Zużycie betonu

Pierwszy zbiornik wykonano wg klasycznych wzorów: ściany zamocowane w silnej płycie dennej, przekrycie - strop grzybkowy oparty na słupach 50 X 50 cm ustawionych w siatce 5 x 5 m. Przekroje przyjęto dosyć niekorzystne; płyta denna ma grubość 30 cm, pod ścianą jest pogrubiona do 80 cm, płyta stropowa - 20 cm. Ściana o stałej grubości 50 cm została u dołu pogrubiona do 80 cm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zużycie betonu marki 170 wynosiło: na ściany 730 m3, na przekrycie 180 m3, na dno 460 m3, ogółem 1370 ms, a zużycie stali Qr 2500 kG/cm2 na cały zbiornik 117 t.
Następny zbiornik o tej samej pojemności wykonano podobnie, lecz zmieniono przekrycie, które wykonano w kształcie namiotów 5X5 m, o wysokości 50 cm, ustawionych na słupach. Płytę denną wykonano o grubości 28 cm na 20 cm warstwie piasku i 5 cm warstwie chudego betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ściany, zaprojektowane o zmiennej grubości, górną 20 cm, pogrubia się ku dołowi do 70 cm i łączy się z pogrubioną do 70 cm płytą denną. Namioty przekrycia mają górną płytę i boki 8 cm, dolne płyty sięgające pasmami w obie strony nad słupami zaprojektowano o grubości 15 cm. Konstrukcję przekrycia osłonięto od góry izolacją i warstwą chudego betonu. Pewien kłopot sprawiła konieczność umieszczenia w każdym namiocie osobnego wywietrznika. Ogółem zużyto na 1 zbiornik 1100 m betonu i 112 t stali. Całość konstrukcji wykonano na mokro. Przy wykonaniu namiotów jako prefabrykatów łączonych w pasmach głowicowych można byłoby uzyskać duże oszczędności drewna.
W trzecim zbiorniku usunięto słupy, co pozwoliło z kolei na zupełnie inne rozwiązanie dna (uprawnienia budowlane).

Przekryciem jest tu kopuła żelbetowa o grubości 8 cm, oparta na żelbetowym pierścieniu swobodnie ułożonym na rozszerzonej u góry ścianie. W środku kopuły dano wywietrznik o średnicy 80 cm zawierającą 48% asfaltu P80, 32% tzw. zielonego oleju (destylat sopy naftowej w temperaturze 2604-350 °C) i 20% azbestu. Przedtem zagruntowano beton w szczelinie mieszaniną 50% asfaltu P80 i 50% zielonego oleju.

Zastosowanie kopuły

Zastosowanie kopuły i cienkiej płyty dennej oraz częściowo stali Qr = = 3600 kG/cm2 pozwoliło zmniejszyć ilość betonu do 900 ms oraz stali do 85,5 t (program egzamin ustny). Na samą kopułę zużyto tylko 4,6 t stali Qr = 2500 kG/cm2 (w płycie) i 13,3 t stali Qr = 3600 kG/cm2 (w pierścieniu), na płytę denną tylko 1,2 t stali Qr = 2500 kG/cm2, natomiast na ściany aż 66,4 t tej stali. W ścianie zrezygnowano z zastosowania stali Qr = 3600 kG/cm2 ze względu na konieczność wymiarowania ściany na zarysowanie. Niewątpliwie dalsze poważne oszczędności na stali można by uzyskać przez przyjęcie schematu ściany jako swobodnie przesuwnej u dołu, a jeszcze większe na stali i na betonie przez sprężenie ściany i pierścienia kopuły.

Przy przesuwnej ścianie pierścień fundamentowy wypadłby stosunkowo wąski ze względu na dobre posadowienie na skale piaskowcowej (opinie o programie).
Podziemny żelbetowy zbiornik walcowy na wodę pitną o średnicy 16,20 m, posadowiony na palach i przekryty kopułą wykonaną z prefabrykatów. Płyta dna o grubości 10 cm została oddzielona od pierścienia fundamentowego ściany i ułożona na podłożu wykonanym z (licząc od dołu): 20 cm warstwy gliny, 15 cm warstwy filtracyjnej z silnie ubitego tłucznia z pospółką i 15 cm warstwy gruzobetonu (segregator aktów prawnych).

Na płycie wykonano warstwę gładzi 1,5 cm, na niej 4 x papę bitumiczną na lepiku asfaltowym, następnie beton wyrównawczy w spadku i 4 cm gładź cementową z dodatkiem środka uszczelniającego. Beton wyrównawczy i gładź górną podzielono dylatacjami pierścieniowymi i promienistymi o szerokości 1 cm.
Rozwiązanie uszczelnienia dylatacji sznurem konopnym ułożonym między 4 warstwami papy.

Sznur ten ma działać amortyzująco, podobnie jak wygięte w kształcie litery Q paski blachy w tradycyjnych rozwiązaniach dylatacji. Ścianę zbiornika o wysokości 4,30 m wykonano o zmiennej grubości 204-15 cm i uzbrojono stalą Qr = 2500 kG/cm2 (promocja 3 w 1).