Żebra konstrukcji

Ze względu na swój mały ciężar dobrze się one nadają do opuszczania z rusztowań. W warunkach, w których zmniejszenie ciężaru kesonu nie jest konieczne, zastosowanie konstrukcji żebrowej nie jest uzasadnione, gdyż ma ona mniejszą sztywność i jest trudniejsza w wykonaniu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Dla zwiększenia wyporności kesonów opuszczanych z powierzchni wody bez rusztowań stosuje się cienkościenną konstrukcję żebrową o podwójnych ścianach. Keson tworzy wtedy skrzynię pływającą o dużej wyporności.

Żebra konstrukcji spełniają tu rolę przepon usztywniających keson w kierunku poprzecznym i podłużnym. Żebra daje się o grubości ok. 20 cm i rozstawia się je co 2-3 m. Ściany wsporników usztywnia się czasem żebrami podłużnymi o wysokości 15H-20 cm. Grubość ścian i stropu kesonu wynosi zazwyczaj 10-12 cm. Wysokość kesonu ustala się tu w zależności od potrzebnej wyporności i warunków opuszczania; dochodzi ona w niektórych przypadkach do 10 m i więcej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Podczas opuszczania kesonu na dno zapełnia się go betonem, uzyskując w ten sposób masywną konstrukcję przystosowaną do zagłębiania w gruncie.
Konstrukcję kesonu cienkościennego zbroi się podwójnie prętami 0 20-26 mm w żebrach i 0 10-12 mm w płycie i ścianach (uprawnienia budowlane).

Dolna krawędź wsporników
wzmacnia się dwiema warstwami grubych prętów podłużnych. Pręty zbrojenia powinny być powiązane strzemionami i prętami rozdzielczymi.
Kesony z podwójnymi ściankami nie są na ogół lżejsze od zwykłych żebrowych. Posiadają one natomiast dużą wyporność umożliwiającą spławianie ich przy stosunkowo niewielkim zanurzeniu. Z tych względów konstrukcję taką stosuje się jedynie przy opuszczaniu kesonów z wody bez rusztowań, tym bardziej, że jest ona bardziej skomplikowana i trudniejsza w wykonaniu niż w zwykłych kesonach żebrowych (program egzamin ustny).

Rury stropowe

W stropie kesonu zabetonowuje się rury stropowe dc. przymocowania rur szybowych. Rury stropowe mają kształt cylindryczny lub ściętego stożka; te ostatnie stosuje się zazwyczaj w szybach materiałowych dla łatwiejszego wprowadzenia kubła z urobkiem dc otworu szybu.
Rury stropowe wykonywane są z blachy o grubości 8-10 mm i zaopatrzone
są na końcach w kołnierze z kątowników o wymiarach ok. 90x90x10 mm (opinie o programie).

Górny kołnierz służący do umocowania rury szybowej daje się od wewnątrz rury stropowej, aby mieć dostęp do niego od środka przy zdejmowaniu rur szybowych po ukończeniu zagłębiania kesonu. Ze względu na to średnicę rur stropowych daje się większą niż w rurach szybowych, zwiększając ją o podwójną szerokość kołnierzy. Średnica rur stropowych wynosi zazwyczaj ok. 1,1 m.
Dolny kołnierz rur stropowych umieszcza się na zewnętrznym obwodzie rur. Służy on do usztywniania i umocowania rury w stropie oraz do przymocowania klapy zamykającej od wewnątrz szyb kesonu. Klapy te służą do odizolowania komory roboczej kesonu od szybów przy przedłużaniu rur szybowych podczas zagłębiania kesonu. W tej sytuacji bowiem keson znajduje się pod ciśnieniem roboczym, a szyby są otwarte (segregator aktów prawnych).

Wysokość rur stropowych daje się taką, aby wystawały co najmniej 25 cm ponad strop kesonu w celu uniknięcia przypadkowego ich zabetonowania w czasie wykonywania muru nadkesonowego.
Ilość osadzonych w stropie rur stropowych zależna jest od wielkości kesonu i przyjętej organizacji robót. Przynajmniej dwie rury daje się w stropie, jedną dla szybu osobowego, a drugą dla materiałowego (promocja 3 w 1).

Rury ustawia się w osi podłużnej kesonu w pobliżu jego środka. W miejscu ustawiania rur przerywa się zbrojenie stropu, układając przy rurach dodatkowe pręty zastępcze.
Rury powinny być mocno zakotwione w stropie. Uzyskuje się to przez danie wsporników kotwiących lub kotwi z prętów na zewnętrznym obwodzie rury względnie przez połączenie jej ze zbrojeniem stropu.