Zestawy urządzeń usługowych

Odnośnie do urządzeń usługowych na wsi trudno byłoby w ramach niniejszej wypowiedzi rozwinąć ten rozległy problem, stanowiący pochodną wyżej poruszonych zagadnień podstawkowych. Znajdujemy się w trudnej fazie prac zmierzających do ustalenia prawideł programowania i lokalizacji urządzeń usługowych w sieci osadnictwa (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zagadnienia osiedli wiejskich są ujmowane łącznie z całością struktury osadnictwa w wielkim dziele tzw. reguł zagospodarowania przestrzennego, w ramach prac nad Katalogiem Budownictwa. W oparciu o ramowe ustalenia klasyfikacyjne i wskaźniki dla poszczególnych urządzeń zostaną określone zestawy urządzeń usługowych, dostosowane do skali i struktury osiedli wiejskich. Wydaje się jednak, że prace te są prowadzone z nieproporcjonalnym do skali zagadnienia nakładem starań i środków’ oraz że zbyt mało specjalistów i placówek naukowych poza IUA pracuje nad tym problemem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy okazji poruszymy sprawę może nie tak istotną, jednak dla architekta nie obojętną. Biorąc pod uwagę uprzednio naświetloną, rozłożoną w czasie drogę przemian strukturalnych na wsi, można mieć wątpliwości, czy formy nowego budownictwa (np. agronomówek z kolorowymi tynkami) stanowią element słusznie wprowadzany już dzisiaj do naszego krajobrazu wiejskiego. Wydaje się, że radykalne rugowanie drewna nawet z więźby dachowej (a przez to również i tradycyjnej sylwety) w budownictwie na wsi jest posunięciem zbyt rygorystycznym (uprawnienia budowlane).

Lekkie, ekonomiczne konstrukcje kratownicowe są dosyć szeroko stosowane w budownictwie w NRD. Myśl o tych kontrastach nowej formy z otoczeniem nasuwa się szczególnie natarczywie w rejonach górskich, gdzie istnieje jeszcze żywa kontynuacja tradycyjnej formy. Przypuszczalnie nie będziemy odosobnieni wskazując na potrzebę staranniejszego doboru projektów budownictwa usługowego na wsi w relacji do wymogów kompozycji krajobrazu (program egzamin ustny).

Obraz cienia wiatru

Podstawowym czynnikiem, odróżniającym tereny górskie od płaskich terenów nizinnych, jest czynnik klimatu miejscowego, kształtujący się kontrastowo wskutek warunków fizjograficznych w górach. Zatem dobór odpowiedniej lokalizacji dla osiedli w terenach górskich ograniczy się do określenia miejsc pod względem klimatu miejscowego, a więc korzystnych pod względom higienicznym przyszłych pomieszczeń z powodu ubytku lub zwiększenia energii kinetycznej cząsteczek powietrza wskutek tarcia o napotykane przeszkody wysokościowe (opinie o programie).

Jedna z metod podaje sposoby nanoszenia cienia aerodynamicznego na badanym planie warstwicowym z dowolnego kierunku wiatru, innymi słowy zasięgu zjawisk turbulenlnych przepływającej strugi. Graficznie obraz cienia wiatru zachodniego na przyjętym terenie. Charakterystyczna dla terenów górskich jest inwersja gradientu temperatury, obserwowana w pewnych okresach, oraz związana z tym zjawiskiem różnica wilgotności względnej na poszczególnych piętrach hypsometrycznych. Na podstawie opracowanej metody dane odnośnie katastrofalnego zasięgu inwersji na badanym terenie (segregator aktów prawnych).

Metoda graficznej syntezy czynników klimatu miejscowego. Zamieszczone obrazują kolejne wyżej omówione czynniki klimatu miejscowego. Rysunki w oryginale opracowane są w formie oleat na materiale przezroczystym, w najbardziej ogólnej wersji podziału terenu, tj. część przejrzysta (jasna) optimum, część nieprzejrzysta (na naszych rysunkach zakreskowana) pesimum. Nakładając poszczególne oleaty na siebie, jesteśmy w sianie dokonywać syntezy danych czynników klimatu lokalnego w sensie doboru optymalnych w tym względzie odcinków badanego terenu (promocja 3 w 1).

Przedstawiona metoda graficznej syntezy posiada tę zaletę, że ewentualne błędy wynikające z poszczególnych oleat analitycznych w układzie syntetycznym nie ulegają zsumowaniu ani mulliplikacji. To pokrywanie się błędów niezależnie od ilości badanych czynników stwarza z omawianej metody korzystne narzędzie warsztatu planisty terenów górskich.