Zaprawy cementowe

W celu spełnienia ich w możliwie największym stopniu stosuje się zaprawy dwóch rodzajów:
a) zaprawy cementowe z ewentualnymi dodatkami specjalnymi,
b) emulsje cementowe, tj. zaprawy o zwiększonym sztucznie stopniu dyspersji cząstek stałych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zaprawa powinna zawierać mało wody, aby uniknąć wydzielania się jej i w ten sposób zapewnić odpowiednią wytrzymałość. Aby mimo to zaprawa miała odpowiednią ciekłość, pożądane jest zmniejszenie napięcia powierzchniowego wody, w celu ułatwienia zwilżenia cząstek cementu. Można to uzyskać przez dodanie plastyfikatorów na bazie ługów posulfitowych (produkt uboczny przy produkcji papieru) lub specjalnych (zazwyczaj patentowych) środków chemicznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Innym sposobem jest zastosowanie mączek mineralnych drobnoziarnistych, ulegających łatwemu zwilżeniu wodą. W przypadku konieczności dokonywania iniekcji w czasie mrozu można użyć cementu glinowego, natomiast nie zaleca się używania go przy wyższej temperaturze otoczenia, ponieważ obniża to wytrzymałość zaprawy. W celu przeciwdziałania skurczowi, możemy użyć odpowiednich dodatków przeciwskurczowych (o słabej ekspansji), w przypadku zaś kabli o dużych prześwitach (np. o jednej koncentrycznej warstwie drutów), można dodawać piasek gruboziarnisty.

W systemach, w których w pobliżu zakotwienia pozostają większe nie wypełnione uzbrojeniem przestrzenie, można przed iniekcją wypełnić je drobnym kruszywem (do 15 mm) w celu przeciwdziałania skurczowi i zmniejszenia ilości zaprawy (uprawnienia budowlane). Przy iniekcji dużych i długich kanałów kablowych zachodzi obawa przedwczesnego związania zaprawy i zaczopowania kanału. W takich przypadkach zaleca się stosować środki opóźniające początek wiązania (np. 85-procentowy kwas fosforowy w ilości 0,1-7-0,5% ciężaru cementu) lub cementy o późniejszym początku wiązania. Jako wypełniacze stosuje się mączkę wapienną lub krzemionkową o dużej miał- kości (wg zaleceń niemieckich pozostałość na sicie o 10 000 oczkach na cm2 nie powinna przekraczać 6%) (program egzamin ustny).

Próba osiadania

Najprostszą zaprawą iniekcyjną jest zaprawa cementowo-piaskowa 1 : 1 o współczynniku w/c (=& 0,55. Oprócz tego stosowane bywają czyste zaczyny cementowe o w/c = 0,35-0,45. W przypadku kabli o większych prześwitach zaleca się stosować zaprawę 1 : IV oraz w/c 0,45. Piasek powinien być drobnoziarnisty o ziarnach poniżej 1 mm. Mieszanki takie nie zawsze odpowiadają wymienionym wyżej postulatom i niezbędne stają się dodatki specjalne (opinie o programie).
W powyższym zestawie można zrezygnować ewentualnie z dodatku wypełniacza i stosować 100 kg cementu.

Drugi typ iniekcji, emulsje cementowe, uzyskuje się przez stosowanie turbo- mieszarek lub innych urządzeń dyspersyjnych. Metoda ta rozwinęła się głównie w Anglii (system „Colcrete”) i została również wypróbowana w kraju. Używane są tu urządzenia o szybkości obrotów ok. 2000 obr/min (u nas ok. 1000 obr/min). Stosować można wyżej podane mieszanki zmniejszając stosunek w/c do ok. 0,304-0,35 i jeszcze niżej. Zaprawa o konsystencji gęstoplastycznej, po rozdrobnieniu w emulgatorze staje się ciekła i śliska przy dotknięciu palcami. Czas opadania zawiesiny powinien być tak długi, by związanie nastąpiło przed ewentualnym oddzieleniem się wody (ten warunek jest przeważnie dotrzymany).

Początek, a zwłaszcza koniec wiązania są szybsze niż przy zaprawie niezemulgowanej (segregator aktów prawnych). Znane są również metody pozwalające na przechowywanie emulsji przez dłuższy czas, przy czym wiązanie jej następuje na powietrzu niemal natychmiast. Badanie polega na umieszczeniu zaprawy w probówce lub menzurce o wysokości 60 cm i przekroju ok. 1 cm2 i pomierzeniu słupa wody, która wydzieliła się aż do chwili związania zaprawy.

Warstwa wody nie powinna przekraczać 0,5 mm. Sposób oddzielania się wody widoczny, przedstawiającego segregację przy rożnych zaprawach o różnym Stwierdzono, że w pewnych przypadkach woda wydziela się w masie zaprawy i nie wypływa na powierzchnię. Wydzielanie wody zależy w znacznym stopniu od czasu mieszania, jak to pokazuje przykładowo wykres, dla różnych dodatków wypełniacza i współczynników wodno-cementowych (promocja 3 w 1).