Zwiększenie długości budynku

Zwiększenie długości budynku przeznaczonego na magazyn gliny jest mniej wygodne niż rozwinięcie jego przekroju poprzecznego, ponieważ w ostatnim przypadku mniejsze są straty ciepła. Kubaturę magazynu wykorzystuje się lepiej, gdy wypełnia się go gliną w-zdłuż jego przekroju poprzecznego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy porównywaniu różnych magazynów gliny istotne znaczenie ma wielkość powierzchni użytkowej (w m²), przypadającej na 1 m³ użytecznej objętości budowli. Wielkość ta w-aha się w^r granicach od 0,07 do 0,22. Transport gliny. Pod względem ekonomicznym najlepszy jest transport szynowy (tor o szerokości 750 mm, szerokość torowiska 3 m), który zapewmia ponadto niezakłóconą dostawę gliny do cegielni (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wygodne są również elektrowozy sieciowe, rozwijające prędkość 8-10 km/h przy napięciu 250 lub 550 V prądu stałego. Elektrowóz taki może ciągnąć jednocześnie 8 wózków. Stosuje się zwykle wózki kolebowe wąskotorowa (750 mm) o pojemności 0,75, 1,0, 1,5 i 3,0 m³ i ładowności odpowiednio 1,5, 1,8, 2,4 i 5,5 t.

Transport bezszynowy (przenośniki, samochody, pojazdy samochodowe z przyczepami, ciągniki, napowietrzne kolejki linowe) wykorzystuje się w zakładach ceramicznych w zależności od odległości, na które przemieszcza się ładunki, z uwzględnieniem warunków lokalnych (uprawnienia budowlane).

Przenośniki taśmowe stosowane są przy niewielkich odległościach i małych wznieceniach (do 18°) przy ręcznym wydobywaniu materiałów i rozładunku wagonów kolejowych. Działają one źle na otwartej przestrzeni w porze zimowej i mają ograniczone zastosowanie do transportu gliny z kopalni do zakładu (program egzamin ustny).

Transport samochodowy

Transport samochodowy i ciągnikowy ma największą zwrotność i zdolność poruszania się, ale ekonomicznie jest celowy tylko do przewozu gliny (piasku) przy odległości nie przekraczającej 2,2 km dla samochodu i 0,8 km dla ciągnika. Konieczne jest przy tym przygotowanie dróg i podjazdów’ do kopalni ze spadkiem do 15° w kierunku ładunku; jest to wygodne przy eksploatacji kopalni szerokimi tarasami, ale wymaga kosztownej operacji przekładania wąskich torowisk (opinie o programie).

Trzecią kategorię maszyn obsługujących kopalnię stanowią maszyny do łącznej operacji wydobywania i transportu gliny zgarniarki i spycharki. Maszyny te pracują cyklicznie i mogą przemieszczać materiały na ograniczoną odległość, która wynosi dla spycharek 100 m, dla zgarniarek linowych 150 m oraz dla przyczepnych zgarniarek ciągnikowych 500-600 m.

Doświadczenia nabyte przy budowie trzyosiowych samochodów samowyładowczych o dużej mocy i innych urządzeń do transportu gruntu oraz skuteczne zastosowanie ich w kopalniach gliny sprawiły, że urządzenia te stały się poważną konkurencją dla transportu szynowego (segregator aktów prawnych).

Zagadnienie automatyzacji produkcji wyrobów ceramiki budowlanej, jak również automatyzacji jakiegokolwiek innego procesu technologicznego, może być rozwiązane, jeżeli właściwości surowców wyjściowych lub półfabrykatów są stałe. W danym przypadku produkcja ceramiki musi mieć zapewnioną nieustanną dostawę jednolitego materiału ilastego. Materiał ten musi być pozbawiony wtrąceń skalnych, musi mieć zniszczoną naturalną „strukturę” w celu lepszego jego nawilżania, zachować dostateczną stałą wilgotność niezależnie od pory roku i musi być równomiernie przemieszany z wymaganymi dodatkami.

Wtrącenia skalne nie mogą być całkowicie wydzielono z gliny ogólnie przyjętymi sposobami mechanicznymi przy użyciu gniotownika walcowego zębatego. Praktyka wykazała, że przy posługiwaniu się tymi maszynami może pozostać w glinie około połowy (a czasem i więcej) okruchów skalnych. Potem są one w znacznej ilości przemielane kruszarką walcową o walcach gładkich lub gniotownikiem, co jednak powoduje szybkie zużycie płaszczy maszyny i pociąga za sobą konieczność częstych napraw (promocja 3 w 1).