Zagłębianie płaszcza na mokro

Przy przechodzeniu na sucho przez warstwę gruntu spoistego do warstw piaszczystych nawodnionych wskazane jest zaprzestanie pompowania wody i prowadzenie dalszego zagłębienia studni na mokro (program uprawnienia budowlane na komputer).
Do zalet sposobu opuszczania studni na sucho zaliczamy:
0 łatwość utrzymania studni w położeniu pionowym,
1 łatwość usuwania przeszkód spod noża,
2 możliwość dokładnego zbadania i wyrównania gruntu na dnie studni,
3 łatwość wykonania stopy studni.

Ujemną stroną tego sposobu jest trudne do uniknięcia rozluźnienie gruntów sypkich dookoła studni, co ogranicza stosowanie tego sposobu do gruntów, w których jest niewielki dopływ wody gruntowej.
Zagłębianie płaszcza na mokro. Stosujemy je wówczas, gdy zagłębianie na sucho jest z różnych względów niewskazane (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Z uwagi na pracę w wodzie, do wybierania gruntu z wnętrza płaszcza powinny być użyte narzędzia specjalnie do tego celu przystosowane.
Przy opuszczaniu płaszczy o niewielkich wymiarach na niedużą głębokość może być stosowane bagrowanie gruntu za pomocą narzędzi ręcznych, a mianowicie świdra workowego lub łopaty
Zasadnicze części konstrukcyjne świdra workowego są następujące: drążek pionowy, zakończony ostrzem 1 i uchwytem 2 oraz przymocowane do drążka i obracające się wraz z nim jeden lub dwa kabłąki stalowe 3, z ostrymi krawędziami do wrzynania się w grunt, zaopatrzone w worki do zbierania gruntu.

Kabłąki z workami 4 tworzą dolną część urządzenia, która może być przesuwana po drążku do góry po zwolnieniu blokującego zamka (uprawnienia budowlane).
Praca przy użyciu świdra workowego ma przebieg bardzo prosty. Ostrze drążka wbija się w grunt i wtedy robotnik za pomocą uchwytu nadaje drążkowi wraz z kabląkami ruch obrotowy i w dół, przy czym zaostrzone krawędzie kabłąków wrzynają się w dno wykopu, zgarniając grunt do worków.
Po napełnieniu worków zwalnia się zamek blokujący i dolną przesuwną część urządzenia wyciąga się wzdłuż drążka do góry za pomocą pokazanych na rysunku łańcuchów, a worki opróżnia się.
Następnie worki opuszcza się w dół, utwierdza na drążku za pomocą zamka i czynności powtarza się.

Koparki chwytakowe

Do wykonania mniejszych robót używa się świdra workowego prostszego typu, gdzie kabłąki z workami zamocowane są do drążka na stale bez możności przesuwu. Przy takim urządzeniu napełnione gruntem worki wyciąga się wraz z drążkiem do góry i opróżnia. Urządzenie takie może być bez większych trudności wykonane na budowie (program egzamin ustny).
Łopata indyjska posiada obracający się na poziomym przegubie umocowanym na drążku 1 czerpak łopatowy 2, który kierowany dwiema linkami manewrowymi może przybierać położenie pionowe lub poziome.

Łopatę opuszcza się do studni z czerpakiem ustawionym w pozycji pionowej, z ostrzem skierowanym do dołu, i wciska się ją w grunt. Pozycję pionową czerpaka utrzymuje pręt rozporowy 3. Następnie za pomocą liny 4 zwalnia się pręt rozporowy i podciągając linkę 5 do góry nadaje się czerpakowi położenie zbliżone do poziomego.
W wyniku ruchu obrotowego czerpak przesuwa się poprzecznie w studni i zapełnia się gruntem. Następnie wyciąga się całą łopatę do góry i grunt wysypuje, po czym w ten sam sposób kontynuuje się dalsze czerpanie (opinie o programie).

Bagrowanie podwodne zarówno za pomocą świdra workowego, jak i łopaty indyjskiej jest mozolne i postępuje bardzo wolno, dlatego też urządzenia te nadają się tylko do zagłębiania studni o małych rozmiarach na niewielkie głębokości (segregator aktów prawnych).
Do opuszczania studni średniej wielkości stosowane są koparki frezujące, które wybierają grunt z jej wnętrza sposobem hydromechanicznym. Obracający się nóż frezowy 1 tnie i rozdrabnia grunt, który jednocześnie zostaje przemieszany z wodą, wprowadzoną pod ciśnieniem kilku atmosfer rurą stalową 2 do wnętrza studni. Rozwodniony grunt zostaje usunięty drugą rurą za pomocą pomp na zewnątrz.

Do wykonania studni większych, opuszczanych na znaczne głębokości przy dużym dopływie wody, stosuje się koparki chwytakowe, hydroelewatory i podnośniki powietrzne.
Koparki chwytakowe, używane do czerpania gruntu w wodzie, są zaopatrzone w chwytaki dwu- lub kilkuszczękowe albo chwytaki z pazurami (promocja 3 w 1).

W gruntach piaszczystych i piaszczysto-gliniastych bagrowanie za pomocą chwytaków nie jest wskazane, gdyż następuje znaczne wypłukiwanie gruntu z chwytaka w czasie wyciągania go z wody.