Zmechanizowanie nanoszenia klejów

Do nanoszenia średnio gęstych klejów służą często walce do nakładania klejów rzadkich. Można również stosować urządzenie ręczne, składające się ze zbiornika i bębna z promieniowo osadzonymi bardzo cienkimi łopatkami stalowymi; obracająca się łopatka zanurza się w masie klejowej, unosi warstewkę kleju i następnie po zetknięciu z płytką oporową narzuca klej na powierzchnie okładziny (program uprawnienia budowlane na komputer). Wadą tego urządzenia jest trudność zachowania stałej grubości spoiny klejowej.

Schemat urządzenia pneumatycznego do nanoszenia kleju metodą rozpylania. Sprężone powietrze przepływa do pojemnika z klejem tłocząc klej w kierunku końcówki rozpylającej i jednocześnie jest doprowadzane drugim przewodem bezpośrednio do końcówki rozpylającej, w której osiąga ponaddźwiękową prędkość, powodując natrysk kleju (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ciśnienie powietrza wynosi powyżej 4 at n, a jego zużycie ok. 30 m³/godz.

Zmechanizowanie nanoszenia klejów gęstych jest szczególnie trudne. Schemat jednego z doświadczalnych rozwiązań zastosowanego w Rosji. Klej jest tłoczony sprężonym powietrzem przez szczelinę regulacyjną i układany cienką warstewką na klejoną powierzchnię materiału przesuwanego za pomocą poziomego przenośnika taśmowego (uprawnienia budowlane). Grubość spoiny klejowej jest regulowana zmianą szerokości szczeliny, prędkością ruchu przenośnika oraz odległością między klejonym arkuszem a końcem łopatki rozprowadzającej klej, poddanej wibracji. Klej w pojemniku jest poddawany wibracji ułatwiającej jego wydostawanie się na zewnątrz.

Nadmiar kleju

Nadmiar kleju ścieka do wanny, z której jest przepompowywany do pojemnika. Zużycie kleju zależy przede wszystkim od jego konsystencji i sposobu nanoszenia. Na ogół waha się ono w granicach 0,4-1,0 kg/m² okładziny. Klejenie i prasowanie. Przy niewielkim zakresie produkcji stosuje się klejenie i prasowanie „na zimno” ( w temperaturze pokojowej). Czas utwardzenia wynosi zwykle od 5 do 24 godzin (program egzamin ustny).

Obecnie w Polsce (Bystrzycka Fabryka Okuć Budowlanych) stosuje się klejenie „na zimno” i prasowanie w pakietach, po 10 elementów w jednym pakiecie. W przypadku większego uprzemysłowienia produkcji utwardzanie klejów następuje w podwyższonej temperaturze (60-80 °C lub wyższej), a czas utwardzenia wynosi zaledwie 20-50 minut.

W okresie prasowania elementy są podgrzewane na ogół za pomocą gorących płyt przylegających do okładzin (metoda kontaktowa) lub gorącym powietrzem (metoda konwekcyjna) (opinie o programie). Przy stosowaniu metody kontaktowej celowe jest doprowadzenie ciepło za pomocą cienkich, przekładek grzejnych o grubości 0,3-0,5 mm z nierdzewnej stali lub mosiądzu. W USA stosuje się warstwowe płytki grzejne izolowane od zewnątrz warstwą gumy o wysokich właściwościach dielektrycznych. Prasowanie elementów odbywa się na ogół w prasach „piętrowych”.

Metoda konwekcyjna wymaga zastosowania suszarni, w których sprasowane elementy poddaje się działaniu gorącego powietrza. W tym przypadku stosuje się dwie „piętrowe” prasy umieszczone na podwoziach; gdy na jednej prasie następuje scalanie elementów, druga prasa znajduje się w suszarni, co umożliwia ciągłość wykorzystania komory grzejnej. Między elementami umieszcza się przekładki aluminiowe, przyspieszające ich nagrzew (segregator aktów prawnych).

Przy prasowaniu elementów krzywoliniowych można stosować metodę próżniową. Na elemencie opartym na sztywnym podłożu układa się osłonę z gumy, dociśniętą na obwodzie za pomocą ramki zaopatrzonej w ściski śrubowe. Następnie spod osłony odsysa się powietrze za pomocą pompy próżniowej, wytwarzającej podciśnienie. Wywołuje to docisk na osłonę 0,5-0,9 kG/cm², wystarczający do sprasowania elementu warstwowego (promocja 3 w 1).

W przypadku spieniania polistyrenu między okładzinami, okładziny powleka się klejem aktywowanym w podwyższonej temperaturze, ponieważ ekspandujący polistyren wykazuje niewielką zdolność adhezyjną do materiałów o innej strukturze.