Zwiększenie długości styku

Zwiększenie długości styku powoduje zwiększenie zużycia stopiwa, zwiększenie strefy nagrzania i powstanie bardzo niekorzystnego stanu naprężeń własnych oraz zwiększenie trudności poprawnego wykonania spoiny. Styki o linii łamanej lub ukośnej nie są wskazane nie tylko z powodu wielokrotnego wzrostu kosztów wykonania, ale przede wszystkim ze względu na ich mniejszą wytrzymałość (program uprawnienia budowlane na komputer). Nie zaleca się również stosowania styków pasów o różnej grubości z dostawionymi nakładkami; mają one szereg wad, a nie dają żadnych korzyści. W takich połączeniach następują zaburzenia w rozkładzie naprężeń w poszczególnych przekrojach poprzecznych. Uwagi dotyczące kształtowania nakładek dotyczą również nakładek wzmacniających pas na pewnym odcinku belki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy różnej grubości blach pasów właściwym rozwiązaniem styku jest zukosowanie grubszej blachy do grubości blachy cieńszej. Dotyczy to przypadków, gdy w styku występuje siła osiowa rozciągająca lub ściskająca, działająca prostopadle do osi podłużnej spoiny, natomiast nie dotyczy przypadków, gdy w styku występują naprężenia ścinające w kierunku równoległym do osi spoiny, na przykład w podłużnych stykach środników o różnej grubości.
Styki środników należy w każdym przypadku wykonywać za pomocą spoiny czołowej bez stosowania nakładek kryjących (uprawnienia budowlane).

Styki montażowe dźwigarów wykonuje się z reguły jako śrubowe; są to połączenia zwykłe, pasowane lub sprężane śrubami o wysokiej wytrzymałości (doczołowe lub zakładkowe cierne). Poniżej podano szereg przykładów racjonalnych rozwiązań takich połączeń. Przy ich wyborze należy kierować przy ich kształtowaniu należy przestrzegać, aby wymiary otworów, ich odstępy, wycięcia, rodzaje śrub i inne parametry odpowiadały parametrom zunifikowanych połączeń.

Połączenia przegubowe dźwigarów walcowanych za pomocą kątownika pozwalają na niwelowanie drobnych odchyłek wykonawstwa. Przy połączeniach przegubowych z blachą czołową należy liczyć się z możliwością dodatnich odchyłek wykonania w granicach 1-2 mm na jeden dźwigar (program egzamin ustny).

Połączenia sztywne doczołowe

Należy przeciwdziałać sumowaniu się tych odchyłek, zakładając w rysunkach konstrukcyjnych ujemne tolerancje oraz przewidując podkładki wyrównawcze pod blachy czołowe. Gdy blacha czołowa sięga do górnej półki dźwigara, powinna być z nią połączona spoiną w celu przeciwdziałania przeciążeniu spoiny pachwinowej na środniku wskutek momentu częściowego utwierdzenia, mimo że połączenie zostało obliczone jako przegubowe.
Połączenia przegubowe wysokich belek walcowanych lub belek spawanych (blachownie) ze słupami (opinie o programie).
Połączenia sztywne doczołowe, sprężane śrubami wysokiej wytrzymałości.

W niektórych przypadkach może być celowe zastosowanie połączenia montażowego mieszanego blachownicy ze słupem: środnika ciernego na śruby o wysokiej wytrzymałości, a pasów spoinami. Połączenia sztywne dźwigarów zestawionych w jednej płaszczyźnie wykonuje się zazwyczaj jako zwykłe lub cierne. Mogą tu być zastosowane również połączenia doczołowe, sprężone śrubami wysokiej wytrzymałości lub specjalne połączenia dociskowe, cechujące się mniejszą liczbą śrub. W przypadku gdy dźwigary łączą się z podciągiem prostopadłym do nich, stosuje się połączenia przegubowe i sztywne (segregator aktów prawnych).
Przykłady sztywnych połączeń dźwigarów położonych w jednej płaszczyźnie pod kątem względem siebie i tworzących naroża ram.

Ukośne połączenie słupa z ryglem, choć proste, wymaga jednak przecinania elementów konstrukcji pod kątem ostrym z dużą dokładnością (promocja 3 w 1).. Z tego względu takie rozwiązanie stosuje się do kształtowników walcowanych do wysokości ok. 300 mm. Dla kształtowników wyższych i dla blachownie spawanych pod względem wykonawczym bardziej dogodne jest połączenie w styk pionowy.