Zabarwienia cementu

Do zabarwienia cementu należy stosować pigmenty mineralne o następujących właściwościach:

• odporność na działanie ługów (farby nie powinny się rozkładać lub zmieniać koloru pod wpływem wapna, cementu i innych materiałów zawierających związki alkaliczne);
• należyta zdolność barwiąca (farby w ilości 10% ciężaru cementu powinny zabarwić zaprawę cementową na właściwy sobie kolor);
• odporność na działanie światła (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy wyborze farb do barwienia cementu można się kierować wskazówkami zawartymi w „Atlasie kolorów architektonicznych (Wyd. Akademii Architektury, 1938 r.). Ochra - jest to farba naturalna koloru żółtego. W skład jej wchodzi glina zabarwiona tlenkami żelaza. Najlepszy gatunek ochry to złocista Żurawska (z fabryki „Czerwoniec”) o najbardziej natężonym kolorze, czystości tonu i właściwościach wymaganych przez normy. Ochra złocista nadaje cementowym mieszaninom odcienie od jaskrawożółtego do kremowego. Minia żelazna jest to farba mineralna koloru brązowego; pod względem chemicznym stanowi tlenek żelaza (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Produkowana jest w fabrykach: Krzyworożskiej i Korsuńskiej.

Czerwień żelazowa jest to naturalna farba mineralna koloru czerwonego lub czerwonobrunatnego (tlenek żelaza). Do mieszanin cementowych najlepiej nadaje się czysta naturalna czerwień koloru jasnoróżowego, tzw. biszkilska (Ural). Sztuczna czerwień, będąca mieszaniną surowego gipsu, kredy lub gliny z naturalną minią lub czerwienią żelazistą (fabryka im. Szewczenki w Korsuniu, fabryka „Kooperachimia” w Moskwie), może być używana do zapraw cementowych w ilości najwyżej 3-4% ciężaru cementu (uprawnienia budowlane).

Czerń kostna

Umbra jest to naturalna farba brązowa o różnych odcieniach. Składa się z gliny zabarwionej tlenkami żelaza i manganu. Produkowane są dwa gatunki umbry: „surowa” koloru zielonkawobrązowego i „palona” - koloru ciemnobrązowego z odcieniem czerwonawym. W braku zwykłej umbry można brązową farbę otrzymać przez zmieszanie minii żelaznej (lub czerwieni żelazistej) z tlenkiem manganu. Do niektórych odcieni koloru brązowego dodaje się ochry (program egzamin ustny).

Czerń kostna - jest to dosyć intensywna farba czarna; odznacza się wielkim natężeniem koloru. Przy rozjaśnianiu nie daje zimnych fioletowych odcieni. Produkowana jest w fabrykach wypalania kości w Sierpuchowie oraz w niektórych cukrowniach. Czerń manganowa jest to naturalna farba czarna wyrabiana z mielonej rudy manganowej (Zakaukazie). Jest mniej intensywna i zimniejsza w kolorze od czerni kostnej, ale odznacza się też znaczną trwałością (opinie o programie).

Grafit tur Uchański (kuryjski) jest to czarna farba dobrze barwiąca cement przy granitowym kruszywie. Wskutek złego łączenia się z wodą farba ta jest stosowana w małych dawkach (4 do 5% ciężaru cementu). Czerń żelazista jest to sztuczna farba mineralna produkcji „Aniłtresłu". Pod względem chemicznym stanowi ona podtlenek lub tlenek żelaza. Dość intensywna w kolorze wykazuje trwałość w mieszaninach cementowych. Sadza we wszelkich postaciach nie nadaje się do terrazzo ze względu na trudność przemieszania jej i łatwość oddzielania się w zaprawie cementowej (segregator aktów prawnych).

Ultramaryna jest to sztuczna farba mineralna; wypalana z mieszaniny kaolinu, sody, siarki, ziemi okrzemkowej i węgla. Najbardziej intensywny jest najwyższy gatunek UM; intensywność maleje kolejno w gatunkach UT, UH, US i U. Ostatni gatunek jest trzy razy słabszy od pierwszego. Produkowany jest też gatunek pod nazwą „Farbka ultramarynowa do bielizny", zbliżony do gatunku U. Fabryki wytwarzające ultramarynę znajdują się w Leningradzie („Republika"), Stalingradzie, Odessie, Rostowie i Mar i u poi u. Produkowany przez drobne zakłady chałupnicze falsyfikat ultramaryny z błękitu berlińskiego i rozmaitych domieszek nie nadaje się do barwienia mieszanin cementowych (promocja 3 w 1).