów, mniejsze natomiast są amplitudy. Drgania o podobnych parametrach występują także podczas nitowania dużych elementów z blachy, np. kotłów, jak również podczas pracy wibratorów stosowanych przy wyrobie elementów betonowych. Na nogi robotnika, który w czasie pracy stoi na takim drgającym elemencie przenoszą się wówczas drgania zawierające główne składowe o większych częstotliwościach (promocja 3 w 1).

Poszukiwanie związków między charakterem drgań a ich wpływem na ciało człowieka powinno być oparte na możliwie najdokładniejszym poznaniu fizycznym właściwości drgań, tj. nie tylko maksymalnej wartości natężenia drgań, ale również ich wartości wyrażonej w funkcji częstotliwości oraz czasu trwania.