Zmęczenie materiały

Przy stosowaniu krótkich żeber powstaje w środniku przy ich dolnych końcach obszar dodatkowych naprężeń, które są wynikiem zginania w płaszczyźnie prostopadłej do środnika. Ponieważ obciążenia są zmienne, następuje zmęczenie materiału i często występują pęknięcia środnika belki przy brzegach spoin na końcach żeber (obszar W) (program uprawnienia budowlane na komputer).
Pewne odciążenia niebezpiecznych obszarów uzyskuje się przez stosowanie dużych ścięć naroży żeber przylegających do górnego pasa.

Krótkie żebra powinny być stosowane tylko w przypadku dodatkowego usztywnienia środnika żebrem podłużnym. Ponieważ jednak i przy wyciętych narożach żeber zdarzają się pęknięcia pasa, „wychodzące” ze spoin łączących żebra z pasem, zaleca się zastąpienie tych spoin śrubami o wysokiej wytrzymałości (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W szczególnych przypadkach przy ciężkich suwnicach celowe jest odciążenie środnika przez zwiększenie giętnej, a zwłaszcza skrętnej sztywności pasa górnego, który można ukształtować jako przekrój ceowy lub zamknięty.
Ważnym elementem belek podsuwnicowych jest szyna jezdna i jej połączenia. Łączenie szyn z elementami konstrukcji urządzeń dźwigowych jest zagadnieniem trudnym pod względem technologicznym z uwagi na gatunek stali szyn (uprawnienia budowlane). Szyny dla dźwignic są produkowane ze stali o wytrzymałości 600 MPa, a szyny kolejowe ze stali St70P o zawartości węgla 0,6% i manganu 0,8%.

Spawanie tych wysokowęglowych stali wymaga dodatkowych zabiegów technologicznych. Z tych względów stosowanie spawania w zespołach, w których występuje szyna jako element konstrukcyjny, należy ograniczyć do przypadków wyjątkowych.
Oparcie szyny na podtorzu za pośrednictwem podkładek, połączonych z nią spoiną pachwinową, odbywa się z podgrzewaniem szyny przed i w czasie spawania. Do spawania należy stosować elektrody zasadowe o wysokich własnościach plastycznych spoiwa (program egzamin ustny).

Łapki mocujące

Częste przypadki pęknięć szyny zostają zainicjowane w miejscu karbu na końcu spoiny. Pęknięcie rozchodzi się w sposób nagły na cały przekrój szyny lub następuje oddzielenie się spoiny na całej długości wskutek pęknięcia w strefie przejściowej na stopce szyny. Z tych względów należy unikać łączenia szyn z elementami konstrukcji za pomocą spawania.
W celu złagodzenia spiętrzenia naprężeń w górnej części środnika, wynikających głównie ze skupionych obciążeń pionowych, stosuje się pod szyną sprężyste podkładki. Podkładki- są wykonywane w formie wstęgi ułożonej pod szyną na całej długości belki podsuwnicowej (opinie o programie).
Podkładka sprężysta składa się z blachy stalowej grubości od 1 do 2 mm i szerokości równej szerokości stopki szyny, pokrytej jedno- lub dwustronnie warstwą gumy. Grubość łączna podkładki powinna wynosić od 2,5 do 3,0 mm przy dwustronnej okładzinie i od 4 do 5 mm przy jednostronnej okładzinie.

Płyty gumowe powinny być odporne na starzenie, tj. mieć twardość w granicach od 60 do 70° Shoora. Do łączenia płyt gumowych ze stalową blachą można stosować wulkanizację lub kleje na zimno (dwuskładnikowy OKT-11 z utwardzaczem Desmodur R).
Podkładki gumowe nie mogą być stosowane, gdy temperatura konstrukcji przekracza 70°C (segregator aktów prawnych). Stosuje się je przy skupionym nacisku kół powyżej 300 kN, jednak nacisk szyny na podkładkę nie powinien przekraczać 500-800 MPa. Stosując podkładki sprężyste można zmniejszyć naprężenia ściskające od miejscowego nacisku kół o 30%. Podkładki powinny mieć niski moduł sprężystości (E = 103 MPa).
Przeznaczoną do klejenia powierzchnię blachy należy oczyścić przez piaskowanie, a powierzchnię płyty gumowej przetrzeć drucianą szczotką (promocja 3 w 1).

Podkładki z jednostronną płytą gumową należy układać gumą po stronie stopki szyny. Podkładki układa się odcinkami w miarę ustawiania i rektyfikowania szyn.
Łapki mocujące szynę do belki podsuwnicowej należy rozstawić w kierunku poprzecznym na wymiar szerokości stopki szyny zwiększony o 5 mm.